พลังและศักยภาพของนิสิตระดับปริญญาตรี
ผลงานที่เป็นตัวแทนไปประกวดที่เชียงใหม่นั้น เคยได้รับรางวัลในระดับมหาวิทยาลัยมาแล้วเมื่อ 14 ก.พ. 48 และถ้าไปชนะระดับภูมิภาคอีกก็จะได้เป็นตัวแทนไปประกวดในระดับประเทศที่กรุงเทพฯในเดือน ต.ค. 48 กำหนดการของการประกวดจะเป็นประมาณนี้ เป็นประจำทุกปี (ก.พ. -> ส.ค. -> ต.ค.)
ช่วงค่ำผมได้มีโอกาสไปเยี่ยมชมผลงานของนิสิตระดับปริญญาตรีเช่นกันที่คณะศึกษาศาสตร์ ซึ่งกำลังจัดงาน “นิทรรศการ สืบสานวัฒนธรรมท้องถิ่น จ.พิษณุโลก” เห็นผลงานแล้วน่าชื่นชมและรู้สึกประทับใจมาก มี 6 โครงการที่ได้รับทุนสนับสนุนให้ผลิตผลงานเพื่อนำเข้ามาประกวดกัน แต่ที่สำคัญที่ผมสนใจมากกว่าคือ การได้รับทราบว่าประสบความสำเร็จมากในเรื่องของการมีส่วนร่วมของนิสิต มีนิสิตและคณาจารย์สนใจเข้ามาร่วมงานมาก ที่ผมสนใจเป็นพิเศษเพราะอยากได้วิธีการปรับปรุงการจัดงานประกวดผลงานนวัตกรรมของนิสิตในระดับมหาวิทยาลัยที่จะต้องจัดทุกปีประมาณเดือนกุมภาพันธ์ ซึ่งจะมีปัญหาตรงที่มีผู้สนใจเข้าร่วมน้อยกว่าที่ควรจะเป็นมาเกือบทุกปี ลองถามวิธีการจัดงานของคณะศึกษาศาสตร์ดูแล้วมีอะไรหลายอย่างที่น่าสนใจมาก โดยเฉพาะเรื่องการดึงเอานิสิตเข้ามามีส่วนร่วมคิดร่วมดำเนินการตั้งแต่ต้น มีการให้รางวัลหลายประเภททั้งประเภทยอดเยี่ยม ความคิดสร้างสรรค์ และ popular vote ประเภท popular vote นี้ เห็นว่ามีส่วนช่วยกระตุ้นการมีส่วนร่วมได้อย่างดียิ่ง
งานเพิ่งเริ่มเป็นวันแรกครับ ยังมีต่อไปอีกจนถึงวันเสาร์นี้ จึงขอเชิญชวนทุกท่านไปร่วมชมและให้กำลังใจนิสิตและผู้จัดงานกันด้วยครับ ที่คณะศึกษาศาสตร์
นอกจากนี้ ยังมีอีกที่ครับ ที่คณะวิทยาศาสตร์ กำลังมีงานสัปดาห์วิทยาศาสตร์แห่งชาติมีจนถึงวันเสาร์นี้เช่นกัน มีผู้สนใจเข้าร่วม โดยเฉพาะน้อง ๆ นักเรียนตามโรงเรียนต่าง ๆ มาเข้าร่วมกันคับคั่งจนทำให้มหาวิทยาลัยรถติดและเล็กไปถนัดตา พยายามหาโอกาสไปเยี่ยมชมให้กำลังใจกันครับ
สุดท้ายผมอยากจะแสดงความคิดเห็นอีกครั้งครับว่า เรามีนิสิตปริญญาตรีกว่า 20,000 คน ที่จะเป็นกำลังสำคัญในการผลิตผลงานวิจัย หรืองานนวัตกรรมอะไรก็แล้วแต่ ขอเพียงแต่ว่าต้องช่วยกันจัดสภาพแวดล้อมให้เอื้อต่อการเรียนรู้ ให้สนับสนุน ให้เขาได้มีโอกาสแสดงศักยภาพออกมาได้เต็มที่ แล้ว “มหาวิทยาลัยแห่งการวิจัย” หรือ “มหาวิทยาลัยแห่งการเรียนรู้” จะไม่ไกลเกินฝันจริง ๆ ครับ ขอขอบคุณ
วิบูลย์ วัฒนาธร
ความเห็น (3)
สมลักษณ์ วงศ์สมาโนดน์
ผมเห็นด้วยเรื่องการเป็น"มหาวิทยาลัยแห่งการวิจัย" แบบของอาจารย์ครับ แต่คณาจารย์ส่วนใหญ่ต้องเปลี่ยนความคิดในการ สร้างคน(นิสิต) ใหม่ครับ รวมทั้งการบริหารจัดการงบประมาณ ต้องอยู่บนพื้นฐานความสำเร็จของงานเป็นหลักครับ
มาลินี ธนารุณ
ช่วงนี้ นับตั้งแต่รับหน้าที่หัวหน้าภาค ต้องทำงานหนักขึ้นค่ะ จึงไม่มีเวลาเขียน Blog งานเร่งด่วนขณะนี้ คือ ปรับปรุงหลักสูตร ป.ตรี ซึ่งต้องส่งให้ทันเดือนนี้ และก็เพราะเหตุที่อยากใช้พลังของนิสิต ป.ตรี ให้เป็นประโยชน์นี่เอง จึงพยายามจะออกแบบหลักสูตร ให้ฉีกแนวไปจากเดิม ที่ปรับแบบพลิกฝ่ามือเลย ก็มีเช่น จัดแผนการศึกษาให้รายวิชาโครงงาน จาก ปี 4 เทอมต้น เป็น ปี 1 เทอมปลาย เพราะที่ผ่านมา ประสบปัญหาหลายประการ เช่น
1. ไม่สามารถบูรณาการการสอนกับการวิจัยแก่นิสิตได้ตั้งแต่ชั้นปีแรก
2. ชั้นปี 4 เป็นปีสุดท้ายแล้ว นิสิตมีเวลาสร้างงานวิจัยเพียงเทอมเดียว ซึ่งน้อยเกินไป
3. การประกวดผลงานของนิสิตจัดตอนนิสิตใกล้จบ ทำให้พวกเขาสนใจเรื่องหางานมากกว่ากลับมาประกวดโครงงาน
4. ถ้าผลงานของเขาได้รับรางวัล และส่งเข้าประกวดระดับภูมิภาค หรือระดับประเทศต่อไป ก็ต้องติดตามหาตัวกันจ้าละหวั่น ต้องลางานไปประกวด บางที่เจ้านายก็ไม่ยอมให้ไป เพราะเพิ่งจะรับเข้าทำงานก็มีเรื่องลาไปโน่นนี่เสียแล้ว ฯลฯ
การเรียนรายวิชานี้ ถ้าจัดให้ต่อเนื่องไปจนถึง ปี 2 และสิ้นสุดตอน ปี 3 ได้ ก็จะสวยมาก อาจารย์ก็มีเวลาสอนให้เขาทำวิจัยได้มากขึ้น อาจารย์เองก็อาจได้งานวิจัยแตกแขนงมากขึ้นด้วยเช่นกัน อาจารย์ว่าเข้าท่าไหมค่ะ