ชาวไร่สมัครเล่น

เราไม่ลองจะไม่มีวันรู้...ถึงอาชีพบรรพชน...ลำบาก..กายใจ..

ไร้อ้อยของผม ปี 50/51

 

ชาวไร่สมัครเล่น 

หลายวันผ่านไปผมเองไม่รู้เขียนเรื่องใดที่น่าบันทึกไว้อ่านสักเรื่อง 

วันนี้ตื่นขึ้นมาเปิดทีวี กดหาช่องดูสาระข่าวสาร พอดีกดไปเจอช่องหนึ่ง 

ที่เขานำเสนอเรื่องปุ๋ยสูตรใหม่ ที่มีต้นทุนราคาถูกกว่าปุ๋ยในท้องตลาด 

วิธีใช้คอการนำไปผสมกับปุ๋ยเต็มสูตรทั่ว ๆ ไป ทำให้อัตราการใช้ปุ๋ยเต็มลดลง 

ซื้อปุ๋ยของเขามาเป็นส่วนผสมซึงราคาต่างกัน ครึ่งต่อครึ่ง 

มีการตัดภาพแปลงอ้อย และ บทสัมภาษณ์ชาวไร่ที่ได้ลองใช้ 

แล้วได้ผลผลิตต่อไร่สูงขึ้นกว่าเดิม 

ดูเหมือนเป็นกลยุทธทางการตลาดทั่ว ๆ ไปโดยใช้วิธีชวนเชื่อที่คุ้นตา 

มันทำให้ผมนึกถึงแปลงอ้อยของผมขึ้นมาทันที่

นี้ก็เกือบ 2 อาทิตย์แล้วที่ผมไม่ได้ไปดู

หลังจากที่ได้ทำรุ่นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะใส่ปุ๋ย

ต้นทุนในการดำเนินการครั้งนั้นค่าใช้จ่าย

ตกประมาณ 13,300 บาทสำหรับการบำรุงตอครั้งแรก

ค่ารถไถ่ค่าคนงาน 3,300 บาท ค่าปุ๋ย 11,000 บาท   

ปีนี้ราคาปุ๋ยแพงแทบไม่ต่างจากปีที่ผ่านมา

คงต้องรอทำรุนอีกสองครั้ง แล้วใส่ปุ๋ยอีกครั้งหนึ่ง

ตั้งงบไว้ประมาณ 11,800 บาท

รวมทุนการบำรุงตออ้อยทั้งสิ้น 25,100 บาท

หากปีนี้ขายผลผลิตได้  95,000 บาท

หักค่าต้นทุกในการบำรุงตอ  25,100 บาท

ค่าดำเนินการตัดอ้อย  28,000  บาท

จะมองเห็นกำไรเพียง  41,900 บาท

ไม่เหลืออะไรเลย เพราะ ในจำนวนเงิน 41,900 บาท

ต้องเก็บไว้ทำทุนในปีต่อไป

ค่าบำรุงตอ  25,100  บาท

ค่าดำเนินการตัดอ้อย 28,000  บาท

ติดลบอีกครับไม่มีให้กินให้ใช้

จำเป็นต้องยืมเงินเขามาลงทุนต่อครับ

นี้แหละชะตากรรมของรากหญ้า

ผมได้ศึกษาและเรียนรู้ด้วยตัวเอง

จึงหายสงสัยเรื่องที่เกษตรไทยส่วนใหญ่จะต้องเป็นหนี้ผูกพันกันต่อเนื่อง

 

ภาพไร้อ้อยผมเมื่อเร็ว ๆ นี้อ้อยตอ 4 จะตัดขายปี 52/53

ธกส ที่อาศัยเงินกู้ของเกษตรกรผู้ยากไร้อย่างผม  กู้แล้วกู้อีก ปุ๋ย รถอีแต๋น รถไถเดินตามที่ใช้อยู่ ออกผ่านจากนี้ทั้งนั้น