หันหน้าเข้าหากัน
สวัสดีครับเพื่อนๆ
ผมมีโอกาสได้อ่านหนังสือของ มาร์กาเร็ต เจ. วีทเลย์ เรื่อง หันหน้าเข้าหากันของสำนักพิมพ์สวนเงินมีมา แปลโดย บุลยา แล้วได้ข้อคิดดีๆ เลยลองสรุปมาฝากเพื่อนๆครับ เผื่อจะนำไปใช้กันได้ครับ...
- มนุษย์เราควรหันหน้าเข้าหากันและรับฟังกันอย่างลึกซึ้งให้มากขึ้น ฟังโดยปราศจากอคติ ไม่ตัดสินใจไปก่อนในเรื่องนั้นๆ แม้ว่าผู้สนทนาด้วยอาจเป็นคนที่เราไม่ค่อยชอบก็ตาม
- ลองฝึกพูดให้ช้าลง เพราะจะทำให้เรามีเวลาคิดไตร่ตรอง ในเรื่องที่เราสนทนาได้ดีขึ้น ไม่พูดโดยใช้อารมณ์นำหน้า เพราะปกติ สมองเราคิดได้เร็วกว่าคำพูด และจะทำให้เรื่องที่กำลังพูดออกมาจาความรู้สึกจริงๆจากใจ ไม่ใช่แค่พูดไปตามหน้าที่
- มนุษย์เราสร้างภาษาขึ้นมาเพื่อที่จะได้มีการสนทนาแลกเปลี่ยนความรู้กันอย่างจริงใจและเรียนรู้ร่วมกัน แต่ทุกวันนี้ความเร่งรีบต่างๆทำให้เราสนทนากันตามหน้าที่ ด้วยความรีบเร่งทำให้สนทนากันมากขึ้นแต่ห่างไกลกันขึ้นทุกที
- เรื่องที่สนทนากันอาจจะไม่ใช่ประเด็นที่สำคัญ แต่สำคัญตรงที่เรามีความกล้าหาญพอที่จะสนทนากับผู้อื่นด้วยใจ แม้กระทั่งคนที่เราไม่ค่อยชอบก็ตาม
ลองใช้ใจพูดแทนปาก ลองใช้ใจฟังแทนหู มิตรภาพ ความเมตตา และ สัมพันธภาพของเรากับผู้อื่น น่าจะเบ่งบานขึ้นครับ..ลองหาหนังสือมาอ่านดูนะครับ
ความเห็น (3)
มาชม
มีคำคมให้คิดดีจังนะ
สวัสดีค่ะคุณPhornphon
มาขอบคุณที่กรุณาแวะไปทักทายค่ะ
และชอบใจกับข้อความที่นำไปฝาก....ความอยาก ความไม่พอใจ ความโลภ เป็นกิเลสแล้วก็เป็นสภาวะธรรมไปพร้อมๆกัน ธรรมฝ่ายอกุศลธรรม ก็เป็นอาจารย์เช่นเดียวกับ ธรรมในฝ่ายกุศลธรรม เพระทั้งคู่ทำให้เราได้เรียนรู้จิตใจตัวเรา เพื่อที่จะไม่มีตัวเราครับ
มีความสุขในวันหยุดนะคะ
(^___^)
เป็นหนังสือที่ดีครับ มายืนยันอีกคน
บางส่วนภายในของผมก็เติบโตจากหนังสือเล่มนี้....
ขอบคุณครับ