36. ใด ใด ในโลกล้วนอนิจัง คงแต่บาปบุญยัง เที่ยงแท้ สิ่งของที่หาตายไปก็เอาไปไม่ได้
เจ้าบองบล็อคอยู่ตรงกลาง ผู้ชายซ้ายมือน้องชายคนสุดท้องคนที่ 6 ผู้หญิงลูกพี่สาว(หลาน)
มีพี่น้องทั้งหมด 6 คน ดิฉันเป็นคนที่ 4 มีน้องชาย อีก 2 คน
ใดๆในโลกล้วนอานิจัง รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่ยั่งยืน แต่ทุกคนก็ยังแสวงหา เพราะรู้ว่า ไม่มีใครลิขิตชีวิตเราได้ เราต้องลิขิตชีวิตตนเอง แม้จะรู้ว่า การลิขิตชีวิตตนเองมันไม่ง่ายมันจะผ่านอุปสรรคมากมาย รู้แต่ว่าชีวิตต้องสู้ เมื่อเกิดมาเพื่อสู้แล้ว และรู้ว่าสิ่งที่สู้ไปทั้งหลาย มันเป็นเครื่องจองจำตนเอง ก็ต้องสู้ ใครๆก็บอกให้สู้แล้วจะพบความสำเร็จ สู้ไปตั้งแต่เกิดจนตาย ซึ่งจะได้มา ลาภ ยศ สรรเสริญ สมบัติ ลูกเมียสามี แม้แต่ความรัก ถึงจะได้แค่ครึ่งหนึ่งก็เอาดีกว่าไม่ได้เลย บางครั้งต้องยื้อแย่งกันอีกต่างหาก ทั้งที่รู้ว่า รักมีพิษ ให้ได้ทั้งความสุข และทุกข์ได้ ทุกคนก็ต้องไขว่คว้า แม้จะรู้ว่า สิ่งที่ยื้อแย่งกันนั้น ซักวันหนึ่งมันจะไม่ใช่ของเรา ก็ต้องยื้อแย่งกัน ใครที่เร็วกว่า เข้มแข็ง แข็งแรงกว่า ย่อมจะเป็นผู้ชนะ
และถ้าเป็นเรื่องของความรัก ยังไงถ้ารักก็ต้องรัก เพราะมันเป็นเรื่องของหัวใจ ส่วนรักแล้วจะผิดหวังหรือไม่ ก็ต้องยอมรับสภาพ ขอให้ได้รักซักนิดหนึ่งเถอะ จะเอวังก็เอวัง รักด้วยใจก็พอ ไม่จำเป็นจะต้องอยู่ร่วมหัวลงโลง สาธุ…….
รักแท้ที่บริสุทธ์ และไม่มีพิษ มีแต่รักจากพ่อและแม่เท่านั้น
ขอได้มีส่วนร่วมในบล็อกของท่าน ท ณ. เมืองการฬ ด้วยนะ ภาษาพุทธศาสนาเข้าใจอ่านยาก เอาภาษาชีวิตนี่แหละ เหมือนคนขอเพลงเพื่อชีวิต ยังไงยังงั้น
บทความนี้ต่อยอดมาจาก ท่าน ทณ เมืองกาฬ ในเรื่อง พุทธศาสนา
ความเห็น (34)
คิดถึงแม่ ไม่คลาย
ความรู้สึกนั้น...addยังมีอยู่ทุกวัน..เชื่อไหมคะเมื่อเช้าขับรถไปร้องไห้ไป...ถามตัวเองว่าทำไมคิดถึงแม่จัง....
- ขอบพระคุณสำหรับบันทึกที่ดีๆค่ะ
- ไม่มีใครรักเราได้เท่าแม่..ค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- ชอบภาษาที่ใช้ ตรงไปตรงมาดี ไม่ต้องคิดมาก ไม่สลับซับซ้อน
- ชอบข้อความนี้ค่ะ โดนใจม๊าก มาก
และถ้าเป็นเรื่องของความรัก ยังไงถ้ารักก็ต้องรัก เพราะมันเป็นเรื่องของหัวใจ ส่วนรักแล้วจะผิดหวังหรือไม่ ก็ต้องยอมรับสภาพ ขอให้ได้รักซักนิดหนึ่งเถอะ จะเอวังก็เอวัง รักด้วยใจก็พอ ไม่จำเป็นต้องอยู่ร่วมหัวลงโลง
- ขอบคุณค่ะสำหรับบันทึกดี ๆ เช่นนี้
เป็นหนุ่มน้อยคนแรกที่เข้ามาเยี่ยมยามเย็น สวัสดีครับ ป้าสุ
ขอขอบคุณหนุ่มๆสาวๆทั้งหลาย แล้วจะตามไปเยี่ยมนะ รักทุกคน ก็ด้วย เอวัง ฉะนี้แล สาธุ
สวัสดีค่ะ
แวะมาเยี่ยมด้วยความระลึกถึงค่ะ
....อ่านแล้วก็คิดถึงแม่จังเลยค่ะ....
ใด ใด ในโลกล้วนอนิจัง คงแต่บาปบุญยัง เที่ยงแท้ สิ่งของที่หาตายไปก็เอาไปไม่ได้
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
(^___^)
ขอบคุณคนไม่มีราก และทุกๆคนที่คิดถึงแม่ หรือพ่อที่จากไปแล้ว
ทุกคนที่มีแม่ แม่บางคนจากไป ก่อนจากไป ลูกยังได้พาไปโรงพยาบาลรักษากันจนวันสุดท้าย จนทำใจได้ ว่าไม่รอดแล้ว ก็ยังพอว่า
แต่นี่ไป ไปเลย ไปแบบไม่รู้ล่วงหน้า เมื่อวานยังดูแลกันดี ตามปกติ ไม่เจ็บไม่ป่วย พอรุ่งเช้ามา หัวใจไม่ทำงาน แต่ปอดยังทำงานอยู่
ช่วยยังไงก็ไม่ได้ เพราะเลือดไม่ไปเลี้ยงสมองแล้ว คุณหมอบอกว่า ถ้าท่านรอด ท่านก็จะนอนหลับตา กระดิกกระเดี้ยไม่ได้ เป็นอัมพาตและท่านจะทรมาน เพราะหายใจธรรมชาติไม่ได้ น่าสงสารตรงนี้แหละคะ ทำไมต้องเป็นแม่เรา คิดถึงแม่จังเลยคะ
ฉะนั้นใครที่แม่หรือพ่อที่ท่านยังมีลมหายใจอยู่ แข็งแรงอยู่ มีชีวิตอยู่ จงหันมาสังเกต เอาใจใส่ท่านให้มาก เพราะแม่บางคน รักลูก กลัวลูกลำบาก ไม่ยอมบอกลูกกลัวลูกเป็นห่วง แล้วกลัวว่าลูกจะเสียเวลามาเฝ้ากัน แล้วกลัวลูกขาดงาน ทุกอย่างแม่ทนได้ แม่จะไม่ปริปากบ่นเลย
และเพราะอย่างนี้เอง ลูกเลยชะล่าใจ ฉะนั้นทุกท่าน ให้สังเกตและดูแลพ่อแม่ที่อายุแก่แล้วให้มากๆ แล้วจะไม่เสียใจภายหลัง
คิดขึ้นคราใดนำตาไหลทุกที ขอให้แม่มีความสุขในสวรรค์นะคะ
สวัสดีค่ะพี่สุ
เมื่อเราสุข พ่อกับแม่ก็ยิ้มและสุขยิ่งกว่า
เมื่อเราทุกข์ พ่อกับแม่ก็ทุกข์ยิ่งกว่า
รักพ่อกับแม่ที่สุดเลยค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
แม้แม่จะจากไปนานมาก...จากไปตั้งแต่ อายุ4-5ปี
แต่สิ่งที่แม่ฝากให้ลูก...แม่ขยันและเป็นคนอารมณ์ดี
คิดถึงแม่เช่นกันค่ะ
สวัสดีค่ะพี่สุ
กลับมาอีกครั้งค่ะ
มาบอกว่า แม่ของน้องก็นอนหลับไปเฉย ๆ ค่ะ สุขภาพแข็งแรงดี อารมณ์ดี เพิ่งไปงานบวชหลานชายที่เชียงราย และคงเหนื่อยมาก ด้วยวัย 79 ปี แต่ท่านเข้มแข็ง ไม่เคยบ่น มีโรคประจำตัวคือหัวใจโต แต่ก็ทานยาและรักษามาตลอดเกือบ 20 ปี ... น้องนอนกับแม่ทุกคืน วันนั้นตื่นขึ้นมาแม่ไม่หายใจแล้ว...ตกใจสุดชีวิตค่ะ...
.... เล่าให้พี่ฟังเพื่อย้ำว่า สิ่งที่พี่เตือนนั้น จริงค่ะ ชีวิตคนเราไม่มีอะไรแน่นอนเลย ...
ขอขอบ
แม้รู้ว่าลาร้างอ้างว้างยิ่ง แต่พลัดพรากคือความจริง อันยิ่งใหญ่
ไม่วันนี้ ก็วันหน้า ต้องลาไกลไม่จากเป็นก็จากตาย ใจจงตรอง
จะคิดถึงสิ่งดีๆที่มีให้ หากเคยทำสิ่งใด ให้หม่นหมอง
บางเรื่องราว เจ็บช้ำ น้ำตานอง บางเวลาขัดข้อง ทุกห้องใจ
ขออโหสิกรรมทุกกรรมที่เคยก่อ จะเพียงพอ เท่าที่ พอมีได้
ทางข้างหน้า ที่เราจะก้าวไปไม่เป็นไร ถ้าบังเอิญ เดินสวนทาง
แม้ รู้ว่า ลาร้าง อ้างว้างยิ่ง แม้จะซึ้งความจริง ทุกสิ่งอย่าง
แต่ชีวิต มีกฎ กำหนดวาง เราล้วนต่าง เดียวดาย เป็นธรรมดา
คนเราเกิดมา มีการจากกันอยู่ 2 อย่าง คือการจากเป็นและจากตาย การจากเป็นก็คือ การหย่าร้าง การจำเป็นที่จำต้องห่างไกลกัน คือเลิกร้างกัน เป็นเส้นขนานกันไป ไม่มีวันหวนคืนมาหากันอีก หรือไม่ก็ไปเรียนไกลถึงเมืองนอก นี่คือการจากเป็น ซึ่งการจากกันแบบนี้ โลกมันกลม ซักวันคงจะได้พบกันโดยบังเอิญ หรือเห็นหน้ากันอีกครั้ง และการพบกันในครั้งใหม่นี้ อาจจะมีโอกาสอโหสิกรรมต่อกันได้อีก
สำหรับการจากตาย ลาลับล่วงไปเลย ไม่มีโอกาสที่จะได้เห็นหน้ากันอีก ไปตามกฎกติกาของชีวิตว่า ไม่ว่าวันหนึ่ง วันใดทุกคนจะต้องจากไป ไปช้าหรือไปเร็วเท่านั้น และการจากไปนี้ ไม่มีวันหวนจะได้กลับมาเห็นหน้าหรือแก้ตัวอีก หรืออโหสิกรรมกันอีกครั้งครั้ง แล้วค่อยจากไป คงไม่มีโอกาสแก้ตัวอีกแล้ว
การจากกันแบบไหนก็ตาม ไม่ว่าจากเป็นหรือจากตาย ก็ขอให้ได้มีโอกาสขอโทษขออโหสิกรรม ขอขมาบ้าง แต่บางครั้ง ความตายไม่ให้โอกาส แล้วยังมาพรากจากกันไปก่อน โดยไม่มีคำล่ำลา ไปเร็วเกินคาด เร็วเกินไป ทำใจลำบาก
จากบทความนี้กลั่นออกมาจากความรู้สึก ความคิดถึงแม่ จนบรรยายออกมาได้สุดๆ เขียนไปร้องไห้ไป รู้สึกอ้างว้างว้าเหว่ แม่ไปไหน มีใครดูแลแม่หรือเปล่า แม่ไปทำไม กลับมาอีกครั้ง ให้โอกาสลูกได้ดูแลแม่อีกครั้ง จะไม่ห่างเลย คงไม่มีโอกาสนั้น อีกแล้ว ความรู้สึกแบบนี้ ขออย่าได้เกิดกับทุกคนเลย ขอให้ดูแลพ่อแม่ดีๆ โดยเฉพาะพ่อแม่ที่แก่เฒ่า เพราะท่านจะยอมเจ็บปวด เจ็บไข้ก็ไม่แสดง จนลูกขาดความสนใจ ขาดการเอาใจใส่ ท่านก็ขาดการดูแลรักษา ที่ดีไป
ยามเมื่อท่านอยู่ ให้เอาใจใส่ท่าน ให้มากๆ ท่านอายุมากแล้ว อีกไม่นานท่านก็คงต้องจากไป และเวลาที่เหลืออยู่ จงทำให้ท่านมีความสุขกาย สบายใจ อย่าทำให้ท่านเสียใจ หรือตรอมใจ ให้อดทน สิ่งไหน ดีๆ สิ่งไหนที่ท่านชอบ หามาให้ท่านกินตอนที่มีชีวิตอยู่ เมื่อท่านตายไปแล้ว หาของอร่อยมาไว้หน้าโลงศพ จะมีประโยชน์อะไร
เวลาทำบุญให้ท่าน พากันจัดงานใหญ่โต ว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณท่าน แต่ตอนที่ท่านอยู่ลูกบางคนไม่เหลียวแลเลย จะมีประโยชน์อันใด จะจ้างหมอลำนกน้อยเสียงอิสาน ราคาเป็นแสน มางันบุญ จะมีประโยชน์อันใด เพราะตายไปแล้ว จะลุกขึ้นมาดูได้หรือ ตอนที่ท่านอยู่ สมควรจะลงทุนแบบไหน
อย่างไรก็ตามบทความนี้ ขอเตือนสติทุกๆท่าน ก่อนที่จะไม่มีโอกาส อีกแล้ว
ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ ชีวิตคนเรา เป็นเช่นนี้แล
บันทึกเรื่องแม่ รักแม่ อะไรที่เกี่ยวกับแม่ อ่านแล้วซึ้งใจ
ไม่มีใครรักเราเท่าแม่เราจริงๆ ครับ
แต่เช้ามีข่าวที่นครสวรรค์ แม่คนหนึ่งทิ้งลูกไว้ที่กระบะรถแถวโลตัส
สงสารเธอคนนั้นจริงๆ ป่านนี้ดวงใจของเธอคงแทบแตกสลาย
ขอบคุณบันทึกนี้ ขอบคุณคุณสุครับ
ลูกคุณสุรึเปล่าที่นั่งข้างๆ ดูเขาเป็นคนที่จริงใจ และพร้อมที่จะทำงานเพื่อสังคมมาก
ดีใจกับคุณสุ ที่มีลูกดีเป็นศรีของครอบครัวครับ
มาชม เห็นคมมุมคิดดีจัง...
รูปดิฉันนั่งอยู่ตรงกลางคะ ซ้ายมือผู้ชายเป็นน้องชายคะ เป็นน้องชายคนสุดท้องคะ ส่วนผู้หญิง เป็นลูกของพี่สาวคะ (เป็นหลานคะ) น้องชายคนนี้ ตอนที่แม่มีชีวิตอยู่ไม่เคยมาหาแม่เป็นเวลานาน 10 ๆ ปี เรียกได้ว่าทิ้งแม่ไปเลย ไม่สนใจด้วยตนเองก็เอาตนเองไม่รอด
ส่วนหลานสาว สมัยที่ยายมีชีวิตอยู่ ก็ไม่ให้ความเคารพยาย บางครั้งก็ขึ้นเสียงเถียงยาย ก็หลายครั้ง
พอแม่หรือยายตายไป ยังไม่ได้อโหสิกรรมกันเลย จิตใจคงห่อเหี่ยว
ขอบคุณยูมิคะ ที่เข้ามาเยี่ยม
สวัสดีค่ะพี่สุ
- อ่านบันทึกของพี่สุ..มีความรู้สึกเช่นเดียวกันค่ะพี่
- พวกเรา..มีเวลาที่เหลืออยู่..ต้องใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง ไม่ประมาท
- การระลึกถึงพ่อแม่..บางครั้งก็น้ำตาไหลออกมาไม่รู้ตัว เสียดายเวลาที่หายไปค่ะพี่
- แม้ว่าจะเป็นลุกที่ไม่ได้ทำให้พ่อแม่เสียใจก็ตาม..แต่มีเวลาดูแลพ่อแม่น้อยไปหน่อย
- ขอเป็นกำลังใจให้พี่สุค่ะ วันนี้มีเวลามทักทายเพื่อน ๆชาวบล็อก เพราะเป็นวันศุกร์ (วันเสาร์น้อยค่ะ)
- คิดถึงพี่สุเสมอนะคะ
คิดถึงครูคิมมาก ไปเยี่ยมครูคิม มาแล้ว อ่านหมดแล้ว 3 เรื่อง ที่ครูคิมเขียน เมนท์แล้ว เลยกลับมาบล้อคตนเองเพื่อเช็คว่าใครมาเยี่ยมบ้าง มาเจอครูคิม อีกครั้ง ที่นี่ ตามหลังกันไปคามหลังกันมา
มาเยี่ยมและอยากจะบอกว่า รักและคิดถึงคุณแม่เช่นกันค่ะ
ชีวิตไม่มีอะไรแน่นอน อย่าประมาทนะคะ
ขอบคุณ ท่านศศินาทนะคะ ที่เข้ามาเยี่ยม แล้วจะไปเยี่ยมท่านบ้างคะ
- สวัสดีครับ สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ราชภัฏพระนคร อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
- ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ สำหรับการจากไปของคุณแม่อย่างไม่มีวันกลับ
- ขอให้ดวงวิญญาณอันบริสุทธิของคุณแม่จงไปสู่สุคติภพโน้นด้วยเทอญ
- คุณพ่อผมท่านตายไปแล้วหลายปี ได้แต่คิดถึง ทำอะไรไม่ได้แล้ว
- เหลือแต่คุณแม่ คิดถึงก็ยังไปหาได้ ไปเกือบทุกวันครับ บ้านอยู่ห่างกันประมาณ 2 กม.
- ขอให้โชคดีมีความสุขตลอดไปนะครับ
สวัสดีคะ
แม่ต้อยมาแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
และมารายงานตัวคะ
ขอบคุณมากๆที่เข้าไปแนะนำการพิมพ์คะ
สวัสดีค่ะ
อ่านแล้วน้ำตาไหล
อีกมุมหนึ่ง...แม่ก็คิดถึงเด็กๆ...ไม่อยากให้ลูกๆตาย
อยู๋กับผู้ป่วยเด็กมะเร็ง....เด็กๆจากไปคนแล้วคนเล่า...
วันนี้คุยแม่น้อง...ที่เป็นมะเร็งกระดูกที่ต้นแขน...กลัวเหลือเกินที่ลูกจะต้องตัดแขน...ลูกจะตายไหม....
สู้ๆนะคะ
- มาขอบคุณที่ไปเยือนนะครับ
- อ่านบันทึกนี้แล้ว
- ซึ้งกับบุพการี มากเลยนะครับ
สวัสดีครับป้าสุ มาขอแสดงความเสียใจอีกครั้ง คุณแม่ผมยังมีชีวิตอยู่ครับ ตอนนี้อายุ 89 ปี อยู่กับน้องสาว...อ่านบันทึกของป้าแล้วคิดถึงคุณแม่ที่บ้าน ขอบพระคุณมากครับ
สวัสดีค่ะ
มาขอบคุณนะคะที่ไปให้กำลังใจน้องเสือ...
กำลังใจสำคัญที่สุด....คนไข้เด็กมะเร็งน่าสงสารมากๆค่ะ
สวัสดีค่ะ ครับ
- ตามมาขอบคุณมากครับ
- ที่ไปทักทาย
- ขอไปปั่นงานก่อนนะครับ
สวัสดีค่ะ พอลล่าแวะมาเยี่ยมเยียนทักทายค่ะ อ่านแล้วคิดถึงแม่ รักแม่มากที่สุดค่ะ
รักแท้ที่บริสุทธ์ และไม่มีพิษ มีแต่รักจากพ่อและแม่เท่านั้น
ขอบคุณค่ะ
ขอบพระคุณทุกๆท่านที่เข้ามาเยี่ยมและให้กำลังใจกันคะ
จะเข้าไปเยี่นมทุกๆท่านตามหลังนะคะ ขอบคุณยิ่งคะ มิตรภาพที่ดีๆทั้งนั้นเลย หาได้ที่ G2K
สวัสดีค่ะ
- แสดงความเสียใจด้วยค่ะ
- ใด ใด ในโลกล้วนอนิจจัง มีเกิดแล้วมีดับ
- ชีวิตเป็นของมีแล้วก็หมด เป็นของปรากฎแล้วก็หาย เป็นของเกิดแล้วก็ตาย เป็นของวุ่นวายไม่มีที่สิ้นสุด
แวะมาเยี่ยมอ่านสาระดีๆ ที่ทำให้คิด
- มาขอบคุณที่ไปเยือน อีกรอบนะครับ
- และแนะนำการเสนอภาพกล้วยไม้ใกล้ ๆ นะครับ
- แวะมาอ่าบันทึกดี ๆ ฉบับนี้ด้วยนะครับ
- ขอบคุณมากครับ
รักแม่ทำดีเพื่อแม่ค่ะ เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ
คุณครูนิน คุณพี่เหรียญชัย ทั้งสองท่านมีอะไรดีเอ่ย เดี๋ยวตามไปเยี่ยมอ่านเดี๋ยวนี้เลยคะ
คุณชัยพร น้องดุจดาว มีอะไรดีเอ่ย จะตามเข้าไปเยี่ยมอ่านบล็อค เดี๋ยวนี้แหละคะ