แก่งกระจาน-บ้านกร่าง คิดถึงก็เลยมาหา


แก่งกระจาน, บ้านกร่าง, พะเนินทุ่ง
      ครอบครัวเป็ดน้อยแอบหนีร้อนไปเที่ยวแก่งกระจานมาเพราะว่าใจมันเรียกร้องครับ  จากที่ได้ดูรูปใน Entry ของผีเสื้อแก่งกระจานในบลอคของย่าดาและ Post ของพี่กุ้งใน Thailand Wilderness Forum


เป็ดน้อยที่บ้านกร่างแคมป์

     ไปถึงที่หน่วยเขาสามยอดประมาณ เกือบๆบ่ายสองโมง  แอบโอ้เอ้ถ่ายรูปผีเสื้อระหว่างทางที่ไปบ้านกร่างแคมป์เพราะว่าเห็นเจ้าเสือดาวเล็กลงโป่งเยอะแยะไปหมดครับ   มาถึงที่ด่านบ้านกร่างแคมป์ก็เกือบจะสามโมงแล้วครับ   ผ่านลำห้วยทั้งสามเห็นน้ำแล้วอยากลงไปเล่นบ้างจัง  


บีเวอร์สองพ่อลูก

    ฝนเริ่มจะโปรยปรายลงเมื่อผ่านห้วยสามไปแล้ว  มองน้ำฝนที่ผ่านเรือนยอดในป่าดิบแล้วคิดถึงเหตุการณ์การอบรมนักนิยมธรรมชาติในปี ๒๕๕๑ขึ้นมาไม่ได้โดยเฉพาะสัปดาห์ที่สี่ "การดำรงชีพในป่า" ฝนปรอยตลอดทั้งสองวันที่เราอยู่ในป่าสวนผึ้งราชบุรีผืนป่าตะวันตกของไทย  เดินไปที่ไหนก็เปียก สองวันนั้นทำให้ผมหลงรักป่าหน้าฝนเพราะความงามความมีชีวิตชีวา ชุ่มฉ่ำ   ที่ป่านี้ผมได้ลองชิมน้ำจากลำห้วยในธรรมชาติเป็นครั้งแรก  "อร่อย อร่อยกว่าน้ำขวดที่คุณซื้อในเมืองเสียอีก"  ผมยังจำคำพูดของพี่ที่ในชมรมนักนิยมธรรมชาติที่เป็นผู้นำทางในการเดินป่ากลางคืนในครั้งนั้นได้เป็นอย่างดี


ป่าสวนผึ้งท่ามกลางสายฝน

    ทางไปสู่พะเนินทุ่งเริ่มจะไต่ขึ้นเรื่อยๆ เต็มไปด้วยหินลอย บางช่วงนั้นมีร่องรอยกัดเซาะจากการไหลของน้ำ  ท้าทายปนกับความหวาดเสียวครับ  บ้างช่วงนั้นต้องลุ้นว่ารถเราจะปีนไหวไหมหนอต้องคอยเข้าเกียร์ D2 D3 สลับกับ L เป็นระยะเพราะกลัวว่าน้ำมันเกียร์ทรานสเฟอร์จะร้อนเกินไป เมฆฝนที่ครึ้มและเรือนยอดสูงของไม้ในป่าดิบทำให้บรรยากาศนั้นมืดเร็วกว่าความเป็นจริงทั้งที่เวลาตอนนั้นประมาณสี่โมงเย็น   เวลาสี่โมงเกือบจะห้าโมงเย็นเราก็มาถึงที่ทำการของหน่วยพะเนินทุ่ง   นั่งรอให้เม็ดฝนซาอยู่ในรถ   พี่เจ้าหน้าที่วิ่งฝ่าสายฝนมาถามว่ามีรถตามมาอีกไหม   เราตอบว่าไม่มี   อีกประมาณห้าถึงสอบนาทีเขาจึงปล่อยให้รถที่จะลงเขาลงไปได้  

      ถนนความยาวประมาณ ๑๕ กิโลเมตรจากด่านของบ้านกร่างมาที่พะเนินไม่ใช่ทางลาดยาง ขรุขระไปด้วยหินลอย บางช่วงเป็นโค้งลักษณะที่หักศอกมีร่องกัดเซาะจากน้ำไหล  ทางแคบรถจึงไม่สามารถสวนทางกันได้ และที่นี่ยังเป็นป่าฝนที่ฝนตกบ่อยเสียด้วย  ป่าแก่งกระจานจะมีการปิดป่าให้ฟื้นตัวในช่วงฤดูฝนเนื่องจากเป็นการอันตรายที่จะอนุญาตให้นักท่องเที่ยวใช้เส้นทาง  เราเห็นร่องรอยของต้นไม้ใหญ่ล้มข้างทาง   เจ้าหน้าที่ที่พะเนินทุ่งนั้นต้องประจำหน่วยตลอดสามเดือนที่ปิดป่าเลยทีเดียว  เขาเล่าให้เราฟังว่าในช่วงเวลาที่ปิดป่าบ้างครั้งจะเห็นเจ้าลายขยุ้มตีนหมามานั่งอยู่กลางถนนตรงใกล้ๆไม้กั้นรถยนต์จะเข้าด่าน

    พอฝนหยุดผมเดินออกไปส่งเอกสารการผ่านทางและขออนุญาตค้างแรมให้เจ้าหน้าที่ตรวจ  และเนื่องจากฝนตกตลอดและไม่มีนักท่องเที่ยวเขาจึงอนุญาตให้เรากางเต๊นท์ในศาลาได้   เราได้อาศัยมาม่าเป็นมื้อเย็น    ผืนป่าทางทิศตะวันตกเต็มไปด้วยทะเลหมอกไม่นานนักอาทิตย์ก็ลับขอบฟ้า 
เดี๋ยวมาต่อตอนที่ ๒ ครับ




หมายเลขบันทึก: 255329เขียนเมื่อ 13 เมษายน 2009 13:33 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:35 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)

สวัสดีค่ะ

***มาชมภาพสวยๆ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณครับ สำหรับคำแนะนำที่ให้ในบลอกพันคำ เรื่อง วงสนทนา savebutterfly.com

เลยแวะมาชม ภาพสวยมาก ฝีมือเยี่ยมมากๆ

เป็นชีวิตครอบครัวที่อบอุ่นน่ารักดีครับ

ชอบภาพสุดท้าย

ชอบภาพเดียวกับท่านพันคำ ค่ะชอบอาทิตย์ตก เพื่อว่าจะมีอาทิตย์ขึ้น

เอาดอกไม้ทะเลมาฝากค่ะ ชื่ออะไน้นครูต้อยยังไม่ทราบค่ะ ถามคนปลูกคนปลูกก็บอกว่าไม่รูเหมือนกันครู ก็เห็นมันขึ้นมานี่ 50กว่าปีแล้ว แป่ววว.

  • สวัสดีค่ะ
  • ภาพสวยบรรยายเยี่ยมค่ะ

กิติยา เตชะวรรณวุฒิ: สวัสดีและขอบพระคุณครับที่เข้ามาชม

                            ดีใจครับที่ชอบภาพผมที่พยายามจะถ่ายให้สวย

                            กลับมาทีไรก็ต้องมานั่ง Process ทุกที เหนื่อยเป็น

                            สองต่อครับ  แต่ก็ดีใจที่ได้ถ่ายรูปมาสื่อความ-

                            หมาย รับใช้ธรรมชาติครับ

อ.พันคำ :    สวัสดีครับมานั่งอ่าน Entry ใน Blog ของอาจารย์อย่าง

              ละเอียดน่าจะเป็นรูปแบบการสำรวจที่ดีแบบหนึ่งเลยนะครับ

             หากชุมชนที่จะทำงานเข้มแข็งมากพอ   เรื่องข้อมูลนี่น่าจะ

             สร้างปัญหาให้ชาวรักษ์ผีเสื้อได้พอควรเชียวครับ  สมมติว่า

             เราเจอผีเสื้อหนอนคูนธรรมดาแถวบ้านจะรายงานเรื่อง

            จำนวนที่พบนี่ประมาณลำบากพอสมควรเลยนะครับ

                 แสงของตะวันในเย็นวันนั้นสวย สวยมากทีเดียวครับ

            หลังฝนหยุดตกตะวันก็ยังไม่ยอมออกมาเกือบชั่วโมง พอพ้น

            เมฆก็ฉายแสงสีทองอร่ามแบบที่ผมไม่เคยมาก่อนเหมือนจะ

            ให้รางวัลในการพยายามขับรถขึ้นมาพร้อมๆกับสายฝน  เก็บ

            แสงมาได้เพียงเท่านี้แหละครับเนื่องจากความสามารถไม่

            พอครับ  สังเกตดีๆว่า Noise แยะมากครับขาตั้งไม่มี เลนส์

           คิทตัวนี้ไม่มี IS เสียด้วย วันนั้นจะไปแก้ตัวใหม่ครับผม

คุณครูต้อย ขอบคุณครับผมดีใจครับภาพต้นไม้อายุตั้ง ๕๐ ปี ดอก

                สวยครับ  ตะวันขึ้นในเช้าอีกวันนั้นนึกไม่ออกว่าจะเก็บมา

                อย่างไรให้พอดูได้เพราะมันรอดช่องต้นไม้นิดเดียวหลัง

               ป้อมรักษาการณ์  เจ้าหน้าที่บอกว่าสามเดือนก่อนนั้นมอง

               ได้จากช่องศาลาพอดีเลยครับผม

คุณป้าแดง ขอบพระคุณครับสำหรับคำชม แต่ยังไม่กล้ารับครับ  ยัง

              ต้องปรับปรุงทั้งการถ่ายรูปและความรู้เรื่องธรรมชาติที่จะ

              นำมาสื่อความหมายครับ

ภาพดอกไม้ของคุณครูต้อยเหมือนดอกกุ่มจังค่ะ ท่าทางน่าจะเป็นกุ่มบก ที่บ้านพี่มีกุ่มน้ำ ชอบขึ้นอยู่ริมน้ำ สองชนิดนี้จะแตกต่างดูให้ชัดได้ที่ใบค่ะ

ฝีมือถ่ายภาพคุณวัลลภนั้นพี่ยกนิ้วให้อยู่แล้ว คำชมรับไปได้เต็มๆเลยค่ะ และการเล่าเรื่องก็มีชีวิตชีวามาก ทั้งเรื่องและภาพทำให้ธรรมชาติเข้ามาอยู่ในหัวใจได้เลยค่ะ

หนุ่มเป็ดน้อย โชคดีจังที่ได้สัมผัสธรรมชาติ เรียนรู้จากธรรมชาติโดยมีคุณพ่อคุณแม่ที่ให้ความสำคัญถึงการศึกษาในแนวทางอย่างนี้

พี่นุชผมก็เคยเห็นต้นกุ่มที่อยู่ริมฝั่งน้ำเข็กเมื่อเดือนมีนาที่ผ่านมา

ทรงต้นสวยดีครับ แอบคิดเล่นๆเลยว่าอยากจะมีบ้านริมน้ำ

จะได้ปลูกต้นไม้ปลูกศาลาริมน้ำไว้พักผ่อนบ้างครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท