วงน้ำ SHA ที่ท่าบ่อ
รพ.สมเด็จพระยุพราชท่าบ่อ จ.หนองคาย

แล้ววันที่เรารอก็มาถึงในเร็ววัน


อยู่ๆมานะก็มีอาการอ่อนแรงไม่สามารถขยับแขนขาได้ ลูกสาวซึ่งเป็นพยาบาลพามานะไปโรงพยาบาลศูนย์ ถึงโรงพยาบาลมานะหายใจไม่ไหว ตัวแข็งเกร็งไปทั่วร่าง ไม่สามารถพูดคุยอะไรได้ น้ำตาของมานะไหลในขณะที่สามารถกระพริบตาได้อย่างเดียว

คุณหมอต้องใส่ท่อและช่วยหายใจด้วยเครื่อง มานะต้องนอนนิ่งอยู่เป็นวันๆ จนมีแผลที่ก้น มุกซึ่งเป็นพยาบาลขออนุญาตคุณหมอมารักษาตัวใกล้บ้าน เนื่องจากเห็นว่าโรงพยาบาลเรามีตึกผู้ป่วยหนักและมีชื่อเสียงในการดูแลรักษา

มานะเพิ่งอายุสี่สิบต้น เป็นกำลังหลักของญาติพี่น้อง ลูกสาวคนเล็กเรียนจบแล้วแต่ก็ไม่ได้ทำงาน จึงต้องช่วยพ่อและแม่ที่บ้าน ภรรยาของมานะก็ยังดูเด็ก ตัดสินใจอะไรไม่ได้ ต้องคอยถามลูกๆตลอดเวลา

 

มานะมารักษาที่นี่อาทิตย์ที่สอง ก็เริ่มอาการดีขึ้น จากที่เคยเกร็งทั่วตัวเป็นระยะ ก็หายไป เหลือเพียงอาการเกร็งของปากและใบหน้าที่ใครๆก็บอกว่า "คุณมานะ อย่าร้องไห้"

"วันนี้ หมอจะ wean เครื่องช่วยหายใจแล้วละ" คุณหมอบอกกับพยาบาลในขณะที่มาเยี่ยมคนไข้

"คุณมานะ เก่งมากเลยค่ะ แขนขามีกำลังมากขึ้นแล้ว ช่วยขยับก็ได้ด้วย" นักกายบำบัดที่มาฝึกกล้ามเนื้อให้กับมานะทุกวัน ให้กำลังใจ

 

มานะสามารถเอาเครื่องช่วยหายใจออกได้ คุณหมอเปลี่ยนท่อเจาะคอเป็นแบบท่อเงิน เพื่อเตรียมผู้ป่วยกลับบ้าน ในสองวันต่อมา

"แซน.....พ่อจะได้กลับบ้านแล้วนะ โทรบอกมุกด้วยนะ จะได้ช่วยเตรียมความพร้อมของการกลับไปอยู่ที่บ้าน" ฉันพูดคุยกับลูกสาว ซึ่งดูเหมือนจะเข้าใจเหตุการณ์ต่างๆได้ดี

"หนู..ทำแผลพ่อได้ พยาบาลที่โรงบาลศูนย์สอนให้แล้ว" แซนบอกกับพยาบาล

"ดีมากเลย........งั้น...วันนี้ไปฝึกทำอาหารสายยางกับโภชนากรนะ" พยาบาลบอกต่อ

 

ในตอนบ่ายหลังจากที่แซนไปฝึกทำอาหารสายยาง นักกายภาพบำบัดก็สอนให้แซน ฝึกทำกายภาพให้พ่อ

"ไม่อยากกลับบ้าน.........." หลายคนอ่านปากของมานะ

"ไม่อยากกลับบ้านเหรอคะ" พยาบาลถามต่อ มานะพยักหน้า

"ทำไมละ....กลัวเหรอคะ" มานะพยักหน้าให้กับนักกายภาพบำบัดที่ถามออกไป

"ไม่ต้องกลัวนะคะ ลูกสาวก็สามารถดูแลคุณลุงได้อย่างที่พวกเราดูแลค่ะ" พวกเราบอกกับมานะ

 

หลังจากที่แซน สามารถดูแลเรื่องท่อเจาะคอให้พ่อ การดูดเสมหะ การพลิกตะแคงตัว การทำอาหาร การทำกายภาพ ได้แล้ว คุณหมอก็อนุญาตให้มานะกลับบ้าน

"หนูไม่คิดว่าพ่อจะดีขึ้นได้เร็วขนาดนี้ หนูเลยยังไม่ค่อยได้เตรียมตัวอะไร" มุกซึ่งเป็นพยาบาลบอกกับฉัน

"ไม่เป็นนะ ...มุก...ถ้ายังไม่พร้อมไม่มั่นใจ....อยู่ต่ออีกก็ได้" ฉันบอกกับมุก

มุกทำท่าทางเกรงใจ "อืมม..กลับดีกว่าค่ะ แซนก็ช่วยอะไรได้เยอะแล้ว พอดีช่วงนี้ว่างด้วย"

"พ่อมุก ไอเก่งมาก ขับเสมหะได้ดี กล้ามเนื้อก็แข็งแรงมาก ไม่น่ามีอะไร น่าเป็นห่วง" ฉันพยายามให้กำลังใจมุก

"ใช่ค่ะ ดีขึ้นเร็วมาก" มุกบอกกับฉัน เหมือนหนึ่งว่า ไม่คาดคิด

 

มานะเป็นคนไข้นอกเขตคนละอำเภอกับเรา เราจึงทำหนังสือส่งตัวเรื่องการเยี่ยมติดตามที่บ้านไปยังสถานนีอนามัยใกล้บ้าน เพื่อช่วยติดตามคนไข้และส่งข้อมูลสะท้อนกลับมาให้เรา

แซนต้องพาพ่อมาเปลี่ยนท่อเจาะคอให้มีขนาดเล็กลงทุกอาทิตย์ "หมอคิดว่า คุณมานะน่าจะมีโอกาสกลับมาปกติได้ เพราะสมองไม่ได้ถูกทำลายมากนัก" คุณหมอบอกกับญาติในขณะที่เตรียมตัวกลับบ้าน

 

มานะพยายามจะยกมือไหว้หมอ "ไม่เป็นไรจ๊ะ หมอเข้าใจ คุณมานะ คุณมานะเก่งมากๆๆ อาทิตย์หน้าหมอจะไปรอคุณมานะที่ห้องฉุกเฉินนะ" มานะและญาติน้ำซึม และบอกกับพ่อว่า "ไปอยู่บ้านเราดีกว่านะพ่อ ต้นไม้ใบหญ้ากำลังรอพ่อไปดูแล และพูดคุยด้วย"

 

พนักงานของรถมูลนิธิและเจ้าหน้าที่ของเรา ช่วยกันเคลื่อนย้าย มานะไปขึ้นรถที่มาช่วยอนุเคราะห์คนไข้

 มานะกระพริบตาให้กับฉัน ฉันยิ้มให้มานะ "โชคดีจ๊ะ อาทิตย์แวะมาเยี่ยมกันบ้าง....เด้อ....คุณมานะ"

ฉันประสานงานกับห้องอุบัติเหตุ-ฉุกเฉิน เรื่อง คุณหมอนัดคนไข้มาเปลี่ยนท่อเจาะคอ เพื่อเตรียมท่อเจาะคอไว้ให้มานะ ที่ต้องมาทุกอาทิตย์ ซึ่งคุณหมอมั่นใจว่า มานะจะต้องถอดท่อเจาะคอได้ในเร็ววัน

ฉันปรารถนาว่า เมื่อมานะ กลับไปอยู่บ้านตัวเอง จะช่วยให้อาการดีขึ้นจากการได้รับการเยียวยาจากธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่มานะภาคภูมิใจจากน้ำพักน้ำแรงของตนเอง อีกทั้งกำลังใจจากลูกสาวที่ดูแลเอาใจใส่พ่ออย่างดีมาก "บ้าน คือที่ที่ ทุกคนถวิลหา ที่อยากกลับไป"

           "ฉันเอง"

บันทึกจากข้างเตียงคนไข้ไอซียู

หมายเลขบันทึก: 271515เขียนเมื่อ 27 มิถุนายน 2009 21:54 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:58 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

ป้าเเดงเยี่ยมยอดมาก SHA ที่ท่าบ่อรู้สึกจะกำลังเเซบหอมกรุ่นนะคะ

ชื่อนชมค่ะ ดีใจเเทนมานะเเละครอบครัวที่มีทีมการดูแลที่ดีเยี่ยม

สวัสดีค่ะ ป้าแดง

SHA ท่าย่อแซบอีหลีเด๊อ

ยินดีกับคุณมานะค่ะ

คนไข้อยากกลับบ้านเหมอนเราเน๊อะ ป้าเน๊อะ พี่กุ้งด้วยค่ะ อิอิ

ใครๆก็ไม่อยากอยู่ร.พ.นานๆนะคะ ถึงแม้พยาบาลจะดูแลดีอย่างไรก็ตาม อยากกลับบ้านทุกคนค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท