ต้องเติมแรง


HIV

เป็นเรื่องเดิมๆ  ซ้ำแล้ว  ซ้ำเล่า

ผู้ติดเชื้อเอชไอวีมาหาพยาบาลบอกว่า

ภรรยาตั้งครรภ์

 

เป็นเรื่องที่พยาบาลควรจะดีใจด้วยใช่หรือไม่   อย่างไร

 

เพราะภรรยาของผู้ป่วยที่อยู่ด้วยกันมานานไม่ได้ติดเชื้อเอชไอวี        จึงทุกครั้งที่ผู้ป่วยมารับยาที่คลินิกก็จะแนะนำการป้องกันการติดเชื้อ  โดยใช้ถุงยางอนามัย

 

แต่วันนี้   คนไข้ไม่ป้องกัน

บอกว่าติดก็ติด    (อีกแล้ว)    แล้วก็ตั้งท้องแล้ว

 

เขียนมาเพื่อให้ท่านๆกรุณาให้ความเห็นในการดูแลผู้ป่วยกลุ่มนี้หน่อยค่ะ

 

เพราะกำลังหมดแรงกาย  หมดแรงใจ

 

รู้สึกว่าทีมที่ดูแลรักษามีหน้าที่ตั้งรับ

ให้ข้อมูลแล้วผู้ป่วยก็เพิกเฉย

หรือเป็นสิทธิ์ของผู้ป่วย

หรือ ....   หรือ ....

 

ส่วนพยาบาลคนนี้

คงต้องไปเพิ่มแรง  เข้าวัด เข้าวา

นั่งสมาธิ  รวบรวมพละกำลัง  สติ  ปัญญา

เพื่อการทำงานต่อไป

 

 

คำสำคัญ (Tags): #hiv
หมายเลขบันทึก: 271313เขียนเมื่อ 26 มิถุนายน 2009 20:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 07:33 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

คิดซะว่า... เป็นฟ้าลิขิต

เราทำดีแล้ว... แต่ปัญหามีก็แก้ไปค่ะ

เขาคงมีปัญหาบางอย่าง เราลองประเมินให้เข้าถึงแก่น แล้วเราอาจสงสารเขาก็ได้นะคะ

มาให้กำลังใจค่ะ

  • เราอาจจะห่วงใยและเป็นกังวลกับผู้ป่วยมากเกินไปค่ะ และรู้สึกว่าเขาไม่ห่วงใยดูแลป้องกันตนเองเลย
  • ศิลาเคยประสบปัญหาคล้าย ๆ กัน เลยอยากลองเสนอการเปลี่ยนโหมดความรูัสึก... มาที่ตัวเราเอง...เรารู้สึกภูมิใจที่เราทำหน้าที่ดี ครบถ้วนทุกอย่างแล้ว 
  • แนะนำเขาก่อนหน้านี้ไปแล้วเพื่อการป้องกันตัวเขาเอง...จบไปหนึ่งหน้าที่ 
  • เขาไม่ทำตามที่เราแนะนำ...เกิดปัญหาขึ้นมาใหม่...เราก็เกิดหน้าที่ใหม่อีกหนึ่งหน้าที่คือการเยียวยาดูแลรักษาเขา
  • ศิลาลองคิดแบ่งหน้าที่ของชีวิตเป็นช่วงสั้น ๆ หน้าที่หนึ่งก็ทำให้ดี ทำให้สำเร็จ  ...มีหน้าที่ใหม่อีกก็ทำใหม่  ทีละหน้าที่
  • ทำให้รู้สึกว่าควรแก้ไขปัญหาไปทีละเรื่องค่ะ  หากนำปัญหามาโยง มารวมกัน อาจจะทำให้เราท้อแท้แก้ไม่ลง  จริง ๆ แก้ได้ แต่รู้สึกผิดหวังในตัวเขามากเกินไปกระมังคะ
  • ปัญหาที่คุณแมวยักษ์กล่าวมาเป็นปัญหาที่น่าสนใจ หลาย ๆ คนต่างก็ประสบปัญหาเดียวกัน แต่เพราะคุณแมวยักษ์มีเมตตาต่อคนไข้มาก ก็เลยรู้สึกไม่สบายใจค่ะ
  • เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ  เข้าใจค่ะว่าเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับชีวิตคน ทำใจได้ยากมากค่ะ 
  • ขอบพระคุณนะคะที่จุดประเด็นนี้ ทำให้มีโอกาสได้มาแลกเปลี่ยนกันค่ะ

ขอบคุณตุณแก้ว กับคุณศิลามากเลยที่มาจุดประกายความคิดให้

เราทำหน้าที่เต็มที่ ดีที่สุดแล้ว

ส่วนผลที่เกิด ก็ค่อยๆว่ากันต่อไป

ถ้าประเมินผู้ป่วยกลุ่มนี้ต่อไป

ก็คงเหมือนที่คุณแก้วบอก ว่าเราอาจเข้าใจเค้ามากขึ้น

แต่.... แมวยักษ์ขอไปฝึกสงบจิต สงบใจก่อน

เพื่อให้วางอุเบกขาเป็น

แล้วจะมาวางแผนดูแลผู้ป่วยกลุ่มนี้ต่อค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท