สวัสดีนะจ๊ะ...ชาวบล็อก วันนี้ขอเสนอนิทานยามเย็น..ซักเรื่องนะ.....มีชายแก่วัยเลย 60 คนหนึ่งคุยกับลูกชายคนเดียวที่เพิ่งกลับมาเยี่ยม หลังจากลูกชายแต่งงานและย้ายครอบครัวออกไปไม่กี่ปี
ชายแก่ : นั่นอะไรลูก เห็นรางๆ
ลูกชาย : อ๋อ วัวนะพ่อ
ผ่านไป 2-3 นาที
ชายแก่ : นั่นอะไรหรือลูก
ลูกชาย : วัวตัวเดิมนั่นแหละพ่อ ยังไม่ไปไหนเลย
ผ่านไปอีก 2-3 นาที
ชายแก่ : นั่นอะไรอีกหรือลูก
ลูกชาย: เริ่มมีอารมณ์หงุดหงิด " วัว พ่อ วัว วัวตัวเดิมที่เพิ่งถามนั่นแหละ "
เวลาผ่านไปอีก 2-3 นาที
ชายแก่ : นั่นอะไร ลูก
ลูกชาย : " โอ๊ย ! พ่อเลอะเลือนแล้ว คุยไม่รู้เรื่อง ผมไม่คุยกับพ่อแล้ว "
แล้วลูกชายก็ผละจากพ่อไปอย่างอารมณ์เสียที่สุด
เวลาผ่านไปจนเย็น ได้เวลาอาหารค่ำ เมื่อไม่เห็นผู้เป็นพ่อลงมา ลูกชายจึงเดินตามหาไปตามห้อง..นั้น เขาได้พบชายแก่คนนั้นนั่งเหม่อลอย ข้างๆมีไดอารี่เก่าๆ เล่มหนึ่งเพ่งเขียนบันทึกไว้ในวันนี้... เขาถือวิสาสะเข้าไปอ่านความว่า...........
ครั้งหนึ่งเมื่อ 30 ปีมาแล้ว เรามีลูกชายคนหนึ่งที่เรารักมากที่สุดในชีวิต ในวันที่อากาศแจ่มใสวันหนึ่ง ตอนนั้นลูกชายกำลังอยู่ในวัยน่ารัก ช่างพูด ช่างถามทีเดียว เราพาเขาไปนั่งที่สวนหลังบ้าน พอดี มีวัวผ่านมา...ลูกชายถามเราว่า..." พ่อ นั่นอะไร.." " วัวไงลูก" เราตอบ
เวลาผ่านไปอีกไม่ถึง 1 นาที ลูกชายก็ถามคำถามเดิมกับเราอีก เราก็ตอบเช่นเดิมอีก...เป็นอยู่อย่างนี้ 25 ครั้ง ......เราไม่รู้สึกเบื่อหน่ายเลย... เรากลับรู้สึกดีใจอย่างที่สุด ที่ลูกสนใจถามเราอย่างไม่เบื่อหน่าย แต่ในวันนี้ ณ ที่ แห่งเดิม คนสองคนที่เคยถามคำถามเดียวกัน หากแต่ว่าเราเป็นฝ่ายถาม ลูกชายเป็นคนตอบ....เพียง 5 ครั้งเท่านั้น ลูกก็ตวาดเรา หาว่าเราเลอเลือนรังเกียจแม้แต่จะคุยกับเราต่อไป .....
สำหรับทุกคน ที่วันนี้ท่คุณยังมีโอกาสได้ดูแล " พ่อ " วันนี้คุณทำดีกับพ่อคุณเพียงพอหรือยัง.....
จากหนังสือการ์ตูนขายหัวเราะ " คนรักพ่อ "
ไม่มีความเห็น