สวัสดีครับเพื่อนร่วมโลก และญาติมิตรทุกท่าน
เมื่อวาน (6 เมษายน 2552) ทราบข่าวจากโปรเฟสเซอร์ ตอนไปนั่งคุยกับโปรเฟสเซอร์ ก่อนจะไปทานอาหารที่โรงอาหารด้วยกัน
ว่า….แผ่นดินไหวที่อิตาลี…..
มาวันนี้….เจอเพื่อนอิตาลีออนไลน์ ก็เลยทักไปด้วยความเป็นห่วง ซึ่งห่างจากเมืองมิลานแต่ด้วยความเป็นห่วงที่เค้าต้องสูญเสียคน เป็นร้อย บาดเจ็ดเป็นพัน ไร้ที่อยู่เป็นหมื่น….
แล้วเราในฐานะเพื่อนร่วมโลก จะช่วยเหลือเพื่อนร่วมโลกกันได้อย่างไรบ้าง….
ผมบอกเพื่อนไปว่า…บ้านเรือนเสียหายแม้ว่าจะเป็นเมืองเก่าหรือใหม่ก็ตามก็ สร้างเอาใหม่ได้ จะสร้างให้ดูเหมือนเก่าก็ได้ แต่ทรัพยากรบุคคลมิใช่สร้างกันง่ายๆ
หอพักนักเรียนถูกทำลาย โรงพยาบาลในมหาวิทยาลัยรับผู้ป่วยไม่ได้ เพราะไม่แน่ใจว่าจะทรุดลงมาหรือเปล่า…..
เหตุการณ์เหล่านี้ จะวนเวียนเยือนเพื่อนมนุษย์ไปทุกๆที่ อยู่ที่ว่าเราจะเจอเหตุการณ์เหล่านี้เมื่อไหร่ การใช้ชีวิตอย่างมีสติและปัญญาจึงสำคัญมากๆ เห็นไหมว่าแค่เพียงการปรับตัวของธรรมชาติก็ทำให้เราสูญเสียได้ขนาดใหญ่ แล้วใย….
คนไทยจะยังมาสร้างบรรยากาศเพื่อจะนำไปสู่การฆ่าล้างกันละ….
มีสมองก็คิดกันได้แน่นอน หากไม่หลงอยู่ในอำนาจที่อยากได้เกินกว่าคำว่า สำนึกต่อแผ่นดิน….
ยังมีอะไรที่จะกลับไปยังภูมิแผ่นดินเกิดแล้วทำประโยชน์ ฟื้นแผ่นดินให้เป็นที่เจริญของสิ่งมีชีวิตไม่ดีกว่าจะมาแย่งควันพิษ แย่งใช้ทรัพยากรในกรุงที่มีอยู่อย่างจำกัด…..
แต่ท้ายที่สุด….โจทย์นี้ก็จบด้วยการขีดเส้นด้วยด้วยปากกาแดงเหมือนเราทำ โจทย์คณิตศาสตร์ในตอนเด็กนี่ละครับ เพียงแต่ว่าการขีดเส้นใต้นั้น จะเป็นน้ำหมึกหรือว่าเป็นน้ำหล่อเลี้ยงในร่างกายเรา
วันนี้พระธรรมชาติท่านบอกกับผมว่า
ยึดมั่น ถือมั่น เชื่อมั่น จำไว้
เป็นการบ้านให้นอนคิดต่อคืนนี้ ว่าหมายถึงอะไร…. แต่ท้ายสุดน่าจะจบลงที่คำว่า ปล่อยวาง
Development starts with D (การพัฒนาเริ่มต้นดี)
and End also stops with D (จุดจบก็ลงท้ายด้วยดี)
ด้วยมิตรภาพครับ
เม้ง
