บ่ายๆจากลำปางเราก็มาถึงดอยสุเทพ ก็งงถึงแม้จะเคยเรียนเชียงใหม่ก็เถอะ พาหลงและงงได้ไม่แปลกหรอกนะ เพราะเชียงใหม่เปลี๋ยนไป๊ ดอยสุเทพก็เปลี๋ยนไป๊ สมัยก่อนเราจะเดินขึ้นดอยประจำ ในวันวิสาขบูชาก็จะเริ่มเดินตั้งแต่ สองทุ่มไปเช้าบนดอย สมัยนั้นก็ไปกับพี่ปุย ..พี่ชายหนุ่มวิศวะที่น่ารักมากๆ แล้วก็มีเพื่อนๆในแก้งค์ เดินกันไปคุยกันไป ดูชาวบ้านที่เดินขึ้นกันมหาศาลก็เลยไม่มีเหนื่อยเลย สนุกดี แต่พอไปถึงเริ่มง่วง เริ่มเมื่อย งอแงสารพัด พี่ปุยนี่ล่ะชายเดียวในดวงใจของน้องๆ(สมัยนั้น) บอกให้น้องนั่งรอกันตรงนี้นะ แล้วก็เดินหาซื้อกระดาษหนังสือพิมพ์มาให้นั่งๆนอนๆ กันหลับรอเช้าสว่างแล้วเดินเวียนเทียนกัน สนุกมากจริงๆเลย มีโอกาสต้องลองอย่าพลาดเชียว
ตอนนี้เสียดายที่เดินไม่ไหวแล้ว ก็ดีที่มีกระเช้าพาขึ้นดอยแทน..ก็ตื่นเต้นไปอีกแบบ คอยลุ้นจะชนผนังมั้ยนะเวลากำลังจะจอดเนี่ย...
ลงดอยก็ไปแวะสวนสัตว์เชียงใหม่ก่อนเข้าพักบ้านน้องชายหัวเถิก...สาวน้อยก็ขี่ม้าอีกแล้ว ก็มีความเปลี่ยนแปลงไปเยอะเหมือนกัน มีทั้งอาคารโชว์ปลาขนาดใหญ่ที่ค่าเข้าสูงนิดนึงแต่ก็คุ้มค่าที่ได้เข้าไปดูนะคะ อุโมงค์ปลาใหญ่กว่าที่อื่นๆที่เคยไปมา แล้วมีทั้งปลานำจืดและน้ำทะเล อย่างละอุโมงค์ แม้ว่าชนิดของปลายังไม่มากจุใจเท่าไหร่นัก แต่ก็สวยดี ก่อนกลับมีรถนำส่งกลับออกมาที่ลานจอดรถเลยไม่เมื่อยเท่าไหร่จ้ะ
พี่กบไปเมื่อแอ่วมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย
ไม่เห็นรู้เรื่องเลย
แล้วตัวที่กะลังปีนบ่ออยู่คือตัวอะไรจำไม่ได้แล้ว..