เสียงนาฬิกา ปลุก ...... ส่งสัญญาณบอกว่า
นี่แก,,,,,,,,,ได้เวลาตื่นนอนแล้ว แต่ทว่ามือจากที่ไหนไม่รู้ดั้นๆ ไปปิดเสียนี่กระไร(มือตัวเองนั้่นแหละ) ก็เลยตื่นสาย วิ่งอาบน้ำเกือบไม่ทัน วันนี้มีประชุมกรรมการแผนกแต่ว่าเราดันไปสาย(มัวแต่นอน นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่านอนจนเสียงานเสียการ)
แต่ก็ต้องไปเพื่อหน้าที่และความรับผิดชอบ ก็ประชุมแต่ว่าไม่รู้เรื่องอะไรเลย เฮอะ๐๐๐ๆๆๆๆๆ
กลับมาจากประชุมก็มานั่งกินข้าวและเล่น Internet นี่แหละ เพราะว่าจะไปออกกำลังกายแต่ดูเหมือนว่าฟนกำลังจะตก ฟ้าคลึ้มมากๆๆๆ
ไม่มีความเห็น