104.ผู้สูงอายุพบหมอ
ฉันรู้สึกว่าฉัน ปกติ มีคุณหมอเท่านั้นที่บอกว่าฉันเป็นผู้ป่วย อิอิ
หมอบอกว่าฉันมีสภาพร่างกายที่หมอเองก็ งงๆ... 5+ หมอบอกว่าร่างกายฉันคงงงเวลา ฉันสามารถเดินคล้ายจะหลับได้อิอิ แต่เมื่อฉันเอนกายลงนอน ร่างกายฉันกลับต่อต้าน คึกคักขึ้นมา สมองทำงานทันที
ก็ฉันพักผ่อนนอนน้อยมาก แต่ละคืน ผ่านไป ฉันนอนเท่ากับจำนวนเลขที่เด็กน้อยปกติหัดนับเลขวันแรก 1 2 3 4 ...นานๆหลายวัน ฉันจะนอนมากกว่านี้ และบางคืนที่ผ่านมาฉันไม่ได้นอนเลย กลางวันฉันก็ปกติ ไม่หาวนอน
...ฉันคิดถึงบรรยากาศเหนือเขื่อนศรีนครินทร์เมืองกาญจนบุรี ที่ฉันเคยไป ที่อ.ศรีสวัสดิ์ ไปนอนสูดไอ๊สสสส ที่เป็นละอองเล็กๆ เข้าปอด ที่นี่ งีบสัก 2-3 ชั่วโมงก็อิ่มเต็มปอด ปิดขี้เกียจไปมาอีกหน่อยพอให้ร่างกายได้รู้ตัว และทบทวนสิ่งที่ผ่านมาในแต่ละวัน ก่อนวางแผนทำภารกิจอื่น และรอให้สว่างอีกนิดลงเล่นน้ำก็เหลือจะเกินพอ
ฉันมีไทรอยด์ที่ต้องดูแลใกล้ชิด เจ้าT ต่างๆ นี่ฉันเคยให้ความสนใจมันมากเมื่อฉันรู้ตัวว่าฉันเป็น
และฉันต่อสู้กับมันมานานนับ 10 ปี ด้วยกำลังใจมากกว่าการดูแลสุขภาพตามคำแนะนำของคุณหมอ
ไม่ใช่ฉันไม่เชื่อหมอหรอกน๊ะ...แต่ฉันรู้สึกว่ามันน่าจะมีอะไรที่ดีกว่าการกินยาควบคุม ไทรอยด์ไฮเปอร์
สังเกตจากการกินยาตามคำแนะนำของคุณหมอ ที่ฉันกิน วันละ 4 เม็ด และลดลงเหลือเดือนละ 1 เม็ด และขึ้น เป็น 2 เม็ด จนกลับมาที่ 4 เม็ด เป็นอย่างนี้มาตลอด เกือบ 10แล้ว
ไทรอยด์ไฮเปอร์ และบวกลิพิด ก็ยังอยู่คู่ฉันมา....ไม่หายไปไหน ฉันเคยอ่านบทความจาก g2 k นี่แหละที่พูดถึงการรักษาโดยการกลืนแร่ ฉันพยายามหาบทความนั่นมาอ่านอีกครั้งแต่หาไม่เจอ ใครก็ได้ช่วยฉันที
เพื่อนฉันเคยส่งเมล์จากสก๊อตมาให้ฉันเรื่องไทรอยด์ ฉันตอบกลับไปว่าอ่านไม่รู้เรื่อง เพราะมันเป็นภาษาหมอ และเธอบอกว่า เธอจบเมื่อไหร่เธอจะมารักษาฉัน เธอชื่อเคตี้ค่ะ เป็นชาวสกอต์ เธอแนะนำให้ฉันดื่มน้ำมากๆ ทานผักผลไม้มากๆ เต้นรำ และออกกำลังกายให้สนุกทุกๆวัน
ฉันมักถูกเปลี่ยนหมอรักษา คุณหมอบางท่านบอกว่า ทานยาคุมไทรอยด์ดีกว่านะคะ แต่ถ้าไปกลืนแร่มันขาดต้องทานยาเพิ่มฮอร์โมน ฉันก็คิดในใจว่าวงการแพทย์บ้านเราก็ก้าวหน้ามาก คุณหมอจะวิเคราะห์ขนาดเกลือแร่ที่ผู้ป่วยควรได้รับให้เหมาะกับผู้ป่วยได้ ใกล้เคียงมิใช่หรือ
คุณหมอท่านหนึ่งเกือบจะรักษาฉันเป็นปกติแล้ว อยู่ๆท่านก็ทนระบบราชการไม่ได้หันไปอยู่โรงพยาบาลเอกชน ชื่อคุณหมอนพพร ท่านเก่งมาก การรักษาแต่ละครั้งท่านจะพิถีพิถันกับการตรวจ การพูดคุยสอบถาม ไม่เน้นปริมาณคนไข้ หากเน้นที่คุณภาพการรักษา เพราะนอกจากท่านจะพูดเรื่องการรักษาในแต่ละครั้งแล้ว ท่านยังพูดให้ความรู้เรื่องการดูแลสุขภาพทั้งกายและใจ อาหารและการพักผ่อน แปลกที่ฉันยอมรับการรักษาอย่างไม่มีเงื่อนไขใดๆ ร่วมมือกับท่านเป็นอย่างดี
เมื่อท่านลาออกไปแล้วฉันถูกส่งกลับมาหาคุณหมอที่คนไข้ชอบมากอีกคนหนึ่ง (เป็นเรื่องที่ฉันเจอก่อนจะเปลี่ยนสถานพยาบาลใหม่เมื่อ 3 ปีผ่านมาแล้ว) เพราะท่านจะถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง เอายา...เพิ่มไหม...ยาทาแก้เมื่อยหมดแล้วยัง....เอ้อดี อย่างอื่นหละอ้อ..หมดเหรอ ..อ้าวเอาไปใหม่ซิ .. เท่าไหร่ดี เดือนหนึ่งนะ หรือ สองเดือนไปเลย ...พาราเหรอ ได้ซิ ปวดบ่อยเหรอ แต่ต้องกินหลังกินข้าวทันทีน๊ะ มันกัดกระเพาะเหมือนกัน ....อ้อน้ำเกลือเหรอ เออดี เอาติดบ้านไว้ ...........กระเพาะเป็นไงยังแน่นอยู๋ไหม ถ้าไม่ถ่ายก็เอายาไปนะ ..และเอายาขับลมไปด้วยนะ ปรากฏว่าฉันต้องกินแทนข้าวมื้อหนึ่ง 6 เม็ด 3 มื้อก็18 เม็ด ยังไม่นับยาแก้ปวดส้นเท้าอีก 2 เม็ด เลือดน้อยนี่ เอาบำรุงเลือดไปนะ วันละเม็ด
เออวิตามินเหรอ เอาเท่าไหร่ดี วิตามินซีนะดี ..ใช่เด็กๆทานดี..ง่ายดีเด็กๆชอบเหมือนลูกอม
เป็นไงอีก ..ชาตามมือตามเท้าใช่ไหม ..อื้อ ..เอายาหรือจะไปกินข้าวกล้องดี เอายาดีกว่านะ..ทานทุกวัน
และฉันอยากกลับบ้านมากในวันนั้นก็พอดีหมดเวลาคิว.. ฉันก็หอบยาบำรุงเลือดมา 6 ถุง แคลเซี่ยมอีก 10แผง เอาไปแจกน้องสาวๆบอกว่าพี่..มันหมดอายุแล้วนะ...อิอิ โชคดีไม่ได้กิน ไม่กินทั้งสองอย่าง 555+
เหลือแต่ยาไทรอยด์ที่หมอบอกว่าจะเปลี่ยนใหม่ให้ ฉันก็ไม่ว่าอะไร แล้วฉันก็ต้องเพิ่มยาไทรอยด์เป็นสามเม็ดในเดือนนั้น ด้วยงง งง แต่ฉันก็เชื่อฟังหมอนะ แม้ฉันจะอ่านผลเลือดเป็นว่าไทรอย์ของฉันมันลงแล้ว แต่คุณหมอกลับเพิ่มยารักษา และเปลี่ยนยาใหม่ให้ รู้งี๊ฉันเรียนหมอตามบรรพบุรุษดีกว่า ......
และนั่นก็เป็นเพียงภาพที่ผ่านมาแล้ว ฉันไม่กลับไปหาคุณหมอท่านนี้อีกเลย และฉันรู้จากวงในว่า คนไข้มีสิทธิ์เลือกหมอได้ คนไข้สูงอายุมักไม่ชอบให้หมอตำหนิ ไม่ชอบให้สอน เขาอายเด็กรุ่นลูก นั่นเป็นธรรมชาติของผู้ใหญ่ตามหลักจิตวิยาเลยนะนี่ หมอคนไหนพูดจาเป็นกันเอง ตามใจคนไข้ แล้วแต่คนไข้ คนไข้จะชอบ เรียกว่ารักษากันที่ความชอบแล้วรู้สึกดีขึ้น คนไข้ก็จะพูดกันไปปากต่อปาก และคุณหมอที่คนไข้ชอบก็ต้องทำเวลาเร่งเข้า ไม่ต้องตรวจอะไรมากมาย คนไข้อายุกรรมนี่ ...ปริมาณคนไข้กับค่าตอบแทนต่อหัวนี่ไม่ใช่น้อยเลย แทบไม่ต้องเปิดคลีนิค....
เป็นบันทึกเก่าที่ฉันบันทึกไว้เมื่อ 3 ปีที่แล้ว อ่านแล้วอย่าเครียดนะพี่น้องมันผ่านมาแล้ว
ตามไปดูฉันเสียภาษีหลังกำหมดเขตดีกว่า อิอิ
ความเห็น (5)
ครูต้อยคะ
ขอให้หายป่วย หายไข้นะคะ ทานยาสม่ำเสมอ ก็ควบคุมได้ค่ะ จะหาข้อมูลเพิ่มเติมให้นะคะ
- สวัสดีค่ะ พี่ครูต้อย
- เมื่อทำงานกับคนไข้มาประมาณ ยี่สิบปี
- สิ่งหนึ่งที่ทำให้ป้่าแดงรู้ว่า ไม่มีใครจะรู้ดีไปกว่า ตัวคนไข้เองค่ะ โดยเฉพาะคนไข้ที่เป็นโรคเรื้อรังค่ะ
- เพราะฉะนั้น เชื่อมั่นในตนค่ะ
- รอ พี่แก้วนะคะ พี่แก้วน่าจะมีข้อมูลที่ดีค่ะ
- รักษาสุขภาพนะคะ
น้องแก้ว..น้องป้าแดง ขอบคุณค่ะ คำพูดของสองท่านเรียกน้ำตาครูพี่ต้อยได้เพราะปิติในน้ำใจ รอได้ซิค่ะ พี่รอมาตั้งเกือบ 10 ปีแล้ว
เรียกว่าอยู่คู่กับเขามา ยังมีอีกบันทึกหนึ่งที่อาจเป็ประโยชน์ต่อวงการรักษาผู้ป่วยแบบพี่ได้ รอให้พี่มีสุขภาพได้มาตราฐานก่อนจะเขียนบันทึกให้อ่านนะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
สวัสดีครับครูต้อย ครูครับ ผมมีเรื่องจะแฉครับ แต่เป็นแฉตัวเอง แฉในความคิดที่ตื้นไปนิด เอ๊ะ...หรือความขี้ลืมกันแน่เนี่ย
คือว่า เมื่อตอนเย็นท่านป้าของผมจะหุงข้าว ก็ให้ผมไปยกหม้อหุงข้าวมาจากในบ้าน มาหุงที่ครัวชั่วคราวเพราะตอนนี้ทำครัวใหม่อยู่ ผมก็เห็นว่าตัวหม้อเนี่ย เดี๋ยวก็ต้องยกเข้ามาในบ้านอยู่แล้ว ผมเลยยกมาเฉพาะหม้อด้านในที่ใส่ข้าวอ่ะครับ โดยไม่ได้นึกว่าต้องเอาตัวหม้อมาเสียบปลั๊กด้วย พอผมยกมา ท่านป้าก็ถามว่า แล้วแกไม่เอาหม้อออกมาด้วยล่ะ ผมยังเถียงนะครับว่า ยกมาทำไม เดี๋ยวก็ต้องยกเข้าบ้านอีก ท่านเลยโวยวายว่า แล้วแกลืมแล้วรึไงว่ามันต้องหุงด้วยไฟฟ้า แกยกมาแค่นี้แล้วจะหุงยังไง ผมถึงนึกได้ครับ เฮ้อ....(เรื่องจริง ไม่อิงนิยายเลยครับ)
อิอิ อะไรที่ไม่เคยทำ ไม่คุ้นเคย ขาดการทำซ้ำๆๆ ก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ เ พราะสมองไม่ได้ฝึกในเรื่องนั้นๆ
ในทางตรงข้าม หากมีความคุ้นเคย มีประสบการณ์ก็ไม่มีปัญญหา หรือปัญหาน้อย กับอีกประเภทหนึ่งมีประสบการณ์ แต่จำไม่ได้เพราะไม่อยากจำ
ขอบคุณที่มาเยี่ยมค่ะ ครูต้อยจะไปฝึกนอนแล้วค่ะ ทำตามหมอไม่ได้ซักที วัยรุ่นเซ็ง อิอิ