25. ได้เวลาเดินทาง..มุกดาหารคือที่หมาย เยี่ยมไข้ทางไกล


ออกเดินทางสู่มุกดาหาร พร้อม 3 สาวกับ 1 หนุ่ม

วันนี้ตื่นเเต่เช้า ตามเวลานัดหมาย 7 โมงเช้าที่หน้าพระรูป เพื่อจุดหมายปลายทางที่ค่อนข้างจะไกล มุกดาหารบ้านมนต์สิทธิ์ เเต่ด้วยใจที่อยากจะไปเห็นเเต้วผู้ป่วยเด็กมะเร็งกล้ามเนื้อลาย ระยะสุดท้ายที่อยู่ในโปรเเกรมที่ตอนนี้อาการทรุดหนัก ว่าเป็นอย่างไรเเล้ว วันนี้จึงอาสาไปกับทีม มีพี่เกศคนเก่ง พี่ตุ๊ ครูพร อาร์ม แล้วก็ฉัน ล้อหมุนแล้ว...เย็นนี้มาเล่าต่อนะคะ อิอิ กลับมาแล้ว ไม่มีเเรงเล่าเลยค่ะพรุ่งนี้เเล้วกันนะคะ กลับมาเล่าเเล้วค่ะ เอาเป็นว่าขอเล่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นจากภารกิจครั้งนี้ เพราะรายละเอียดทั้งหมดพี่เกศได้สรุปไว้ในบันทึกนี้แล้วอย่าลืมตามไปอ่านนะคะ จากวันที่เราได้พูดถึงเเต้วว่าอาการหนักเเล้ว ก็คิดเเล้วว่าไปนี่ต้องเจอเเต้วในสภาพที่อ่อนเเรง นอนร้องโอดโอย เพราะความปวด เเต่พอไปถึงภาพที่เห็นทำให้ฉันเองใจชื้นขึ้นมาหน่อย เเต้วยัง o.k. เมื่อย่างก้าวเข้าไปในบ้านเช่าหลังเล็กกระทัดรัดก็ยิ่งทำให้ดีใจเมื่อเห็นภาพประทับใจที่ฉันเเละทีมการพยาบาล 3ง ทำให้ติดไว้ข้างฝา จำได้ว่าวันนั้นที่ถ่ายภาพให้ ฉันพยายามให้เเต้วยิ้ม ก็เลยบอกว่ายิ้ม ยิ้ม หน่อยตามองกล้อง 1 2 3 เเชะ  ใต้ภาพฉันเขียนว่า

ภาพประทับใจน้องแต้วกับครูพร อาจารย์ปุ๊ และป้าหนั่น

มอบแด่...น้องแต้ว

         จากใจ..ทีมการพยาบาล 3ง แผนกกุมารฯและภาควิชากุมารเวชศาสตร์

หนึ่งคุณค่าที่เราได้ให้กับครอบครัวน้องเเต้ว วันนี้มีโอกาสเข้าครัวช่วยแม่เเต้วทำกับข้าวฉันโชว์ฝีมือตำส้มตำรสชาติใช้ได้ อิอิ ไม่ได้ชมตัวเองเเต่ดูจากส้มตำถั่วที่เหลือเพียงจานว่างเปล่าหลังทานเสร็จ แต้วนั่งทานกับเราเเม่บอกว่าวันนี้ทานข้าวได้เยอะกว่าทุกวัน

              ขณะที่ช่วยเเม่เเต้วทำกับข้าวฉันถือโอกาสพูดคุยซักถามและให้กำลังใจ เเม่เเต้วบอกกับฉันว่าพาเเต้วไปทำพิธีตัดกรรมเเล้วที่วัดหลวงปู่ลือ คิดว่าเเต้วเขาคงหมดเคราะห์หมดกรรมเเล้วหละ ฉันสนับสนุนว่าหากทำเเล้วสบายใจ โล่งใจก็ทำเถอะ สิ่งหนึ่งที่ฉันรับรู้ได้คือเเม่เข้มเเข็งมาก ไม่เเสดงความท้อเเท้ออกมาให้ลูกเห็น แม้เเต่น้อย ก่อนกลับฉันให้กำลังใจเเม่เเละพ่อเเต้ว เเต่ไม่ได้ลาเเต้วเพราะนอนหลับ อยู่จึงไม่ได้กวน ฉันบีบมือเเม่เเต้วไว้เเน่น เพื่อเป็นสัญญาณบอกว่าให้สู้ต่อนะ และทุกคนจะเป็นกำลังใจให้

                                    ถ่ายภาพกับภาพประทับใจที่ฉันและทีมทำให้เเต้ว

ในอนาคตหากวันนั้นไม่มีเเต้วอยู่เเล้วเราหวังว่าภาพนี้จะเป็น memory ให้กับพ่อเเม่เเต้ว

case ที่ 2 ที่เราไปเยี่ยมตามไปอ่านได้ที่บันทึกพี่เกศเลยนะคะ น้องเเตงกวามาเลยค่ะ

หมายเลขบันทึก: 266431เขียนเมื่อ 7 มิถุนายน 2009 06:21 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:52 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (16)

เดินทางปลอดภัยนะคะ

พี่ก็กำลังจะไป มมส

สวัสดีค่ะน้องกุ้งและทีม

เดินทางปลอดภัยนะคะ

อย่าลืม...งีบหลับระหว่างทางนะ...จะได้สดชื่น

สวัสดีค่ะ  ขอให้เดินทางโดยสวัสดภาพค่ะ

  • รออ่านเย็นนี้คงไม่ได้แล้ว
  • รออ่านพรุ่งนี้ดีกว่า  อิอิ
  • คิดถึงน้องกุ้งค่ะ

เดินทางปลอดภัยนะคะน้องกุ้งที่รัก

สวัสดีค่ะ พี่สาวคนเก่ง

รออ่านนะคะ

คิดถึงเสมอค่ะ

จะไปหาแล้วววว อิอิ

P เช่นเดียวกันค่ะพี่เเก้ว วันนี้เราต่างมีภารกิจชีวิต ทำงานด้วยหัวใจที่ทุ่มเท พี่เเก้วคือเเม่เเบบ

 

 

P ขอบคุณค่ะพี่เเดงที่มาอวยพร ไปทำบุญคุณพระคงคุ้มครองเราค่ะพี่เเดง

P ขอบคุณที่มาเป็นเเรงใจรายวันค่ะพี่ครูป้อม

P กุ้งก็คิดถึงพี่เขี้ยวเหมือนกัน อย่าลืมเเวะมาอ่านตอนจบนะคะ

P พี่เเอ๊ดก็เป็นเเรงใจรายวันเหมือนกันมาเกือบทุกวันซาบซึ้งมากค่ะ อย่างงี้สู้ตายค่ะ

P พอลล่าคิดถึงเหมือนกัน ไม่กี่วันเราก็ได้เจอกันเเล้ว

ขอทวงหนังสือเชิญอย่างเป็นทางการหน่อยนะจ๊ะ ท่านผู้ตรวจบอกว่ายังไม่เห็น ด่วนเลยนะจ๊ะน้องพรหล้า ด่วน99

Tmh1

I was very happy to have you and the others..in this trip ka.

LOVE..P'KAde

I was very happy to have you เช่นเดียวกันค่ะพี่เกศ

ตามพอลล่าไปเเล้วจ้ะ อาจารย์พูดในเชิงลึก แต่ก็มีหลายสิ่งที่ทำให้ได้คิด

ในการทำงาน bereavement care ขอบคุณพอลล่ามาก โหวตให้เเล้วนะขอให้ได้รางวัลสุดตะลึง

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท