วิธีการที่จะทำให้มีการ Sharing ในบริษัท
Sharing KM
วิธีการที่จะทำให้มีการ Sharing ในบริษัท
ผมถามตัวเองอยู่เสมอๆ ว่า ทำอย่างไรถึงจะมีการถ่ายทอดหรือแลกเปลี่ยนความรู้ให้เกิดขึ้นอย่างมีประสิทธิผล..ผมนึกเล่นๆ ว่า ถ้าผมมีเงินเหลือมากๆ ผมจะจ้างคนที่มีความรู้ มีความฉลาด มีความสามารถเข้ามาหลายๆ คน แล้วให้พวกเขาเหล่านั้นนั่งพูดคุยกัน...แต่ในทางปฏิบัตินั้น เป็นไปได้ยากมาก แต่ถ้าทำได้ก็น่าจะดี ไม่ใช้น้อย ลองนึกภาพดู ถ้าเราเอา Phillip Kotler มานั่งคุยกับ Bill Gate เรื่องแนวโน้มทางการตลาดของบริษัท มันน่าสนุกไม่ใช่น้อย
แต่ผมกลับคิดอีกอย่างว่า ในเมื่อเราไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น แต่จะทำอย่างไรให้พนักงานในบริษัท ได้มีโอกาสพูดคุยกัน แลกเปลี่ยนความรู้และรับฟังความคิดเห็นของกันและกัน ซึ่งการพูดคุยกันแต่ละครั้ง ผมคิดว่า มันเสมือนกับเป็นการแลกเปลี่ยนความรู้กัน
ผมอยากจะให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นเป็นประจำวันในบริษัท...ถ้ำเขาไม่พูด เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาคนนั้น มีความรู้ ความรู้สึกนึกคิด หรือ มีความคิดเห็นเป็นอย่างไร
ผมได้ดู Series เกาหลีเรื่องหนึ่ง ชื่อว่า Full House ซึ่ง ไม่ทราบว่าชื่อภาษาไทยว่าอะไรนะครับ แต่ว่า พระเอก ชื่อ ยอง เจ เป็นคนที่มีจิตใจดี แต่การแสดงออกตรงข้ามกับความคิด...ภายในใจคิดรัก คิดชอบ จี อุน (นางเอก) แต่ไม่สามารถที่จะแสดงออกมาด้วยคำพูดที่ลึกซึ้งได้ ผมว่าแสดงให้เห็นว่า ยอง เจ ไม่สามารถถ่ายทอดความคิดออกมาได้อย่างเต็มที่ จึงทำให้เกิดปัญหาต่างๆ ตามมา
เข้าเรื่องของเราดีกว่า.....ปกติแล้ว เคยสังเกตไหมครับว่า ในยามที่เรามีปัญหา..เราจะไม่หาคนที่มีความรู้ที่ดีที่สุด เพื่อมาช่วยเราแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น แต่เราจะมองหาคนรอบตัว ที่เราคิดว่าเค้าคนนั้นสามารถแก้ปัญหาให้เราได้ จากคนที่อยู่ใกล้ๆ เท่านั้น...ความคิดนี้ก็คงจะคล้ายๆ กับ สิ่งที่ผมบอกว่า ทำอย่างไรให้คนเราคุยกันให้ได้มากที่สุด เพื่อแลกเปลี่ยนความรู้
เพราะโดยปกติ คนเรามักชอบอะไรที่มันง่ายๆ ยิ่งไม่ต้องลงทุน ลงแรงเลยยิ่งดี โดยเฉพาะคนไทย ยกตัวอย่างเช่น เมื่อไม่ทราบศัพท์ภาษาอังกฤษ พวกเราจะหันไปถามเพื่อนๆ ก่อนว่ามันแปลว่าอะไร ก่อนที่เราจะลงมีเปิด Dictionary ซะอีก..ผมเจอบ่อยในหนังสือพิมพ์ คอลัมม์พวกสอนภาษาอังกฤษ บางคนถามคำถามที่ผมคิดว่า สามารถค้นหาได้ง่ายๆ ในหนังสือเรียนสอนไวยากรณ์ทั่วๆไป แต่ผมไม่เข้าใจว่า ทำไมพวกเขาหากันไม่ได้ อันนี้ ก็แล้วแต่บุคคลนะครับ
วันนี้ผมคิดเห็นเท่านี้แล้วกันนะครับ แล้ว ค่อยสังเกตสิ่งรอบๆ ตัว แล้วมาเล่าให้ฟังอีกครับ
ผมถามตัวเองอยู่เสมอๆ ว่า ทำอย่างไรถึงจะมีการถ่ายทอดหรือแลกเปลี่ยนความรู้ให้เกิดขึ้นอย่างมีประสิทธิผล..ผมนึกเล่นๆ ว่า ถ้าผมมีเงินเหลือมากๆ ผมจะจ้างคนที่มีความรู้ มีความฉลาด มีความสามารถเข้ามาหลายๆ คน แล้วให้พวกเขาเหล่านั้นนั่งพูดคุยกัน...แต่ในทางปฏิบัตินั้น เป็นไปได้ยากมาก แต่ถ้าทำได้ก็น่าจะดี ไม่ใช้น้อย ลองนึกภาพดู ถ้าเราเอา Phillip Kotler มานั่งคุยกับ Bill Gate เรื่องแนวโน้มทางการตลาดของบริษัท มันน่าสนุกไม่ใช่น้อย
แต่ผมกลับคิดอีกอย่างว่า ในเมื่อเราไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น แต่จะทำอย่างไรให้พนักงานในบริษัท ได้มีโอกาสพูดคุยกัน แลกเปลี่ยนความรู้และรับฟังความคิดเห็นของกันและกัน ซึ่งการพูดคุยกันแต่ละครั้ง ผมคิดว่า มันเสมือนกับเป็นการแลกเปลี่ยนความรู้กัน
ผมอยากจะให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นเป็นประจำวันในบริษัท...ถ้ำเขาไม่พูด เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาคนนั้น มีความรู้ ความรู้สึกนึกคิด หรือ มีความคิดเห็นเป็นอย่างไร
ผมได้ดู Series เกาหลีเรื่องหนึ่ง ชื่อว่า Full House ซึ่ง ไม่ทราบว่าชื่อภาษาไทยว่าอะไรนะครับ แต่ว่า พระเอก ชื่อ ยอง เจ เป็นคนที่มีจิตใจดี แต่การแสดงออกตรงข้ามกับความคิด...ภายในใจคิดรัก คิดชอบ จี อุน (นางเอก) แต่ไม่สามารถที่จะแสดงออกมาด้วยคำพูดที่ลึกซึ้งได้ ผมว่าแสดงให้เห็นว่า ยอง เจ ไม่สามารถถ่ายทอดความคิดออกมาได้อย่างเต็มที่ จึงทำให้เกิดปัญหาต่างๆ ตามมา
เข้าเรื่องของเราดีกว่า.....ปกติแล้ว เคยสังเกตไหมครับว่า ในยามที่เรามีปัญหา..เราจะไม่หาคนที่มีความรู้ที่ดีที่สุด เพื่อมาช่วยเราแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น แต่เราจะมองหาคนรอบตัว ที่เราคิดว่าเค้าคนนั้นสามารถแก้ปัญหาให้เราได้ จากคนที่อยู่ใกล้ๆ เท่านั้น...ความคิดนี้ก็คงจะคล้ายๆ กับ สิ่งที่ผมบอกว่า ทำอย่างไรให้คนเราคุยกันให้ได้มากที่สุด เพื่อแลกเปลี่ยนความรู้
เพราะโดยปกติ คนเรามักชอบอะไรที่มันง่ายๆ ยิ่งไม่ต้องลงทุน ลงแรงเลยยิ่งดี โดยเฉพาะคนไทย ยกตัวอย่างเช่น เมื่อไม่ทราบศัพท์ภาษาอังกฤษ พวกเราจะหันไปถามเพื่อนๆ ก่อนว่ามันแปลว่าอะไร ก่อนที่เราจะลงมีเปิด Dictionary ซะอีก..ผมเจอบ่อยในหนังสือพิมพ์ คอลัมม์พวกสอนภาษาอังกฤษ บางคนถามคำถามที่ผมคิดว่า สามารถค้นหาได้ง่ายๆ ในหนังสือเรียนสอนไวยากรณ์ทั่วๆไป แต่ผมไม่เข้าใจว่า ทำไมพวกเขาหากันไม่ได้ อันนี้ ก็แล้วแต่บุคคลนะครับ
วันนี้ผมคิดเห็นเท่านี้แล้วกันนะครับ แล้ว ค่อยสังเกตสิ่งรอบๆ ตัว แล้วมาเล่าให้ฟังอีกครับ
คำสำคัญ (Tags): #uncategorized
หมายเลขบันทึก: 2605เขียนเมื่อ 17 สิงหาคม 2005 19:00 น. ()ความเห็น
ไม่มีความเห็น