ธรรมชาติของชีวิต
จะโพสต์ผิดที่รึป่าวนิ แต่มันก็ถือว่าอยู่ในเรื่องของธรรมชาตินะ คนเราจะมีอะไรที่เพียงพอซะที อยากได้โน่นอยากได้นี่อยู่ตลอดเวลา สิ่งที่มีอยู่ก็ไม่เคยคิดว่ามันดี เฮ้ย ตกลงบ่นหรือว่าไรนิ... หลายต่อหลายคนหาทางออกของชีวิตโดยการแสวงหาสิ่งต่างๆ ที่อยู่นอกกาย จนลืมนึกถึงว่ามันจำเป็นจริงๆ หรือไม่ บางคนก็แสวงหาความภาคภูมิใจของชึวิตจนลืมไปว่า สิ่งที่มีอยู่ไม่ได้ภาคภูมิใจเหรอ บางคนเหนื่อยกับการเดินทางในการค้นหาตัวตนที่แท้จริง เลยหันหน้าเข้าหาธรรม หลายคนก็เห็นธรรม หลายคนก็ไม่เห็น ประเด็นมันอยู่ตรงนี้คะ เพื่อนๆ มีใครเคยนั่งสมาธิแล้วเห็นดวงแก้วสว่างในกายเราบ้างไหม อยากให้เล่าให้ฟังบ้าง ว่าต้องทำยังไง อยากรู้จริงๆ อิอิ ที่เล่ามาทั้งหมดนิ มันเข้ากันตรงไหนกับคำถาม ช่วยๆ ตอบด้วยนะคะ
ความเห็น (3)
- ธรรมชาติของจิตก็ดิ้นรนตลอดเวลา ไม่อยู่กับที่ ต้องหาเชือกผูกไว้ การนั่งสมาธิก็เป็นวิธีการหนึ่ง
- เคยนั่งเช่นกัน แต่ยังหาไม่พบ คงต้องพยายาม
- ขอบคุณ
การเห็นดวงแก้วเป็นอุบายให้ทำสมาธิมากกว่านะคะ
มันคำอ้างของลัทธิหนึ่งที่นำมาชูนะคะ
การเดินทางของจิตก็เรื่องหนึ่ง เจตสิกก็ลึกซึ้งเกินคาดหมาย รูปเป็นสิ่งสำคัญกว่าเรือนกาย สามสหายอย่าหลงเพลินเกินนิพพาน สิ่งสมมุติเหล่านี้มีไว้สื่อ แต่ธรรมะแก่นแท้คือเร่งสืบสานส่วนเรื่องอื่นเป็นเรื่องเล่าตามตำนาน ถ้าดวงตาพบพานใช่ของจริง จะดวงแก้วดวงจิตติดไฟสว่าง จะเห็นร่างกายทิพย์หยุดไหวนิ่ง ก็แค่อยากความต้องการไวดั่งลิง ถ้าของจริงต้องศึกษาหาพระธรรม ปริยัตรปฏิบัติปฏิเวธ ของวิเศษควรค้นหามาตอบย้ำ สามขั้นคือพุทธพจน์ด้วยถ้อยคำ ผู้ใดเห็นพระธรรมย่อมเห็นเรา แต่มนุษย์ย่อมเลือกทางต่างประสงค์ แค่แนะนำก็คงเชื่อยากเกินเล่า จะแนบเว๊ปไว้ศึกษาเปิดดูเอา ค่อยๆเข้าสู่ใจไร้ตัวตน