เมื่อวันที่ 21 มกราคม 52 คณะสหเวชศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร ได้เรียนเชิญ ครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ มาร่วมวงสุนทรียสนทนา ในหัวข้อ "อาจารย์ : แบบอย่างที่แท้จริงของนิสิต" ซึ่งวันนั้นได้มีการบันทึกเสียงในการสนทนาไว้ด้วย เนื้อหาในการสนทนาได้ให้ข้อคิดดีๆ หลายอย่าง แก่ผู้เป็นครู รวมถึงคนที่มีครอบครัว คนทำงาน ก็สามารถนำข้อคิดดีๆ นี้ไปประยุกต์ใช้กับตัวเองได้ มาอ่านข้อคิดดี ๆ จากครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์กันค่ะ
"การเรียนการสอนถ้าคนเรียนมีความสุข คนสอนมีความสุข คนเรียนก็อยากมาเรียน ขึ้นอยู่กับสัมพันธภาพที่ดีของผู้สอนและผู้เรียน ซึ่งจะส่งผลให้การเรียนออกมาดี"
"การฝึกเด็กให้รู้จักเรียนรู้ด้วยตัวเอง ต้องดูว่าการที่ครูพยายามใส่ความรู้ให้เด็กมากจนเกินไปหรือเปล่าทำให้เด็กไม่เกิดการเรียนรู้ด้วยตัวเองหรือเปล่า และดูว่าเด็กสามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้หรือไม่ ต้องพิจารณาให้เหมาะสม"
"ทำไมเด็กไม่ตั้งใจเรียน ไม่ชอบเรียน ถ้าเด็กกลัวก็ไม่อยากมาเรียน เพราะว่าผู้สอนดุหรือเปล่า (มีแววอำมหิต?) ดูตัวอย่างเช่น สุนัขยังรู้ว่าใครรักมัน มันมีอะไรบอกออกมา เด็กก็ต้องรับรู้ได้ ครูที่รักเด็ก หวังดี อยากให้เด็กได้ดี เด็กก็จะสัมผัสได้ หรือบางครั้งครูดุโดยไม่รู้ตัวหรือเปล่า คือครูต้องรู้ตัวเอง"
"การให้กำลังใจ การชื่นชมก็เป็นสิ่งสำคัญ"
"ความพร้อมของคนสอน คนสอนอยู่ในสถาวะที่พร้อมจะสอนหรือเปล่า คนเรียนอยู่ในสภาวะที่พร้อมจะเรียนหรือเปล่า การสอนครูก็ต้องสอนแบบมีธรรมะในหัวใจ ยกตัวอย่างเช่น การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายก่อนตาย สถายพยบาลเค้าจะฝึกอบรมการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายก่อนตาย โดยให้การดูแลเอาใจใส่เป็นพิเศษ ให้คนไข้ ให้ญาติคนไข้ และให้ทีมงานมีความสุขในการทำงาน ให้คนไข้รู้สึกดี ให้ญาติผู้ป่วยมีความสุขความสบายใจ ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี แต่ก็มีคำถามว่าทำไม่ไม่ดูแลผู้ป่วยทั่วไปให้เป็นแบบเดียวกัน ให้พิเศษหมดเลย ก็ทำนองเดียวกัน การสอนลูกศิษย์ การทำงานกับเพื่อนร่วมงาน หรือคนในครอบครัว คือให้ใจแบบเดียวกัน ไม่ต้องรอให้ถึงวันนั้น วันใกล้ตาย"
****อ่านแล้วคงได้ข้อคิดดี ๆ ในการใช้ชีวิตนะคะ****
ครับ ขอบคุณครับสำหรับข้อคิดดีดี
แจ่มมาก
ขอบคุณค่ะ คุณพรพล(รึป่าว) และคุณกวาง