เทศนาภาษาใจ (๖) ...ธรรมชาติของจิต
จิตแท้ จิตเดิม เป็นจิตประภัสสร (ผ่องแผ้ว) ไม่มีขี้ ไม่มีเยี่ยว เพราะไม่กินอาหาร คือ อุปกิเลสที่จรมาเกิดกับจิตในบางครั้งบางโอกาส
จิตที่มีอุปกิเลสเป็นจิตที่มีอาหาร เมื่อจิตมีอาหารก็มีขี้มีเยี่ยว
ขี้เยี่ยวของจิต คือ อารมณ์ คือ ความชอบและไม่ชอบที่เกิดกับจิต อารมณ์ คือ ความยินดี ยินร้ายเป็นกากของจิต เมื่อกากดองอยู่ที่จิต ตกค้างอยู่ที่จิต ก็ทำให้อารมณ์บูดเน่าเสีย กลายเป็นอาสวะ เครื่องหมักดองจิตต่อไป
อารมณ์เครื่องดองจิตก็คือ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์
ส่วนจิตที่อยู่กับอารมณ์ของกรรมฐาน เป็นกลางๆ (ไม่ชอบ ไม่ชัง ไม่ยินดี ไม่ยินร้าย) ก็ไม่บูดไม่เสีย เหมือนของที่เก็บไว้ในตู้เย็น
หลวงปู่บุดดา ถาวโร วัดกลางชูศรีเจริญสุข จ.สิงห์บุรี
คำสำคัญ (Tags): #ธรรมชาติของจิต#หลวงปู่บุดดา ถาวโร
หมายเลขบันทึก: 269381เขียนเมื่อ 20 มิถุนายน 2009 07:37 น. ()ความเห็น (5)
มารับธรรมะ วันอาทิตย์ค่ะ
หลวงปู่เปรียบเทียบเรื่องของจิตได้อย่างลึกซึ้งเลยนะครับ
ถ้าไม่กินอาหาร ก็ไม่มีของเสีย
อนุโมทนาสาธุกับธรรมมะหลวงปู่ที่นำมาฝากครับ
เจริญในธรรมนะครับ
- อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
- อ่านแล้วอิ่มโดยไม่ได้ทานอาหารค่ะ
เข้ามาเรียนเรื่องจิตด้วยค่ะ
พยายามไม่ให้เกิดอกุศลจิตค่ะโดยการรู้ทันซึ่งรู้ทันบ้างไม่ทันบ้าง
อ่านหนังสือวิมุตติมรรคของหลวงพ่อปราโมทย์เรื่องจิตโดยพยายามทำกุศลจิตให้เกิดบ่อยๆค่ะแต่ก็ยังรู้สึกเข้าใจยากอยู่
อนุโมทนาด้วยนะคะ