"บ้านของฉันเป็นบ้านไม้ชั้นเดียว ใต้ถุนสูง..." คิดถึงสมัยเป็นนักเรียนคุณครูให้เขียนรายงานเรื่องอะไรก็ได้ ก็ได้บ้านนี้แหละเป็นแบบในการเขียนเรียงความ คิดถึงบ้านจัง นานแล้วนะที่ไม่ได้เจอกัน
ตอนนี้บ้านเปลี่ยนไปแล้ว ใต้ถุนที่เคยโล่ง (แบบนี้) ก็เปลี่ยนเป็นมีกำแพงกั้นเป็นห้อง มีคนอาศัยอยู่อีกหนึ่งครอบครัว
สวนหน้าบันไดแบบนี้ก็ไม่มีแล้ว ถูกรื้อกลายเป็นลานคอนกรีต มุงหลังคายิบซัม
เสียดายกล้วยไม้ของพ่อ ก็ไม่อยู่แล้ว เหมือนกับพ่อที่ไม่อยู่กับพวกเราแล้วเช่นกัน
ไม่นานนักจากภาพนี้ บ้านหลังนี้ก็ถูกแบ่งเป็นสอง นั่นคือเหตุผลว่าทำไมใต้ถุนบ้านจึงกลายเป็นมีฝาห้อง และมีครอบครัวอาศัยอยู่
สวัสดีค่ะ
มาบอกว่าคิดถึงบ้านเกิดเหมือนกัน
พ่อก็ไม่อยู่แล้วเช่นกัน...
สุขกายนะคะ