ไปญี่ปุ่นมาระหว่างวันที่ ๓๑ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๒ จนถึงวันที่ ๓ เมษายน พ.ศ.๒๕๕๒ ถ่ายรูปฟูจิซังมาทุกมุม สวยงามจนหลงรัก เอามาฝากชาวโกทูโนค่ะ มีหลายเรื่องให้เรียนรู้จนต้องบันทึกความรู้แฝงที่ได้รับ อย่างน้อย ก็คือ ประเทศญี่ปุ่นได้เรียนรู้ที่จะใช้ประโยชน์จากความสวยงามของธรรมชาตินี้ได้อย่างไร มีหลายความคิดเกิดขึ้นในทุกครั้งที่ไปต่างประเทศ แรงขึ้นทุกที วิธีวิทยาที่สำคัญในการรักษาสิ่งแวดล้อมในหลายประเทศนั้น เป็นบทเรียนที่ชัดเจนหากเราจะพานักเรียนที่ใช้ประโยชน์ได้จริงไปเรียนรู้ มิใช่แค่คนที่สามารถสื่อสารภาษาต่างประเทศได้ แต่ไม่ได้มีพันธกิจในการรักษาสิ่งแวดล้อม
อยากพาชาวเขาที่อาศัยกับป่า ไปดูการใช้ประโยชน์ป่าที่ญี่ปุ่น อยากพาชาวสวนชาวไร่ที่ปลูกพืชและเลี้ยงสัตว์ไปดูการผลิตและการเพิ่มมูลค่าของผลผลิตทางการเกษตรในรูปแบบต่างๆ ที่ญี่ปุ่น กำลังการผลิตและวัตถุดิบในการผลิตมีอยู่มากในประเทศไทย มากกว่าที่ญี่ปุ่นมี แต่เราไม่มีกำลังความรู้หรือกำลังใจในการใช้ประโยชน์ที่ยั่งยืนหรือเปล่านะคะ
ออบหลวงที่รัก ดอยอินทนนท์ที่รัก ภูกระดึงที่รัก ....... ก็มีมนต๋ขลังเท่าๆ ฟูจิซังเหมือนกันนะคะ ครูบาสุทธินันท์ขา... หลวงพี่ติ๊ก.... อัยการชาวเกาะ... ลุงเอก .... น้องเอก..... สังคมสันติสุขอย่างแถวฟูจิซัง น่าสนใจมากค่ะ เป็นอีกทฤษฎีของการเรียนรู้ที่จะรักษาป่าโดยชาวบ้านเองนะคะ รัฐบาลคอยสนับสนุนเท่านั้น
ดูรูปการไปญี่ปุ่นศึกษาของอาจารย์แหววได้ค่ะ คลิกได้เลย
- ๓๑ มีนาคม ๒๕๕๒ - จากนาริตะไปโตเกียวดูดิสนีย์แลนด์จนหมดแรง
- ๑ เมษายน ๒๕๕๒ - จากวาเซดะแล้วไปโยโกฮามา
- ๒ เมษายน ๒๕๕๒ - จากโยโกฮามาไปทะเลสาปฮาโกเนแล้วนอนดูฟูจิซังแบบไกล
- ๓ เมษายน ๒๕๕๒ - จากยอดเขาฟูจิซังแล้วนอนดูทัศนียภาพระหว่างทางไปโอซากา
ไปมาเมื่อต้นปี หมอกมาก รอมองยอดเขาตั้งนานไม่เห็นครับ ยังเสียดาย ขอบคุณที่ได้เห็นภาพสวยงามครับ
อ.แหววขอขอบคุณคุณประสิทธิ์ และ คุณป้าแดง อย่างมากที่มาช่วยกันชื่นชมฟูจิซัง
ขอเอามาให้ดูอีกรูปค่ะ
อิจฉาคนได้ไปชมดอกซากุระ กับฟูจิซัง
เคยไปเมื่อปี ๒๕๑๙ ตอนนั้นเรียนรามปี ๓ ไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนพักกับ host family ที่ UANO แล้วไปเข้าค่ายที่ TOZANSO รู้จักทานอาหารญี่ปุ่นที่นั่น เมื่อสองวันก่อนลูกสาวชวนไปทานอาหารญี่ปุ่นที่โออิชิ ฟาดกันซะท้องกาง มาเจอบันทึกญี่ปุ่นเข้าอีก เฮ้อ..คิดถึง(ลูกสาวเจ้าของบ้าน)ที่ญี่ปุ่น ฮ่าๆ
อยากชวนคุณบัณฑูร ครูบาฯ ลุงเอก ไปดูเขาทำงานอนุรักษ์ฟูจิซังค่ะ เราเรียกร้องให้ชาวบ้านนป่ารักษาป่า แต่เราไม่มีสูตรสำเร็จในการทำมาหากินให้กับพวกเขา
อยากพาทนายความตีนเปล่า และผู้นำชุมชนที่มีอุปสรรคประมาณที่คนแถวตีนดอยฟูจิต้องเผชิญไปแลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ
อยากเห็นเราทำตัวเป็นตัวเชื่อมความคิดระหว่างคนรากหญ้าในไทยกับคนรากหญ้าในญี่ปุ่น
หาเรื่องใส่ตัวไหมคะ
อยากไปจังเลย
^__^