ธรรมคีตาในวันมหาสงกรานต์
ช่วงสงกรานต์ปีนี้
ช่างแตกต่างไปจากทุกปี
บรรยากาศของวันสงกรานต์...วันปีใหม่ไทย ที่เคยห้อมล้อมไปด้วยความรู้สึกแห่งความสุข ความสดชื่น ความอบอุ่น ความผูกพัน จากการที่บุคคลอันเป็นที่รักทั้งในครอบครัว หมู่ญาติสนิท และมวลมิตรสหาย ได้มาพบกัน ได้รดน้ำดำหัว ได้อวยพรปีใหม่แก่กันและกัน ทว่า ในวันสงกรานต์ปี ๒๕๕๒ นี้ ความรู้สึกดังกล่าวได้ถูกแทนที่ด้วยความวิตกกังวล ความเศร้าหมอง ความผิดหวัง และความหดหู่ จากเรื่องราวสภาพปัญหาของบ้านเมืองที่ได้รับรู้ ....
เด็ดดอกไม้ดอกหนึ่ง ย่อมกระเทือนถึงดวงดาว
สรรพสิ่งทั้งหลายล้วนเชื่อมโยงส่งผลต่อกันและกัน
เราจะรู้สึก “สงบ”และ “มั่นคง” ได้อย่างไร....ท่ามกลางความขัดแย้ง ความแตกแยก ความไร้รักสามัคคีของผู้คนในสังคมไทย...ความสูญเสียในเชิงเศรษฐกิจของชาติและประชาชนที่ประเมินเป็นตัวเลขเงินตรา คงไม่สามารถเทียบได้กับความสูญเสียทางจิตวิญญาณของแผ่นดินไทยที่มิอาจประเมินค่าได้
วิกฤติแห่งสันติภาพที่เกิดขึ้นในบ้านเมืองครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก อีกทั้งไม่รู้ว่าจะยุติลงอย่างไร และเมื่อใด
“ธรรมคีตา” ของท่านมิลาเรปะ มหาโยคีแห่งธิเบต (แปลโดย ร.บุญโญรส) ที่ได้น้อมนำมานี้คงช่วยเป็นเครื่องเตือน “สติ” และเป็นข้อคิดเตือน "ใจ" ให้แก่ทุกท่านในวันสงกรานต์... วันปีใหม่ไทย ประจำปี ๒๕๕๒ นี้ได้บ้างนะคะ
...ปราสาทแลนครที่มีคนอยู่หนาแน่นแออัด ที่ท่านรักและพอใจพักอยู่ ณ บัดนี้ ท่านพึงจำไว้เถิดว่า สิ่งเหล่านี้จะปรักหักพัง เหลือเป็นกองอิฐกองปูน หลังจากที่ท่านได้ลาโลกนี้ไป
...ความหยิ่งผยองและเกียรติศักดิ์ ซึ่งที่แท้แล้วก็ไร้ประโยชน์ มันเป็นเพียงเหยื่อล่อ ซึ่งท่านก็พอใจคบหาและติดตามอยู่ ณ บัดนี้ แต่พึงจำไว้ว่า เมื่อท่านจวนจะตาย มันจะไม่เป็นที่พึ่งพิงหรือที่หลบลี้แก่ท่านได้เลย
...ณ บัดนี้ ท่านรักที่จะอยู่รวมกับครอบครัวและญาติพี่น้อง แต่พึงจำไว้ว่า ท่านจะต้องทิ้งเขาเหล่านั้นไว้เบื้องหลัง ในคราวที่ท่านละโลกนี้ไป
...คนรับใช้ ทรัพย์สิน และเด็ก ๆ เป็นสิ่งที่ท่านรักที่จะยึดครองไว้ แต่พึงจำไว้ว่า ณ กาลแห่งมรณะของท่าน มืออันว่างเปล่าของท่านไม่สามารถเอาสิ่งใดไปกับท่านได้เลย
...กำลังวังชาและสุขภาพ เป็นสิ่งที่ท่านรักยิ่ง ณ กาลบัดนี้ แต่พึงจำไว้ว่า ณ ชั่วขณะแห่งมรณะของท่าน ร่างอันหมดลมหายใจของท่านจะถูกมัดและแบกไปทิ้ง
...ณ บัดนี้ อวัยวะต่าง ๆ ของท่านยังแจ่มใสดี เนื้อหนังและโลหิตยังแรงแข็งขัน แต่พึงจำไว้ว่า ณ ชั่วขณะแห่งมรณะของท่าน มันจะไม่อยู่รับใช้ท่านอีกต่อไป
...อาหารอร่อย หอมหวาน เป็นสิ่งที่ท่านรักปรารถนาจะกิน ณ บัดนี้ แต่พึงจำไว้ว่า ณ ชั่วขณะแห่งมรณะของท่าน ปากของท่านจะปล่อยให้น้ำลายไหลออกมาให้น่าเกลียด
เมื่อคิดถึงสิ่งทั้งหมดนี้ ข้าไม่มีทางอื่น นอกจากแสวงหาพระธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
.................
ดังนั้น ไม่ว่าเหตุการณ์บ้านเมืองจะเป็นไปอย่างไร และไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น.... ณ ช่วงเวลาที่มรณะกาลยังมาไม่ถึง... อย่าลืมให้เวลาตัวเองเพื่อแสวงหาและเข้าถึงสิ่งที่เป็น “เป้าหมายชีวิต” ที่แท้จริง นั่นคือ “ความสะอาด ความสว่าง และความสงบ” อันเป็น “ความสุขที่แท้” กันนะคะ
ขอส่งกระแสบุญใส ๆ จากการร่วมบุญในพิธีบรรพชาอุปสมบทพระภิกษุสามเณรกว่า ๑,๐๐๐ รูป อีกทั้งบุญจากการถวายปัจจัยไทยธรรม ถวายภัตตาหารและคิลานเภสัช ตลอดจนบุญจากการปล่อยสัตว์และให้ชีวิตสัตว์เป็นทาน ซึ่งเป็นบุญที่ได้กระทำเนื่องในวาระวันมหาสงกรานต์ปีนี้มายังทุกท่านด้วยค่ะ...ขอให้ได้มีส่วนแห่งบุญกุศลนี้โดยทั่วถึงกันทุก ๆ ท่านนะคะ
ขอความสุขสวัสดี จงมีแด่ทุกท่าน ในกาลทุกเมื่อเทอญ...
ความเห็น (6)
เข้ามาอ่านบันทึกนี้ ด้วยความประทับใจ และได้ความสงบกลับไปค่ะ สุขสันต์วันปีใหม่ไทยนะคะ ดอกสร้อยระย้าค่ะ มีมาฝากเป็นของขวัญ
มนุษย์ทุกคนแสวงหาความสุขที่แท้จริง...แต่...ไม่มีใครรู้ว่า ความสุขที่แท้จริงนั้นคืออะไร...เพราะกิเลสยังติดกะจิตใจอยู่...สงกรานต์นี้ขอให้มีความสุขนะคะ
ปัทมาวดี โพชนุกูล ซูซูกิ
รับ message จากอาจารย์ตุ้ม แต่ตอบไม่คล่อง ก็เลยหันมาหา blog แทนค่ะ
ขอให้ผลบุญดลบันดาลให้อาจารย์เจริญด้วย อายุ วรรณะ สุขะ พละ..
ได้มีโอกาสทำบุญสงกรานต์กับเพื่อนร่วมงาน ครอบครัว และมิตรผู้มีจิตใจดี...อธิษฐานจิตให้เพื่อนร่วมชาติ เพื่อนร่วมทุกข์
ทำบุญทีไรก็อดนึกถึงอาจารย์ตุ้มไม่ได้ค่ะ ...
ขอบคุณคุณพี่ศศินันท์มากค่ะ...ดอกสร้อยระย้างามจับใจค่ะ
คุณบิ๊กบุ๊คคะ...มาช่วยกันบอกต่อและบอกต่อเส้นทางสู่สุขที่แท้จริงกันนะคะ นั่นก็คือการกลั่นใจให้ใส...จนสามารถสลัดกิเลสออกไปได้... แล้วความสุขที่แท้จริงจะบังเกิดขึ้นในใจเองค่ะ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอวยพรวันสงกรานต์ค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ปัท
ขอบคุณค่ะ ...
ดีใจที่อาจารย์ปัทแบ่งเวลาไปทำบุญช่วงสงกรานต์ค่ะ
ขอให้อาจารย์ปัทได้มีส่วนแห่งบุญกุศลที่พี่ได้กระทำด้วยดีแล้วเช่นกันค่ะ
บุญรักษาค่ะ