คนธรรมดาๆ

เป็นแค่คนธรรมดาชาวนาไร่ ไม่วิเศษกว่าใครในโลกหล้า

 

 

 

เป็นแค่คนธรรมดาชาวนาไร่
เรื่องจิตใจใสซื่อคือสิ่งหมาย
หากรักแล้วรักมั่นเพียงใจกาย
เกินบรรยายหวานนักรักเราปอง

ไม่วิเศษกว่าใครในโลกหล้า
ไร้เงินตราหนุนนำทำจองหอง
ชนรากหญ้าเขาตีตราอย่าลำพอง
เราคือกองกำลังระวังไทย

ชีวิตคนเดินดินกินเห็ดป่า
ถึงยามนาตรากตรำกรำหว่านไถ
ข้าวมีกินดินมีเดินเพลินจิตใจ
เหนืออื่นใดรู้พอไม่ฉ้อโกง

มีน้ำใจไหลล้นแม้จนยาก
ใครลำบากเจ็บป่วยหรือตายโหง
ต่างพึ่งพาอาศัยใจผูกโยง
ยามลาโรงเผาจี่ช่วยแม้ม้วยมรณ์

อยู่บ้านนอกคอกนาราคาถูก
บอกลูกลูกกลับบ้านมานะขวัญอ่อน
มาปลูกผักหักฟืนฟื้นดินดอน
มิเดือดร้อนข้าวปลาอาหารแพง

ผักข้างรั้วบัวข้างคูดูสดใส
เก็บเอาไปพิษภัยไม่แอบแฝง
ปรุงอาหารรสดีมีต้มแกง
นั่นคือแหล่งอาหารต้านโรคภัย

 

[บวร]

อ่านแล้วเห็นเป็นภาพฉาบอักษร

คือความงามแห่งกลอนทรงคุณค่า

สะท้อนถึงวิถีไทยในท้องนา

พร้อมบอกว่ามีน้ำใจให้ทุกคน

[ครู ป.1]

เป็นลูกชาวนาเหมือนกัน แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีไร่นาให้ทำ จึงต้องมาเป็นครู ไม่ได้ลงทุ่งนามานานแล้วค่ะ แต่ก็จำภาพเหล่านี้ได้ดี

[ขจิต ฝอยทอง]

เป็นชาวนาครับ แต่ไม่เลี้ยงควาย เลี้ยงแต่วัว อาจารย์สบายดีไหมครับ

[ยูมิ]

ร่ำเริงกลอนตอนเช้าเรามาพบ

ได้ประสบพบกลอนสอนตนหนา

ไม่ระเริงหลงตนคนชาวนา

นำชีวาหากินถิ่นไทย...เอย.

[ครูเก่า]

อย่าดูหมิ่น ชาวนาเหมือนดั่ง ตาสี

เอาพื้นนาเป็นที่ พำนัก พักพิงร่างกาย

ชีวิตเอย ไม่เคยสบาย ฝ่าลมแดด แผดร้อนแทบตาย

ไล่ควาย ไถนา ป่าดอน....เอิง เอย.....

[Bonnie]

เหมือนบ้านของพ่อ แม่ สมัยก่อนเลยค่ะ  เป็นบ้านที่อบอุ่น บรรยากาศดีมากค่ะ  คล้ายๆเพิงพักค่ะ  อยู่แบบพอเพียง