เบื้องหน้าเบื้องหลังการเดินทางไปท่องเที่ยว (ตอนที่ 3)

         หลังจากกลับจากเกาหลี ก็เป็นรายการซักเสื้อผ้า เพื่อเตรียมตัวไปเนปาลต่อ ได้รับเมล์รายการเที่ยวและชื่อหัวหน้าทัวร์ของทริปเนปาลว่าชื่อคุณปอ (อรวรรณ) จากคุณสมปอง ถึงวันเดินทางรีบไปสนามบินแต่เนิ่นๆ ไปถึงก็โทรหาคุณปอหัวหน้าทัวร์แต่ก็ติดต่อไม่ได้ จึงต้องโทรไปหาคุณสมปอง เลยรู้ว่าคุณสมปองก็มาบริการอยู่ที่สนามบินด้วยเช่นกัน  ทริปนี้ใช้บริการสายการบินไทย ที่รักเราเท่าฟ้าน่ะ แต่ไม่จริงตามโฆษณาหรอกเพราะที่นั่งแคบมาก ทำให้อดนึกถึงสายการบินเกาหลีไม่ได้

       พอไปถึงสนามบินเมืองกาฐมาณฑุ ตอนรอผ่านต.ม .ช้ามากๆ ใช้เวลาเป็นชั่วโมงกว่าจะผ่านไปได้ เริ่มต้นก็ไม่ค่อยประทับใจแล้ว พอรับกระเป๋าได้หัวหน้าทัวร์ก็พาเดินเลยโดยไม่นับลูกทัวร์ว่าครบหรือไม่ ในระหว่างเดินไปเราหันมาดูพบว่ากลุ่มของเราไม่ครบ ก็ต้องตะโกนบอกหัวหน้าทัวร์ว่าลูกทัวร์ยังมาไม่ครบ จึงได้หยุดคอย . . . พูดถึงเนปาลแล้วเหมือนฝันร้าย เฮ้อ ... สกปรก ฝุ่นมาก เสียงขาก...ถุย (มากกว่าเมืองจีนซะอีก) อากาศก็ค่อนข้างร้อน ตอนแรกนึกว่าอยู่ทางเหนือของอินเดีย น่าจะยังเย็นอยู่ แต่คิดผิดถนัด โทษใครไม่ได้ เป็นความผิดของพวกเราเอง ที่เลือกมาเที่ยวในเดือนนี้

         ที่จริงแล้วเนปาลมีประวัติศาสตร์อันยาวนานชวนให้น่าศึกษามาก แต่เป็นเพราะอากาศไม่อำนวย ทำให้การชื่นชมสิ่งต่างๆ เป็นไปอย่างไม่ดีนัก  เรื่องหลักๆ ที่คาดหวังไว้ เช่นจะได้เห็นความสวยงามของทิวทัศน์เทือกเขาหิมาลัยตามที่เคยเห็นในรูปภาพ ก็ไม่ได้เห็น ไกด์ท้องถิ่น (คุณ JP) บอกว่าเดือนกันยายน – กุมภาพันธ์เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดสำหรับการมาเนปาล เพราะเป็นช่วงที่ “ฟ้าเปิด”  นอกจากนั้นยังเป็นช่วงที่มีน้ำไหล ไม่เหมือนช่วงที่เพิ่งไปมา ปรากฏว่าแม้แต่น้ำตกเดวี ก็แทบจะไม่มีน้ำเลย ต้องจ้องมองหาน้ำเอาเอง หากดูแต่รูปภาพก็อาจจะเข้าใจผิด คิดว่าน่าไปมาก เพราะฝุ่นและความร้อนไม่ได้ติดมากับรูปภาพด้วย