กลอนบุญกุศล


พระดีไม่มีลิมิต พระเอ็มร้อยห้าสิบ ชีวิตเกินร้อย

 

 

ทำดีวันละนิด  ดีกว่าคิดที่จะทำ

 

เป็นมนุษย์เป็นได้เพราะใจสูง       เหมือนหนึ่งยูงมีดีที่แววขน

ถ้าใจต่ำ  เป็นได้แต่เพียงคน          ย่อมเสียทีที่ตนได้เกิดมา

ใจสว่าง  ใจสะอาด  ใจสงบ         ใครมีครบ  ควรเรียกมนุสสา

เพราะทำถูก  คิดถูกทุกเวลา          เปรมปรีดา  คืนวันสุขสันต์จริง

ในสกปรก  มือมัวและเราร้อน      ใครมีเข้า  ควรเรียก  ว่าผีสิง

เพราะทำผิด  คิดผิด  จิตประวิง     แต่ในสิ่ง  นำตัว  กลั้วอบาย

คิดดูเกิด  ถ้าใครไม่อยากตก          จงรีบยกใจตน  รีบขวนขวาย

ให้ใจสูง  เสียได้  ก่อนตัวตาย       ก็สมหมายที่เกิดมา  อย่าแชเชือน..

ข้าพเจ้าขอตั้งจิตอุทิศผล          บุญกุศลนี้แผ่ไปให้ไพศาล

ถึงบิดามารดาครูอาจารย์          ทั้งลูกหลานญาติมิตรสนิทกัน

คนเคยร่วมเคยรักสมัครใคร่      มีส่วนได้ในกุศลผลของฉัน

ทั้งเจ้ากรรมนายเวรและเทวัญ    ขอให้ท่านได้กุศลผลนี้เทอญ.

               

สติ สตํ  สตํ สตีติ  ผู้มีสติ  ย่อมมีสตางค์  ผู้มีสตางค์  ย่อมมีสติ

กิจโฉ มนุสสปปฏิลาโภ

กิจฉํ  มจจาน  ชีวิตํ

กิจฉํ  สทธมมสสวนํ

กิจโฉ  พุทธานมุปปาโทฯ

ยาก  ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์

ยาก  ที่ชีวิตสัตว์จะอยู่สบาย

ยาก  ที่จะได้ฟังธรรมของสัตบุรุษ

ยาก  ที่พระสัมพุทธ จะอุบัติมา

 

ศีลธรรมมีประจำอยู่คู่โลก  ยิ่งกว่าโชคใดใดที่ใฝ่ฝัน

โชคจะดีหรือร้ายอย่างไรกัน  มันสำคัญอยู่ที่มีศีลธรรม

คนจะงาม  งามน้ำใจ  ใช่ใบหน้า   คนจะสวย  สวยจรรยา  ใช่ตาหวาน

คนจะแก่  แก่ความรู้  ใช่อยู่นาน   คนจะรวย  รวยศีลทาน  ใช่บ้านโต

โลกเรานี้  หมุนไป ไวหนักหนา   อย่าชักช้ากอบการงานทั้งหลาย

เมื่อเวลา  เหลืออยู่  อย่าดูดาย   เร่งขวนขวาย  ก่อร่าง  สร้างความดี

รักษาตัว  กลัวกรรม  อย่าทำชั่ว   จะหมองมัว หม่นไหม้ไปเมืองผี

จงเลือกทำแต่กรรมที่ดีดี  จะได้มี  ความสุข  พ้นทุกข์ภัย

ปีที่แล้ว หาชีวิตก้าวผิดพลาด  ปีใหม่นี้ไม่ประมาทย่อมดีได้

อาศัยแสดงพระสัทธรรมส่องนำใจ  ชีวิตเราย่อมเริ่มใหม่ได้ทุกวัน

แสงเทียนส่อง  สองพันปี  ที่พ่อจุด 

จะสิ้นสุด  สูญแสงแล้วพ่อหนา

ลูกเอ๋ย..หากสูเจ้า  เขลาปัญญา

อีกไม่ช้า เทียนจะดับ ทับคัมภีร์

 

เปลวเทียน ..ละลายแท่ง  เพื่อเปล่งแสงอันอำไพ

ชีวิต….มลายไป  เหลือสิ่งใดไว้ทดแทน

 

ชีวิตที่ไร้สาระขนาดนี้  ยังไม่สายเกินที่จะแก้ไข

ชีวิต  เหลือน้อยลงเพียงใด   จงภูมิใจที่ได้กระทำดี

 

มีคนเห็น หรือไม่ เป็นไรเล่า   จงเลือกเอา  ความดี ที่สร้างสรรค์

มีคนเห็น หรือไม่  ไม่สำคัญ  ใจเรานั้น  รู้ดีเท่านี้พอ

 

5 ดี

คิดดี  พูดดี  ทำดี  คบเพื่อนดี  ไปสู่สถานที่ดี  (แล้วจะตายดี..ฮา)

 

กินข้าวอิ่มแล้ว  ไหว้พระก่อนนอน พระท่านให้พร สอบได๋ สอบได้ สอบได้

กินข้าวอิ่มแล้ว  ดูทีวีก่อนนอน  ทีวีให้พร  สอบตก สอบตก สอบตก

 

คนดี  ไม่เบ่ง  คนเก่งไม่โม้  คนโตไม่อวด

 

สังคมไทย  ของเรา  ทุกวันนี้

มันเสื่อมโทรม  เต็มที  พี่น้องเอ๋ย

ประตูวัด  กว้างขวาง  ทางเสบย

ไฉนเลย  จึงเมิน  เหินห่างไกล

ประตูคุก  เขาระวัง  อย่างแข็งขัน

ทุกวี่วัน  มีคน  เข้าจนได้

ประตูคุก  สุขสันต์  หรืออย่างไร

น่าน้อยใจ  ประตูวัด  เขาไม่แล

 

 

โลกนี้คือโรงละคร  ปวงนิกรเราท่านเกิดมา

ต่างร่ายรำทำทีน่าตามลีลาของบทละคร

บางครั้งก็เศร้า บางคราก็สุข บางทีก็ทุกข์ หัวอกสะท้อน

มีร้าง มีรัก มีจาก มีจร

พอจบละคร ชีวิตก็ลา

 

 

ขอผลบุญ จงหนุนส่งเธอผู้นี้

ให้สมที่ปรารถนา ตามประสงค์

คิดสิ่งใด จงให้ดั่งจิตจำนงค์

จงรื่นรมย์ ประสบสุข นิรันดร์เทอญ

 

อดีตกาล ผ่านไป ไม่ย้อนกลับ

อย่าหวนจับ  มาคิด ผิดวิสัย

อนาคตที่มุ่งหวัง ยังอีกไกล

จงตั้งใจสร้างความหวัง  สร้างความดี

 

อยากรู้ให้ถาม

อยากงามให้แต่ง

อยากแกร่งให้ฝึกฝน

 

ธรรมะของพระพุทธเจ้านั้นเปรียบเสมือนน้ำ  ที่ใดมีน้ำ ที่นั่นย่อมมีความสงบร่มเย็น

“ทำให้ให้สงบ  จะพบแต่ความสุข ที่เยือกเย็น”

 

เกิดเป็นคน  ค้นให้ทั่ว  ปากไม่ล้น  ก้นไม่รั่ว  ชั่วไม่เอา  เมาไม่มี  นี่คือ..คน.

 

อุจจาระ  แม้จะมากหรือน้อยก็เหม็น 

อสรพิษแม้จะใหญ่หรือเล็ก  ก็สามารถกัดคนให้เจ็บปวดหรือตายได้ 

ความชั่วก็เหมือนกัน  แม้จะทำมากหรือน้อย  ก็นำความทุกข์ความเดือดร้อน ความเสื่อมเสียมาให้  ฉะนั้น  ขอให้…จงรังเกียจความชั่ว  เหมือนคนที่แต่งตัวสะอาดแล้วรังเกียจอุจจาระ  จงกลัวความชั่ว  และให้เว้นไกลจากความชั่ว  เหมือนคนกลัวอสรพิษ

พึงชนะความโกรธ  ด้วยความไม่โกรธ

พึงชนะความชั่วร้าย  ด้วยความดี

พึงชนะความตระหนี่  ด้วยการให้

พึงชนะคนพูดพล่อย  ด้วยคำสัตย์

 

มรดกสำคัญที่ต้องช่วยกันรักษาไว้

1.        แผ่นดินไทย

2.        ความเป็นเอกราชของชาติ

3.        พระพุทธศาสนา

 

ยามเมื่อโลกขาดแสงแห่งอาทิตย์

ย่อมมืดมิด มองอะไรก็ไม่เห็น

ยามเมื่อจิต  ขาดปัญญา  พาลำเค็ญ

ย่อมไม่เห็น  ชั่วดี  ที่ตัวทำ

 

ของบางอย่าง  ซื้อไม่ได้  ด้วยเงินทอง

เพราะเป็นของ  ไม่มี  ราคาขาย

เช่นความรัก  ความปราณี  มีน้ำใจ

ปลูกฝังให้  คิดชอบ  ประกอบกัน

สิ่งเหล่านี้  มีค่า  แก่ชีวิต

แต่ว่าเงิน  ไม่มีสิทธิ  มาจัดสรร

เพียงแต่เรา  มอบให้แก่  กันและกัน

ส่วนผู้ให้  ได้รางวัล  คืออิ่มใจ

 

หมายเลขบันทึก: 259739เขียนเมื่อ 7 พฤษภาคม 2009 12:31 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 มิถุนายน 2012 19:42 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

ดีมากๆ ครับ

ถ้าก้าวแรกไม่ขยับ อย่าได้นับก้าวต่อไป

ถ้าก้าวแรกไม่มั่นใจ ก้าวต่อไปไม่มั่นคง.

คำดีๆ มีสาระ ไม่ว่าเมื่อไร ก็ใช้ได้เสมอค่ะ

สาธุๆ...เป็นกำลังใจให้ครับ...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท