บันทึกนี้ น้าตุ๊กชอบจังเลยน้องอั๋ฯ หลังๆนี้วันเกิดน้าตุ๊กนะจะไปหาคุณยายและพาคุณยายไปทานข้าว ดูคุณยายเค้า Happy ดีอ่ะ แต่ก่อนนี้ต้องไปเลี้ยงกับเพื่อน ๆ ตอนหลังไม่เอาแล้ว ไปหาคุณยาย แล้วค่อยไปทานกับเพื่อนที่สนิท ๆ กลุ่มไม่ใหญ่เหมือนแต่ก่อน เดี๋ยวนี้เก่งใหญ่แล้วนะเข้าใจหามา ไม่ตอ้งพิมพ์ให้เมื่อย โน๊ะ
สวัสดีครับน้าตุ๊ก น้าตุ๊กครับ ขอบคุณครับ
ใช่แล้วครับน้าตุ๊กครับ อั๋นอ่านแล้วยังสะท้อนเข้าตัวเองเลย จะบอกน้าตุ๊กว่า พอแซมโทร.มาชวนไปข้างนอกนะครับ อั๋น OK แบบไม่ต้องคิดเลยครับ แต่ก็ขอบอกอีกว่า ไม่เคยปฏิเสธเหมือกันเวลาที่บ้านชวนไป เพราะเดี๋ยวเค้าจะน้อยใจกัน ยิ่งเป็นหลานคนเดียวอยู่ แต่ถ้าพุดกันอย่างเป็นกลางแล้ว ถ้าเราออกไปกับเพื่อนได้ เราก็ไม่ควรปฏิเสธที่จะไปกับครอบครัวเรา จริงมั้ยครับ
ส่วนเรื่องวันเกิด ตอนนี้เป็นธรรมเนียมไปแล้วครับว่า พอถึงวันเกิดของคนที่บ้าน ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม อั๋นจะเป็นคนไปซื้อเค้กมาให้เจ้าของวันเกิดเป่า รู้สึกว่าเริ่มจากวันเกิดป้าแดงเมื่อ 2 ปีที่แล้ว เลยลุกลามครับ แต่เป็นการลุกลามที่ดี ดูเจ้าของวันเกิด Happy จริงๆ ด้วยครับ
น้าตุ๊กครับ วันเกิดน้าตุ๊กปีนี้ เดี๋ยวอั๋นจะนัดให้เลี้ยง...เอ๊ย...นัดเลี้ยงนะครับ
ส่วนที่บอกว่าเก่งขึ้นนี่ แหม้...ก็มีน้าสาวเก่งนี่ครับ หลานชายก็ต้องเก่งเหมือกันดิ จริงมั้ยครับ คริคริ
น้าตุ๊กครับ ช่วงนี้พยายามรักษาสุขภาพให้แข็งแรงนะครับ
อ้าวคุณอั๋น เพิ่งบอกอยู่ว่าไม่เลี้ยงวันเกิดใคร ไม่รับเลี้ยง พาคุณยายไปทานข้าว เอ้ ยังไงคุณอั๋นนี่ แล้วก็ไปกับเพื่อนสนิท 2 กลุ่มก็พอแล้วมั้ง
สาธุ
ขอให้บทความนี้ได้สะกิดหัวใจ
ใครที่กำลังจะหลงลืมความจำครั้งอดีต
ว่าคุณคือใคร
เก๋มากเลยน้อง
ตัดทอนเอาไปใช้บางข้อนะคะ
เพราะเด็กน้อยของครูต้อยเขายังละอ่อนกัน
หวัดดีครับครูต้อย ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาเล่นบล็อกอ่ะครับ เลยหายไปนาน
ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่านอย่างสม่ำเสมอ และขอโทษด้ยที่ตอบช้าไปหน่อยครับ
แข็งแรงๆ นะครับ
สวัสดค่ะคุณBob
มาอ่านแล้วก็ต้องตอบว่า...แปลกจริง ๆ ....ค่ะ
บ่อยครั้งที่เราลืมคิดถึง เรื่องราวเหล่านี้...
แต่อ่านแล้วพอจะสรุปได้ว่า คนที่ส่งเมลนี้อายุ 22 ปี เพิ่งรับปริญญาไปไม่นานนัก ให้แม่ล้าง...จนอายุ 3 ปี ....และเพิ่งจะสำนึกได้ถึง...เรื่องแปลก ๆ เหล่านี้...
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ... อืม!! นั่นสินะแปลกจริง ๆ...เมื่อไม่มีผู้หญิงคนนี้ให้คิดถึง...เมื่อนั้นจึงจะโหยหาอยากตอบแทน...ขอบพระคุณมากค่ะ...