ชีวิตที่ "หมิ่นเหม่...!"

การก้าวเดินในชีวิตของแต่ละคนนั้นต่างก็มีลักษณะ พฤติกรรมที่แตกต่างกันไป แต่ชีวิตเราที่ก้าวเดินมาถึงวันนี้ได้ก็ด้วยย่างก้าวที่ "หมิ่นเหม่...!"

ชีวิตที่ล้ม ลุก คลุก คลาน ทำผิดมากกว่าถูก ต้องเผชิญชะตากรรม ถึงเคราะห์ซ้ำ กรรมซัด ทำให้ชีวิตเรานั้น "แข็งแกร่ง"

คนที่มีชีวิตก้าวเดินบน "เส้นด้ายเปื่อย ๆ"นั้น มักจะได้ความรู้ ประสบการณ์ ความเข้มแข็งกว่าคนที่เดินอยู่บนถนนหนทางที่โรยด้วย "กลีบกุหลาบ"

เมื่อชีวิตต้องเดินอยู่บนเส้นด้ายเปื่อย ๆ ที่ถ้าก้าวพลาดพลั้งเมื่อใด ก็ต้องหกคะเมน ตีลังกา ตกลงไปเปรอะเปื้อนและเจ็บตัว

ชีวิตนั้นจึงได้ก้าวอย่างระมัดระวัง ทุกก้าวที่เดินต้องคิดแล้ว คิดอีก

แต่ทว่า... ก็มีอีกหลายครั้งที่ต้องพลาดพลั้งตกลงไป "หัวล้างข้างแตก" เจ็บแล้ว เจ็บอีก

แต่นั่นก็เป็น "ประสบการณ์" ที่ไม่สามารถหาได้จากห้องเรียนที่ไหน

การกล้าเดินชีวิตด้วยอุดมการณ์ที่ "หมิ่นเหม่" นี้ ไม่ขอแนะนำให้ใครใช้นำไปเป็นตัวอย่าง

แต่ก็ขอให้อย่ากลัวต่อเส้นทางที่ต้องใช้ดวงจิตที่อาจหาญ "กล้าเสี่ยง" เพราะความหมิ่นเหม่นั้นย่อมนำพาชีวิตก้าวล่วงสู่ความจริงที่สนุกยิ่งกว่า "ตำนาน" อันเป็นปณิธานแห่ง "ความจริง..."