เจ็ดโมงเช้าของวันพุธที่ 4 พค. ดิฉันพาพ่อมาเจาะเลือดเพื่อตรวจระดับน้ำตาลตามที่หมอนัดไว้ทุกสองเดือน เหมือนเช่นเคย ดิฉันมักจะได้คิวที่หนึ่ง เพราะแอบไปจ่ายค่าเจาะเลือดมาก่อนล่วงหน้าเป็นอาทิตย์
สาเหตุที่ดิฉันอยากให้พ่อได้รับการเจาะเลือดไปคิวแรกๆ เพราะว่า พ่อมักจะเพลียจากการอดน้ำและอาหารนานประมาณเกือบสิบสองชั่วโมง เพราะพ่อมักจะนอนเร็วประมาณสองทุ่ม
และที่สำคัญ พ่อเป็นคนเส้นเลือดเล็ก พ่อเล่าให้ฟังว่า ตั้งแต่หนุ่มๆ แล้ว เวลาเจาะเลือดทีไร พยาบาลมักจะหาเส้นเลือดไม่เจอ ดังนั้นจึงต้องเจาะสองสามครั้งทุกทีไป
วันนี้เป็นครั้งแรกที่พ่อโดนเจาะเลือดถึงหกครั้งรวมถึงต้องเจาะเข้าเส้นเลือดแดงบนมือด้วย จากมือสู่มือพยาบาลคนที่สาม คนที่รู้จักและจำดิฉันจาก Gotoknow.org
พี่ตาที่พี่เม่ยเล่าให้ฟังในบล็อก เป็นผู้พิชิตเส้นเลือดของพ่อในวันนี้คะ
พี่ตา ใช้เข็มที่เล็กที่สุด และ ตบเบาๆ ที่บริเวณที่พ่อแนะให้ว่า มักจะเจาะเจอเส้นเลือดเป็นประจำ บริเวณด้านนอกของแขนข้างที่ไม่เป็นอัมพฤต พยาบาลท่านอื่นไม่ได้ตบ แต่ใช้การกดด้วยนิ้วกลางแทน
ขนาดของเข็มและการตบเบาๆ น่าจะเป็นเทคนิคที่ช่วยให้หาเส้นเจอกระมังคะ แต่ที่สำคัญ พี่ตาจะคอยบอกให้พ่อทำใจสบาย สูดหายใจลึกๆ และไม่ต้องหันมาคอยลุ้นว่า เจอเส้นเลือดหรือไม่
ต้องขอบคุณพี่ตามากๆ เจอกันครั้งหน้า ถ้าได้เจอพี่ตาอีกก็คงจะดี
ครั้งหน้า พ่อจะต้องไปหาหมอเร็วกว่ากำหนด เพราะผลเลือดแสดงระดับน้ำตาลถึง 213 แย่ลงกว่าเดิมอีก เพราะพ่อคุมอาหารได้ไม่ดีเสียเลย หมอบอกว่าให้ยาเต็มที่แล้ว คราวหน้ามา หากน้ำตาลยังสูงอยู่ คงต้องถึงเวลาของการฉีดอินซูลิน
พ่อส่ายหน้า ไม่เอา เพราะกลัวเข็ม ...
ดูแลกาย...พร้อมใส่ใจ"จิต"...
เพียงแค่.."ลูกสาว"ได้ใกล้ชิด...และห่วงใย
"พ่อ"...ก็สุขใจ...แล้ว
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณพี่ตามากมากคะ
ขอให้อาการป่วยคุณพ่อของอาจารย์ดีขึ้น ดูแลอาหารและออกกำลังกายให้พอเหมาะ ต้องทำอย่างจริงจังและสม่ำเสมอ
มีความรู้สึก และอิสระในการแสดงความรู้สึก รวมถึงการรับรู้ได้ถึงความรัก ความดี ความงาม ทำให้มนุษย์แตกต่างจากเผ่าพันธุ์ "เมก้า" และ "ออก้า" ชนิดอื่น เมื่อใดที่รับรู้ถึงความรู้สึกในความรัก ความดี ความงาม ที่มนุษย์แสดงออกมา ผมรู้สึกราวกับว่าชีวิตได้รับการเติมเต็ม แต่คราวใดที่รับรู้ถึงพลังด้านมืดแม้เพียงน้อยนิด มันทำให้ผมรู้สึกราวกับต้นไม้ที่อยู่โดดเดี่ยวท่ามกลางทะเลทรายอันร้อนระอุ หนาวเหน็บ และเวิ้งว้าง รอเพียงเวลาสิ้นลมเท่านั้น
ความรู้สึกแห่งความรัก ที่บุตรแสดงต่อบุพการี เป็นความงามที่เพิ่มพลังให้โลกเราสวยงามครับ โปรดจงรับรู้ว่าผมมีความยินดีกับเหตุการณ์เช่นนี้ครับ
แต่คราวใดที่เห็นผู้สูงวัย อยู่อย่างโดดเดี่ยวทั้งร่างกายและจิตใจ โปรดจงรับรู้ว่าผมส่งใจไปอยู่กับผู้สูงวัยเหล่านั้น
ด้วยความเคารพ
ผมสะดุดใจมากกับคำว่า "ฉันรู้ ฉันคิด ฉันจึงเขียน" ครับ จากประโยคนี้ แสดงว่า "ฉัน" กับ "รู้" กับ "คิด" และ "เขียน" อยู่คนละที่หรือเปล่าครับ หรือจะมีความหมายเช่นเดียวกับคำว่า "ฉันคิดฉันจึงมีอยู่" หรือเปล่าครับ เพียงต้องการแลกเปลี่ยนตามประสาคนฟุ้งเฟ้อเท่านั้นเองครับ
ขออภัยหากทำให้ขุ่นมัวครับ
" โลกอยู่รอดได้ ด้วยกตัญญู "
ขอให้ทุกอย่างดีขึ้นเป็นลำดับนะครับ เป็นกำลังใจให้ทั้ง คุณพ่อ และ คุณลูกสาว คนเก่ง คนดี ครับ