ข้อความของคืนวันที่คิดถึงคนตาย

เป็นวันที่นอนไม่หลับ เพราะว่าคิดถึงยายที่ตายไปแล้ว ก็เลยมาเขียนอะไรลงในสมุดวาดเขียนเล่มใหญ่

สิ่งที่แน่นอนก็คือ ในวันข้างหน้า ไม่วันใดก็วันหนึ่ง ฉันก็ต้องตาย มีคนบอกเอาไว้ว่า คนที่ตายไปจะทิ้งไว้เพียงแค่คุณงามความดี แต่ฉันคิดว่า มันคือความทรงจำ ของคนที่ยังไม่ตายได้จำคนที่ได้ตายไป สำหรับคนที่ยังไม่ตายอย่างฉันแล้ว ความทรงจำเกี่ยวกับคนที่ตายไปแล้ว ก็มีอยู่ไม่กี่คน แต่คนที่สนิทสนม และผูกพันธ์กับฉันมากที่สุด ก็คือยายของฉัน ความทรงจำที่ยายได้ฝากเอาไว้ให้ก็คือ ยายเป็นยายที่ดี ฉันเป็นหลานที่ดื้อมาก กระทั่งเคยทำร้ายยาย จนยายร้องไห้ ยายไม่เคยให้ฉันเก็บกด ยายบอกว่า "ถ้าโกรธก็ทำร้ายยายได้เลย ถ้ามันทำให้หลานหายโกรธ" อารมณ์ถ้ายิ่งสะสมเอาไว้ มันก็จะยังถูกปลดปล่อยออกมาอยู่ดี ถึงตอนนั้นความรุนแรงก็เยอะกว่าตอนที่โกรธใหม่ๆ มากอย่างแน่นอน แต่สิ่งหนึ่งที่ยายอาจจะฝากเอาไว้แต่ยายก็ตายไปก่อนที่ฉันจะเข้าใจ นั่นก็คือ คำถามที่ฉันยังข้องใจอยู่ตอนนี้ ฉันเกิดมาและฉันก็ต้องตายไปอยู่ดี "ยายครับแล้วผมจะเกิดมาทำไมล่ะครับ" ทำไมคนที่ตายไปไม่ทิ้งคำตอบไว้ให้ ถ้าเกิดพวกเขาทิ้งคำตอบไว้ให้จะเป็นอย่างไร อ๋อ... คงพอจะรู้แล้ว ว่าพวกเขาจะตอบอย่างไร คงจะประมาณว่า "เรื่องของแก" อย่างแน่นอน ชีวิตนี้ถ้าฉันจะหาคำตอบเพื่อคนรุ่นหลังล่ะก็... มันก็คงจะเป็นคำตอบที่โกหกทั้งเพแน่ๆ... คำตอบของคำถามนี้ ไม่เหมือนกับคำตอบของคำถามอื่นแน่ๆ ฉันอาจตายกระทันหันโดยที่ไม่ได้ทำใจก็เป็นไปได้ เพราะฉะนั้นฉันก็ทำใจในตอนนี้เลยก็แล้วกัน ตอนตายจะได้ไม่ห่วงอะไร คน สิ่งมีชีวิต หรือไม่มีชีวิต ทุกๆ สิ่ง ถ้ามันเกิด มันก็ต้องตายได้ แต่มันเกิดแล้ว มันก็ไม่ได้ตายทันที ลึกๆ แล้วมันรู้อยู่แก่ใจแหล่ะว่าสักวันมันต้องตาย แต่มันก็พยายามปกปิด ไม่นำออกมาคิด แต่สำหรับฉันแล้ว ฉันอดคิดไม่ไหว และความคิดนี้แน่นอนเลย มันคือความคิดที่มีสาระกว่าความคิดใดๆ เป็นความคิดที่มีสาระมากกว่าความคิดใดๆ ก่อนที่จะตายจริงๆ เป็นไปได้ไหมที่จะทดลองตายดูก่อน คล้ายๆ กับการซ้อมตาย เหมือนๆ กับการซ้อมกีฬาที่พวกเรารู้จักกัน

ตอนนี้ฉันก็พอจะรู้แล้วล่ะ แต่ฉันจะไม่เขียนต่อไป เพราะมันจะกลายเป็นคำโกหกหรือคำที่ไม่สำคัญ

คำถามนี้มันจะไม่สำคัญอีกต่อไปถ้ามันมีคำตอบที่ตายตัว ฉันจะคงไว้ซึ่งความสำคัญของมัน

[peeterpan ครูจำเป็น]

ฉันเกิดมาและฉันก็ต้องตายไปอยู่ดี "ยายครับแล้วผมจะเกิดมาทำไมล่ะครับ"

เคยนั่งคิดและก็ถามตัวเองเหมือนกัน

แต่ก็ไม่ได้คำตอบ

แวะมาเยี่ยมเยียน

ดูจากประวัติแล้ว วันหลังมีปัญหาเรื่องคอมพิวเตอร์

ขอปรึกษาบ้างนะ...ขอบคุณล่วงหน้าจ้า

[เด็กบันทึก]

ความรู้สึกคล้าย ๆ กัน กับตอนที่สูญเสียแม่ไปค่ะ

ต่างกันตรงที่น้อยครั้งที่ทำให้แม่เสียใจนะจ๊ะ

--เป็นกำลังใจให้นะค่ะ--

[หนูกิ่ง]

ความรู้สึกอันนี้บอกใครมิได้ เพราะว่าเป็นความรู้สึกที่สูญเสียที่ยิ่งใหญ่ เนื่องจากตัวหนูสูญเสียคนที่เรารัก รักมาก เขาคือ แฟนของหนูเอง ยังทำใจไม่ได้เลย เพราะความผิดเกิดจากตัวหนูเองที่ทำให้เขาต้องเสียไป ทำให้เราต้องห่างกันด้วยที่ไม่ความที่ใกล้กัน แต่หนูก็ยังคิดถึงเขาและรักเขามาก แต่หนูอยากบอกให้เขาได้ยินของตัวหนูเองว่า หนูรักเขา รักมาก และจะรอจนกว่าเขาจะกลับมาใหม่อีกครั้ง ถึงว่าจะไม่มีวันนั้นของหนู หนูก็จะรอ ถึงแม้เราจะห่างกันมาก แต่ความรู้สึกของหนูก็รู้สึกว่าเขาก็อยู่ใกล้ ๆ หนู เขาไม่ได้ไปไหนไกล ถึงแม้ว่าเขาอาจจะยินที่พูด หรืออาจจะไม่ได้ยินที่หนูพูด แต่หนูเชื่อว่าเขารู้ว่าในใจของหนูมีแต่เขาคนเดียว และรักเขาเสมอ