งานเลี้ยงไม่มีวันเลิกลา.....
เมื่อวานนี้ ทีม QA_KM ได้ไปร่วมขอบคุณอาจารย์จิตเจริญ ไชยาคำ ที่ล่องแพ บ้านหนองทุ่ม อำเภอหนองเรือ หนึ่งก็ตื่นมาแต่เช้า เตรียมตัวไปรับอาจารย์ที่ รพ. ศรีนครินทร์ มข. นัดอาจารย์ไว้สิบโมงเช้า เนื่องจากหนึ่งกะเวลาไม่ถูกเพราะเราคิดว่าเป็นวันอาทิตย์รถไม่ติด (อย่าเชื่อความคิดของตนเองมากเกินไป) ทีไหนได้รถติดมาก เพราะว่าถนนสร้างยังไม่เสร็จ เกือบปีแล้วคะยังไม่เสร็จซะที หนึ่งก็ไปสายจนได้ ไปถึง สิบโมงห้านาที ซึ่งอาจารย์ต้องมารอก่อนหน้านี้แล้ว.... จากนั้นก็ไปรับอาจารย์ประจักษ์ พัวเพิ่มพูนศิริที่บ้าน บ้านอาจารย์น่าอยู่มากเลยคะ ต้นไม้เยอะแยะ การเดินทางของเราเร็วกว่าคนอื่นๆ อาจารย์ต้องคอยกำชับว่าอย่าขับรถเร็วนัก ขับช้าๆ คนอื่นยังไม่มา เนื่องจากเป็นความเคยชิน หนึ่งก็เหยียบเอาๆ ซึ่งไม่ดูเลยว่าตัวเองขับรถไม่ชำนาญเท่าไหร่ (อันนี้ต้องรับฟังความคิดเห็นจากผู้อื่น จากผู้มีประสบการณ์มากกว่า ถึงแม้ว่าใจเราคิดตรงข้ามก็ตาม...แต่เมื่อรับฟังแล้วสมเหตุสมผลเราควรปฏิบัติตาม) พอถึงบ้านฝางเราก็แวะซื้อข้าวโพด อาจารย์ JJ แนะนำว่าต้องซื้อจากร้านที่มีหม้อต้มด้วย นั่นแสดงว่าข้าวโพดไม่ค้างคืน และอร่อย จึงถูกแซวจากอาจารย์ประจักษ์ว่ามีหม้อต้ม เขาอาจจะเอาไว้ต้มคนซื้อก็ได้ 555 ล่องแพคราวนี้หนึ่งไปครั้งแรกเลย จึงไม่รู้ทิศทาง แต่เจ้าของร้านโทรมาบอก แต่บอกวกไปวนมา แบบที่ง่ายๆ ก็ไม่บอก เล่นเอางงเลย.... กว่าจะไปถึงก็สิบเอ็ดโมงสิบห้า จากนั้นอาจารย์หนุ่ม (ผศ. ดร. ณัฐพล ภูมิสะอาด)ก็ตามมา ซึ่งอาจารย์ Hitech มากเลยคะมาด้วย GPRS หนึ่งบอกแค่ปากทางเข้าเท่านั้นเอง (เทคโนโลยีถ้ามีแล้วใช้ให้เป็นอย่างถูกวิธีและถูกต้องก็มีประโยชน์มากเลยคะ แต่ต้องมีทั้งตัวรู้...และตัวแรง...นะคะ) อีกซักพัก แพศิริวิโรจน์ (ชื่อนี้ต้องจำไว้คะ ถ้าไปคราวหน้าจะได้ไปแพนี้) ก็ออกล่องลำน้ำเซิน พี่อิ๋ว กับอาจารย์สายใจ นี้สุดยอดมากกว่าใคร ถามแค่ปากทางเข้า แล้วก็เดินทางมาเองโดยไม่ต้องถามอีกเลย ไม่ใช้เทคโนโลยี ซู้ดยอดมาก.... แต่พี่แจ็ค เต้ ไหม และอาจารย์หอย (ผศ. ดร. สมเกียรติ ภู่พัฒน์วิบูลย์ คณบดีคณะมนุษย์ฯ) ต้องให้เต้ถามเส้นทางตลอด หรือหนึ่งคุยให้เต้ฟังไม่รู้เรื่อง (เพิ่งรู้เมื่อกี้เองคะว่าเต้ขับรถ ส่วนพี่แจ็คหมด 4 กระป๋อง สงสัยเต้ทั้งขับทั้งถามเลยสับสน) เมื่อมาถึงกลุ่มพี่แจ็คเจอ jackpot คนตีกันหน้าเวทีหมอลำ น่ากลัวมาก เนื่องจากที่บ้านหนองทุ่มนี้เขาจัดงานบุญบั้งไฟพอดี (คนไทยเหมือนกัน และอยู่บ้านเดียวกัน ยังตีกัน ทะเลาะกัน แล้วประเทศไทยจะสงบได้อย่างไรคะ เราต้องรักและสามัคคีกันนะคะ) ทุกคนลงแพศิริยุทธ์ โดยตั้งใจจะล่องแพ แต่ก็ออกล่องไม่ได้ เนื่องจากลมพัดแรง หรือคนขับเรือไม่เป็น พอจะออกไปก็ชนโน่นชนนี่ งงมากเลยคะ เรือขนาดเท่ากันกับแพศิริวิโรจน์แต่แพเขาออกไปได้ เราก็ไปบอกเจ้าของแพว่าทำไมแพศิริวิโรจน์ ออกได้ แต่แพนี้ทำไมออกไม่ได้ เขาก็ขู่เราว่าถ้าออกไปอาจกลับมาไม่ได้ เดี๋ยวแพแพศิริวิโรจน์ก็เข้ามาไม่ได้ ถ้าไปชนแพ หรือไปชนแหอวนของใครก็ต้องจ่ายคนละครึ่ง หนึ่งก็ไปถามเขาว่ามันเป็นหน้าที่คนขับเรือ เจ้าของเรือไม่ไช่เหรอคะ ถ้าเอาเรือออกไม่ได้ แล้วมาเปิดล่องแพทำไม งงคะ เรานั่งทานข้าวร้องเพลงกันพักใหญ่ ขอบ่นอีกหน่อยนะคะ อาหารไม่อร่อยเลยคะและหนึ่งยอมรับคะว่าสั่งค่อนข้างเยอะแต่สั่งอาหารอย่างละ 1 ชุดเท่านั้น แต่เขาจัดมาอย่างละ 2 ชุด และไม่ครบ มาอ้างว่าอาหารเยอะแล้วเลยไม่เตรียมออกมาอีก เมื่อเก็บตางค์เขาคิดอาหารที่ไม่ได้เสริฟด้วย งงคะ (คนไทยเหมือนกันไม่น่าเอาเปรียบกันเลยนะคะ) ค่าเหมาแพ 2,500 บ. เขาคิด 2,000 บาท ซึ่งแพอยู่กับที่ไม่ได้ล่องไปไหนเลย เราเลยขอให้ลดราคาลงให้เหลือ 1,500 บาท ตกลงราคากันนามพอสมควรกว่าจะลงตัว ซักครู่แพศิริวิโรจน์กลับมา คนในแพงงเราใหญ่เลยว่าทำไมยังอยู่ที่เดิม ฝนทำท่าว่าจะตก อาจารย์ JJ ก็ชวนทุกคนกลับ พี่แจ็คบอกก่อนกลับต้อง AAR กันก่อน โดยเวียนให้ทุกคนพูดแสดงความคิดเห็น ขอบคุณ อาจารย์ JJ แต่เมื่อมาถึงหนึ่งก็บอกเลยว่าพูดไม่ได้พูดแล้วน้ำตาจะไหล พูดคำแรกก็ไหลเลย ขอเขียนแทนนะคะ หนึ่งเป็นเด็กใหม่ เจออาจารย์คนสุดท้าย ร่วมการทำงานกับอาจารย์ยังไม่ถึงปี ประมาณ 8 เดือน แต่ความรู้ที่ได้มาถือว่ามากกว่าระยะเวลาการทำงาน อาจารย์เป็นเจ้านายที่ดี ให้โอกาสแก่ลูกน้อง เห็นหนึ่งเป็นเหมือนลูกหลาน สอนประสบการณ์หลายๆเรื่อง จากการที่ไม่รู้การประกันคุณภาพ การจัดการความรู้ วันนี้ก็ได้รู้และเข้าใจคำๆ นี้ จากการร่วมกิจกรรมกับอาจารย์หลายๆ ครั้งทำให้หนึ่งกล้าแสดงออก กล้าพูด กล้าทำ และกล้าแสดงความคิดเห็นมากขึ้น อาจารย์ไม่อยู่แล้วก็ไม่รู้ว่าจะไปฝึกเป็นวิทยากรกับใคร แต่บางครั้งคำสั่งอาจารย์ก็เปลี่ยนบ่อย อาจเนื่องจากอาจารย์เพิ่งนึกได้ การเปลี่ยนใหม่ก็น่าจะดีกว่าเดิม เช่นกำหนดการโครงการ ทำให้บางเรื่องก็มีปัญหาเหมือนกันคะ บางครั้งหนึ่งอาจจะพูดไม่ดีกับอาจารย์ ไม่คิดก่อนพูด หรือแสดงท่าทางกิริยาที่ไม่เหมาะสมต้องขอโทษอาจารย์ด้วยนะคะ ขอบคุณอาจารย์สำหรับทุกๆเรื่องคะ และหวังว่าจะได้ร่วมงานกับอาจารย์อีกนะคะ ขอนแก่น-สารคาม ใกล้กันมากเลย แล้วหนึ่งจะไปเยี่ยมอาจารย์บ่อยๆนะคะ น้ำหนึ่ง 8 มิ.ย. 52
ความเห็น (1)
นำภาพมาฝากครับ
