Mr. Udomrat Dee-angเขียนเมื่อ 24 เมษายน 2549 18:28 น. ()
แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2555 14:47 น. ()
ผมชอบการเดินทางแต่บางครั้ง การเดินทางเราไม่สามารถไปได้ทุกที่เพราะเรามีเพียงสองขา สองมือ แต่ความฝันนับหมื่นดวงที่รอการเดินทาง........................
เรื่องราวที่ผ่านมาเราไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขหรือเปลี่ยนแปลงอะไรมันได้
มันเป็นเพียงทิ้งความทรงจำดีๆหรือบางทีเลือนหายเพียงเพราะไม่อยากจดจำ
การเดินทางท่องเที่ยวผ่านตัวอักษรของความทรงจำวันวานมันสามารถเรียงร้อยให้คน
คนหนึ่งเข้าใจ ซึมซับและประติดประต่อจนเป็นความงดงามของการเดินทาง
ตัวผมเองชอบการเดินทางท่องเที่ยวเพื่อหาประสบการณ์ตรงแต่เมื่อกลับมานึกย้อนบางที่บางแห่งเราไม่สามารถเดินทางไปได้
ดังนั้นเพื่อแลกเปลี่ยนประการณ์กันผมขอให้คนที่ชอบการเดินทางเช่นเดียวกับมาบอกเล่าเรื่องราวความประทับใจกันบ้างนะครับ
สำหรับเหตุที่เขียนเช่นนี้ผมมีโอกาสอ่านหนังสือเล่มหนึ่งที่กำลังรอการตีพิมพ์ที่เนื้อหาบอกเล่าเรื่องราวของการกินที่มีวัฒนธรรมของคนอีสานริมฝั่งแม่นำโขงในอดีตเรียงร้อยเรื่องราวได้น่าอ่านและชวนติดตามป็นอย่างยิ่ง
ทุกคนคงมีโอกาสได้อ่านร่วมกันวางแผงเมื่อไหร่ผมจะบอกกล่าวอีกครั้งนะครับ
ย้ำมันไม่ใช่หนังสือผมเขียนนะครับเดี่ยวจะหาว่าโฆษณาตัวเอง
แล้วอย่าลืมบอกเล่าเรื่องราวท่องเที่ยวกันนะครับ
ความเห็น
ไม่รู้ว่าคุณคล่องจะรู้สึกเหมือนกันรึเปล่านะคะว่าการท่องเที่ยวในช่วงวัยที่เรายังเป็นละอ่อนน้อยเนี่ยมันจะรู้สึกตื่นตาตื่นใจและมีชีวิตชีวากว่าการท่องเที่ยวในวัยปัจจุบัน
อันนี้สังเกตจากตัวเองที่พบว่าการไปเที่ยวระยะหลังๆมานี้ตื่นตาแต่ไม่ตื่นใจซักเท่าไรแต่ก็จำได้ว่าการเที่ยวที่ประทับใจที่สุดก็ที่จังหวัดแม่ฮ่องสอนช่วงนั้นเป็นช่วงดอกบัวตองงามมาก
ตื่นตาตื่นใจตอนที่ขับรถไปแล้วปรากฏแก่สายตาว่าเขาทั้งลูกและละแวกนั้นเต็มไปด้วยดอกบัวตองเหลืองไปทั้งทิวเขา
อะไรจะอลังการขนาดนั้นจำได้ว่ากรี๊ดกันทั้งคันรถเลยซึ่งมีแต่สาวๆทั้งนั้น(ขับรถกันไปเองค่ะ
ไม่กล้าบอกแม่ก่อนด้วยกลัวแม่ห่วง
ซึ่งจริงๆก็รู้อยู่ว่าไม่ควรทำน่ะนะ)แล้วก็คำไหนก็หาที่พักแถวนั้นแล้วก็เดินเล่นๆมาดูบรรยากาศของท้องถิ่นนั้นๆ
ชอบบรรยากาศเก่าๆและสงบมากๆถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกว่าอำเภอปายเป็นเมืองที่น่าจะได้ไปพักอยู่นานๆไม่ต้องเร่งรีบตอนเย็นก็ทานข้าวสบายๆฟังเพลงที่เจ้าของร้านเล่นเป็นเพลงพื้นเมืองแบบคนกันเองเล่นให้กันฟังเป็นความประทับใจที่ไม่รู้ลืมเลย
ยังไงต้องรีบเก็บตังเยอะๆก่อนแล้วชวนสมัครพรรคพวกไปเยี่ยมแม่ฮ่องสอนอีกซักทีคงมีพลังกลับมาทำงานขึ้นอีกเยอะเลย
แล้วคุณคล่องล่ะคะทริบไหนประทับใจที่สุดเผื่อจะได้แนวทางไปตามบ้างเพราะชอบการท่องเที่ยวเอาวัฒนธรรมเหมือนกันค่ะ
การเดินทางเป็นสิ่งที่ผมชื่นชอบไม่ใช่เพราะทำให้เราได้เจอสิ่งแปลกใหม่ในชีวิตอย่างเดียวแต่มันทำให้ผมเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด
ช่วงวัยแห่งการเดินทางก็เช่นเดียวกันผมบอกกับตัวเองตลอดเวลาว่าผมyoungตลอดเวลามันเลยทำให้การเดินทางของผมมีความสุขเหมือนเดิมทุกครั้งต่างแค่สถานที่ไปเพีนงเท่านั้นเอง
ลองทำดูสิครับแล้วคุณจะมีความสุขกับการเดินทาง
ขอถามเรื่องส่วนตัวนิดนึงนะคะ
อ่านดูบทความของคุณแล้วรู้สึกว่าคุณจะมีแนวคิดในการใช้ชีวิตที่อิสระและดูมีความสุขจัง
ซึ่งสวนทางกับคนในยุคนี้ซึ่งบางที่ก็เทียบกับตัวเองแล้วก็รู้สึกว่าเราถูกสังคมวัตถุกลืนไปเยอะเหมือนกันทั้งๆที่จริงๆแล้วเราก็ไม่ได้เห็นด้วยกับแนวคิดของคนยุคนี้เท่าไหร่
ที่ทำแต่งานๆๆๆจนไม่มีเวลาที่จะมองเห็นความสวยงามรอบๆตนเอง
แล้วคุณละคะมีแนวคิดยังไงในการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน (อยากรู้จัง)
ผมเพียงแค่พยามทำความฝันของผมให้เป็นจริงเท่านั้นเองครับ
ผมคิดว่าความฝันเป็นสิ่งสุดท้ายที่เราจะสูญเสีย
ไม่ใครที่จะมาขโมยไปจากเราได้นอกจากตัวเราเท่านั้นเอง
ในช่วงชีวิตของคน คนหนึ่งเราไม่รู้ว่าชีวิตจะสิ้นสุดเมื่อไร
ทำไมเล่าเราจะทำทุกวันของเราให้มีความสุขได้ด้วยความฝันที่มีอยู่
คงอยู่
ผมเพียงแค่พยามทำความฝันของผมให้เป็นจริงเท่านั้นเองครับ
ผมคิดว่าความฝันเป็นสิ่งสุดท้ายที่เราจะสูญเสีย
ไม่ใครที่จะมาขโมยไปจากเราได้นอกจากตัวเราเท่านั้นเอง
ในช่วงชีวิตของคน คนหนึ่งเราไม่รู้ว่าชีวิตจะสิ้นสุดเมื่อไร
ทำไมเล่าเราจะทำทุกวันของเราให้มีความสุขได้ด้วยความฝันที่มีอยู่
คงอยู่
ผมเพียงแค่พยามทำความฝันของผมให้เป็นจริงเท่านั้นเองครับ
ผมคิดว่าความฝันเป็นสิ่งสุดท้ายที่เราจะสูญเสีย
ไม่มีใครที่จะมาขโมยไปจากเราได้ นอกจากตัวเราเท่านั้นเอง
ในช่วงชีวิตของคน คนหนึ่งเราไม่รู้ว่าชีวิตจะสิ้นสุดเมื่อไร
ทำไมเล่าเราจะทำทุกวันของเราให้มีความสุขได้ด้วยความฝันที่มีอยู่
คงอยู่
น่าจะไปทำงานทางด้านสารคดี หรือการท่องเที่ยวนะ
ถ้าชอบการเดินทางแบบนี้
ตั้งชื่อเรื่องได้น่าสนใจจริง ๆ
ตั้งชื่อเรื่องได้น่าสนใจจริง ๆ
