ลูกชายแม่ชื่อ "น้องสเรน"

การเดินทางข้ามมหาสมุทรครั้งแรกและครั้งสำคัญที่สุดในชีวิตได้ผ่านพ้นไป และผ่านมานานเกือบสองปี ผลลัพธ์ของการเดินทางครั้งนั้นน่าภูมิใจและชื่นใจเป็นที่ยิ่ง

พี่บาราย(ขอแจม)

อีกครั้งกับการข้ามมหาสมุทรเพื่อพาลูกชายแม่ไปให้ถึงฝั่ง มหาสมุทรกว้างไกลและเชี่ยวกราดผู้ใดที่ข้ามได้สำเร็จก็จะได้ผลลัพธ์อันชื่นใจ แต่ทว่าเมื่อใดมีผู้ที่กระทำการไม่สำเร็จความโศกสลดก็จะบังเกิดกับผู้นั้น ณ วันนี้แม่คนนี้ก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ได้ก้าวขึ้นฝั่งมหาสมุทรด้วยความปลอดภัยพร้อมๆ กับลูกชายที่ชื่อว่า น้องสเรน

บัดนี้ที่ริมฝั่งมหาสมุทรอันเวิ้งว้าง แลไปข้างหน้าอันไกลโพ้นมองเห็นป่าไม้ ภูเขาทอดตัวเป็นแนวยาวไกลสุดสายตา สำหรับผู้ที่ข้ามพ้นมหาสมุทรและได้หยั่งเท้ายืนริมฝั่งนทีนี้ เป็นหน้าที่ทั้งร่างกายและหัวใจที่จะต้องพาผลลัพธ์อันน่าชื่นใจนี้ไปสู่ความสำเร็จแห่งชีวิตให้สมกับความยากลำบากต่อการข้ามมหาสมุทรในแต่ละครั้ง ให้จงได้ ไม่ว่าอุปสรรคขวากหนามจะมากมายสักเพียงไหน สตรีทุกนางในโลกหล้าต่างไม่ย่อท้อต่อภาระกิจนี้

น้องสเรนคลอดออกมาน้ำหนักเพียง 3230 กรัมเท่านั้น น้อยกว่าพี่บารายสองขีดกว่าๆ แต่แม่ก็ว่าลูกแม่ใช้ได้แล้วนะน้ำหนักเท่านี้ ตอนแม่เห็นน้่องสเรนครั้งแรกหนูตัวขาวมากเลย ขาวกว่าแม่และพ่อมากแต่คงเป็นเหตุว่าแม่เป็นคนทางเหนือเลยมีเชื้อขาวของแม่มาเยอะหน่อย (ส่วนแม่สีผิวขาวหลบในนิดหน่อย ฮา) ทางพ่ออย่าไปพูดถึงเลย ดำแบบขแมร์สเรน (เขมรสุรินทร์) แท้เลย สเรนหนูไม่ค่อยร้องเหมือนเด็กเตียงอื่นๆ เลย มีอยู่เตียงหนึ่งน้องร้องตลอดเลย ทั้งคืน กลางวันก็ร้อง ร้องจนเสียงแหบ น่าสงสารมาก ส่วนสเรนหนูนอกจากจะไม่ร้องโยเยแล้ว ตอนอาบน้ำครั้งแรกก็ไม่ร้องอีก มีอิอ๊ะนิดหน่อย โอ แม่คิดว่านี่ถือเป็นลางดี ลูกแม่เลี้ยงง่าย (ชัวร์)

หนูหม่ำนมแม่ตั้งแต่วันแรกเลยถึงแม้จะยังไหลไม่มากนักก็ไม่เป็นปัญหา ลูกไม่เรียกร้องมาก คุณหมอบอกว่าถ้าเด็กไม่ได้ดูดนมสักสองวันก็ไม่เป็นไรเพราะว่าเด็กเขาจะตุนไว้แล้วก่อนคลอด ก็พอเหมาะกันกับน้ำนมที่มักจะเป็นวันที่สองหรือสามที่จะมาอย่างเต็มที่

เวลาผ่านไปเร็วมากแป็บเดียวก็ต้องไปรับวัคซีนเข็มที่สองแล้ว นั่นไงหนูน้อยของแม่เริ่มมีพัฒนาการที่มากขึ้น จริงๆ แล้วก็ตามสเต็บการเติบโตของทารกทั่วไป แต่ที่น่่าแปลกก็คือลูกชายแม่คนนี้ชอบดูดมือ ดูดนิ้ว แรกๆ หนู่ก็จะเอามือใส่ปากแบบสะเปะสะปะ ดูดไปดูดมาก็เจอนิ้วโป้งที่ยื่นไปยื่นมาก็ยึดมันซะเลย เลยได้นิ้วโป้งเป็นเพื่อนคนแรกซะเลย ดูดจังนิ้วน่ะ สมัยพี่บาราย เขาไม่เคยเลยที่จะดูดนิ้วแบบนี้ นี่ถือว่าเป็นความแตกต่างของลูกสองคนที่สังเกตได้ชัดเจน แม่คิดว่านี่อาจจะเป็นสัญญาณถึงความแตกต่างต่อไปในอนาคตของลูกทั้งสองคนใช่หรือไม่หนอ?

หนู่น่ะ แสนจะร่าเริง ชอบคุย ยิ้มแป้นเลยล่ะเวลาคุณยายคุยด้วย สบตาแล้วก็ยิ้ม มีซาวด์ประกอบด้วยนะ สงสัยจะอยากพูดพอพูดไม่ออกก็อ้อแอ้ๆ แล้วก็ยิ้ม :) ด้วยความที่หนูชักจะเจ้าเนื้อแล้วทำเอาแม่ปวดหลัง ปวดไหล่เวลายกหนูเข้าออกอู่นอน เฮ้อ! บ่นไม่ได้แล้วล่ะ แม่ต้องรับมือหนูอีกนานจ้ะ

น้องสเรนอายุ 2.5 เดือน น้ำหนัก 7+ กก.

 

[ខ្មែរសុរិន្ទ្រ អម្ពើប្រាសាទ]

មុខយ៉ាង ​ពុកវាមែន អាស្រេន

[ម៉ែវា]

កប់ប៉ីនេះមិនខុសឡើយ!