....เสียใจนะที่มันเป็นแบบนี้...

และแล้วเรื่องราวก็มาถึงจุดที่วุ่นวายที่สุดแล้วละตอนนี้มันเครียดมากๆเลยรู้ไหม พี่ไม่รู้ว่าพี่ทำผิดหรือว่าถูกกันแน่ แต่ที่แน่คงผิใจเรามากเลยละตอนนี้ พี่รู้นะว่าเราโกรธมาก และพี่ก็รู้อยู่แก่ใจตลอดด้วยว่าถ้าพูดเรื่องนี้เมื่อไหร่เราคงจะโกรธมากและก็คงไม่ไว้พี่อีกเลย..มันคงหมดแล้วใช่ไหมความไว้วางใจที่มีให้กัน พี่เป็นคนทำลายมันเองแท้ๆ..แต่หากว่าใครลองเป็นพี่ได้อยู่ในช่วงสถานการณ์อย่างนั้น เขาจะคิดยังไงกัน เขาจะทำยังไงกันนะ

          ก่อนหน้าที่เราจะโทรกลับมา ในช่วงเวลานั้นพี่รู้สึกว่าตัวเองแย่มากๆ ทำไมเรื่องสำคะญขนาดนนี้พี่ถึงไม่คิดจะเล่าให้คนสำคัญที่สุดของเราได้รู้เลย ตามมาด้วยคำถามที่ว่าพี่เป็นห่วงเราจริงหรือเปล่า เรื่องที่จะเกิด กับกลัวเราโกรธอันไหมมันสำคัญกว่ากัน ถ้าเกิดว่าเราเป็นอะไรไปจริงๆ คนที่ผิดและควรจะเสียใจมากที่สุดก็คงเป็นเป็นพี่ ทั้งที่อยู่แก่ใจตลอดเวลาว่ามันมีเรื่องอะไร แต่พี่ก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอะไรเลย เก็บความลับช่วยเรา แบบที่ต้องระแวงอยู่ตลอดเวลา...สถานการณือย่างนั้นมันทำให้พี่ได้รู้ว่า ถ้ามันเกิดขึ้นจริงพี่คงจะช่วยอะไรเราไม่ได้เลย ได้แต่รอด้วยความกังวลใจ เราอยู่ไหน ทำอะไร ก็ไม่รู้เลย ได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้เราเป็นอะไร พี่ทำได้แค่นั้นจริงๆ ได้แต่โทษตัวเองเท่านั้น ทำไมเมื่อตอนมีโอกาสถึงไม่คิดจะป้องกันหรือว่าแก้ไขมัน ....ความรู้สึกมันเกินบรรยายในตอนนั้น ทั้งที่เรารู้ว่าพี่ระแวงเรื่องนนี้อยู่ แต่เรากลับหายเงียบไปโดยไม่คิดจะบอกกล่าวกันเลยแม่แต่น้อย ถ้าหากในช่วงเวลานั้น ใครไม่คิดแบบพี่ก็ไม่รู้เขาจะคิดไปยังไงแล้ว ถึงจะพยายามคิดในแง่ดีแค่ไหนก็เถอะ แต่สุดท้ายมันก็พ้ายแพ้ความระแวงทั้งนั้นแหละ..รู้ไหมว่ามันดึกมากแล้ว รอแล้วรอเล่า เราก็ยังไม่ติดต่อกลับมาซักที ไม่ต้องถามความรู้สึกหรอกว่าใจของคนรอมันเป็นยังไง คิดมากขนาดไหน ถ้าเราเข้าใจความรู้สึกของคนที่เป็นห่วง เมื่อเรากลับมาเราจะไม่พูดกับพี่อย่างนี้เด็ดขาด.......

           แต่แล้วสถานการณ์มันก็กลับเปลี่ยนไปเมื่อตอนที่เราติดต่อกลับมาซักที พี่โล่งใจและดีใจมากๆเลยรู้ไหม และรู้แล้วละว่าทั้งหมด เรื่องเลวร้ายต่างๆนานาพี่คิดมากไปเองทั้งนั้น และตอนนี้พี่ก็ต้องกลายเป็นคนที่ผิดมากๆ เมื่อเรื่องที่เราไม่อยากให้พูด มันได้ถูกเล่าออกไปแล้ว และคนที่ทำร้ายเราก็คงเป็นพี่เองนี่แหละ ทำให้อีกหลายๆคนเขาต้องไม่สบายใจ ที่เขารู้สึกว่ากำลังกล่าวหาใครสักคนให้มีความผิด และเราก็ออกจะเคารพและปกป้องเขาซะขนาดนั้น พี่ทำให้คนในบ้านไม่ไว้ใจเรา พี่ทำลายความตั้งใจเราทั้งหมด นี่เป็นความหมายในแต่ละประโยคที่เราพุดกับพี่....ความเป็นห่วงที่พี่มีให้เราก่อนหน้านั้น พี่ได้เพียงคำถามที่เราถามพี่กลับมาว่า "พี่นัททำอย่างนนี้ทำไม"....หึ ก็ไม่รู้สิ ไม่รุ้เหมือนกันว่าพี่ทำอย่างนั้นทำไม ..อยากบอกว่าขอโทษจริงๆ ที่ทำให้ทุกอย่างมันวุ่นวาย ไม่ได้ช่วยอะไร แต่กลับทำให้เรื่องมันยุ่งยากเข้าไปอีก...ยอมรับว่าพี่ผิดเองหมดทุกอย่าง....

          ณ เวลานี้ ก็โดนเราโกรธแล้วนิ ซึ่งมันก็สมควรแล้วละ ดูเราก็คงไม่อยากจะพูด ดีดี กับพี่เอาซะเลย ถ้าถามอีกว่า หากย้อนเวลากลับไปได้ตอนนั้นพี่จะทำยังไง...ตอนนี้ก้คิดไม่ออกหรอกนะว่าควรทำยังไงดี เมื่อสิ่งที่พี่เลือกผลมันออกมาเป็นอย่างนี้ หากย้อนเวลากลับไปได้อีก ก็ตอบไม่ได้อีกเช่นกันว่าจะทำยังไง พี่ควรจะเลือกทำอะไร ในช่วงเวลาที่พี่รู้สึกเป็นห่วงเรามากๆอย่างนั้น

         ถ้าเกิดมีคนถามเราอยู่ 2 คำถามเราจะทำยังไงละ

1.ถ้าเกิดเราเป็นห่วงเขาจริงๆก็ควรจะบอกไปซะเถอะ (ห่วงเรากับกลัวเราโกรธอันไหนสำคัญกว่ากัน)

2.ทำไมพี่นัททำอย่างนี้

        เฮ้อ...คิดดูเอาเถอะ ในคำถามที่หนึ่ง หากมันเกิดขึ้นจริงๆ พี่จะทำไงดีอ่ะ พี่คงจะผิดมากๆเลยใช่ไหมมีส่วนทำร้ายเราด้วยซ้ำ ทั้งที่พี่รู้เรื่องและรู้อยู่แกใจตลอดกลับไม่คิดจะทำอะไรเลย ไม่คิดที่จะหาทางป้องกันมันเลยเหรอ ได้แต่ระแวงไปวันๆ ห่วงก็ห่วง กลัวว่ามันจะเกิดขึ้นจริงๆ มันรู้สึกแย่มากๆเลยรู้ไหม

       ส่วนในคำถามที่สองนั้น...อืมก็ใช่ไงหากมันไม่เป็นอะไรเลย พี่ก็กลายเป็นคนที่ผิดมากๆอีกเช่นกัน...หลายๆคำพูดจากปากเรา ทำให้พี่รู้สึกได้ว่า พี่ไม่ควรไปยุ่งเรื่องของเราเลย ...พี่ไม่รู้จะแก้ตัวอะไรแล้วละ ก็แล้วจะแต่ใจเราจะคิดเอาละกัน จะโกรธก็ได้  จะไม่คุยกับพี่อีก ก็ได้เหมือนกัน...แค่บอกมาสิว่าไม่อยากคุย ไม่ต้องพูดให้มันอาการออกขนาดนั้น มันเสียความรู้สึกมากๆ รู้ไหม

       พี่ทำถูกหรือว่าผิดก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ผลมันออกมาเป็นอย่างนี้แล้ว พี่คงทำให้เราเชื่อใจอะไรไม่ได้อีกแล้วละ มันทำลายทุกอย่างไปหมดแล้ว....และไม่รู้เหมือนกันว่ามันข้อดีอะไรบ้าง...อืม มันก็คงไม่มีข้อดีจริงๆละมั้ง...เรื่องราวครั้งนนี้มันเป็นบทเรียนราคาแพงสำหรับพี่..มันทำให้พี่เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างเช่นกัน

      คงไม่มีอะไรจะปิดท้าย มีแต่คำว่าขอโทษเท่านั้นแหละ พี่เสียใจนะ ขอโทษสำหรับทุกๆอย่าง ขอโทษจริงๆ พี่ไม่อยากให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้...

และที่พี่เสียใจกว่าทุกครั้งเรื่องที่ผ่านมา...หากเรื่องอื่นเราโกรธพี่พี่จะไม่รู้สึกแย่เท่านี้เลย แต่เรื่องนี้มันเกิดจากความเป็นห่วงจริงๆและสิ่งที่ได้ตอบแทนความห่วงใยของพี่....มีแต่ความรู้สึกผิดที่มีต่อเรามากมาย เสียใจนะที่ทุกอย่างมันเป็นอย่างนี้ ขอโทษที่ทำให้ไม่พอใจ...มันอึดอัดใจ และกดดันจริงๆเวลานี้

***พี่คงไม่ใช่คนที่มองโลกในแง่ดีมากเหมือนอย่างเราเราถึงได้คิดสวนทางกันอย่างนี้ บันทึกนี้อาจจะเป็นบันทึกสุดท้ายสำหรับเรา หากเรื่องทุกอย่างมันจะแย่ไปกว่านี้...พี่เป็นห่วงและคิดถึงเราเสมอนะ

[นางเอก~ม้าขาว]

ขอบคุณสำหรับทุกความห่วงใยที่มีให้ และรับรู้แล้ว...ไม่ต้องเครียดอีกแล้วละ...ยังคิดถึงเสมอ

[โย่โย่งโก๊ะ แซ่เฮ~natadeeเหมือนพี่สาว]

เสียใจด้วยครับ ที่มีเหตุการณ์ อย่างนี้เกิดขึ้น

คงสบายใจแล้วนะ เป็นกำลังใจให้ครับ