เพื่อโลก เพื่อเรา เพื่อสรรพชีวิต


ขอบคุณแสงตะวัน ธรรมชาติ ป่าไม้ และสายน้ำ

  เพื่อโลก เพื่อเรา เพื่อสรรพชีวิต

     ช่วงเช้าก่อนไปทำงาน ออกไปเดินดูแปลงผัก ที่ปลูกไว้ ตอนนี้มีผักบุ้ง ถั่วฝักยาว  ใบแมงลัก  โหระพา กระเพรา มะเขือพวง  ตำลึง ชะอม เก็บผักบางอย่างไปฝากพี่ๆ ที่มาจากกรุงเทพฯ และฝากเพื่อนๆ ที่ทำงาน...ผักทุกชนิดปลอดสารเคมี ใช้ปุ๋ยธรรมชาติ ที่หมักเอง (พวกเราครอบครัวสามัคคีค่ะ)

                                             ดอกถั่วฝักยาว                                               

   

                                               ดอกมะเขือพวง                                         

                                   แปลงปลูกถั่วฝักยาว ปลอดยาฆ่าแมลง

                     ยอดตำลึง  ผลผลิตปลอดสารพิษ เก็บสดๆรสชาติหวานดีค่ะ

   การไม่ใช้สารเคมี เป็นทางเลือกที่ไม่เบียดเบียนตัวเอง  ไม่เบียดเบียนผู้อื่น และไม่ทำลายสิ่งแวดล้อม ตลอดจนโลกที่อาศัยอยู่ ...ไม่สร้างอกุศลกรรมสืบต่อๆไป

      หลังเลิกงาน ออกไปเดินดูต้นไม้ในสวนสุขภาพ  ท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาปรอยๆ...ทำให้ต้นไม้ทุกต้นสดชื่นขึ้น                                                      

     ดอกเหลืองปรีดิยาธร  กำลังบานสะพรั่งแข่งกับดอกคูน และดอกอินทนิล 

 

                                        

                                             ป้ายในสวนสุขภาพ

                   ศาลหลักเมืองตรงข้ามสวนสุขภาพ  มีแม่น้ำคั่นกลาง

  ต้นไม้ในสวนสุขภาพแห่งนี้เป็นความภาคภูมิใจของเพื่อนรักคนหนึ่ง สมัยเรียนมัธยม   ซึ่งเป็นเจ้าของโครงการ  เราพบกันหน้าสวนสุขภาพ เมื่อ ๒-๓ ปีก่อน ในวันงานเกษตรจังหวัด  ทักทายและคุยกันเรื่องต้นไม้   แล้วเธอก็ชี้ให้ดูต้นไม้ในโครงการ  ในสวนสุขภาพปีนี้ดอกออกงดงามมาก     

   

ขอนำบทกวีจากหนังสือโกศล : เพื่อโลก เพื่อเรา เพื่อสรรพชีวิต  มาฝากค่ะ                                 *** โกศล  อนุสิม

                                            ด้วยรำลึกถึง สืบ นาคะเสถียร

                                                                             ผู้ปลุกผองคนให้รักษ์ป่าด้วยชีวิตของตน

เพียงหนึ่งใบไม้ในป่ากว้าง
ก็เติมเต็มช่องว่างของป่าได้
เพียงหนึ่งหยาดน้ำน้อยเพียงใด
ก็ล้วนเป็นหยาดใสของน้ำนั้น
ใบไม้หนึ่งใบแต้มไพรพฤกษ์
บันดาลให้ป่าลึกเป็นสรวงสวรรค์
หยาดน้ำน้อยน้อยค่อยรวมกัน
จากที่โน่นที่นั่นเป็นธารน้ำ
เป็นสายธาร พฤกษ์ไพร ธรรมชาติ
ทุกชีวิตสามารถมาดื่มด่ำ
แต่งโลกให้งดงามอยู่ประจำ
แต่โบร่ำโบราณเป็นล้านกัลป์
คือบิดรมารดาของชีวิต
                                                                           

คือผู้นฤมิตความหฤหรรษ์

คือผู้มอบความสุขทุกชีวัน

คือผู้สร้างสรรค์สรรพชีวิต

สร้างโลกให้เป็นโลกหลากสีสัน

สร้างวันให้เป็นวันชื่นบานสถิต

สร้างคืนให้เป็นคืนที่งามโสภิต

ธรรมชาตินั้นศักดิ์สิทธิ์เสมอมา

เด็ดใบไม้หนึ่งใบในป่ากว้าง

ย่อมเกิดช่องว่างในดงป่า

ตักน้ำหนึ่งขันจากธารา

เหมือนตักน้ำตาของป่าไป

คืนใบไม้หนึ่งใบให้แก่ป่า

ย่อมคืนชีวาให้ป่าได้

หมายเลขบันทึก: 249871เขียนเมื่อ 21 มีนาคม 2009 07:30 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:28 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

แวะมาชมสรรพสิ่งสรรพชีวิตที่สวยงาม..สดชื่นจังเลยนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ..ยินดีจริงๆ

สวยจังค่ะ

ขอบพระคุณท่าน ศน.มากค่ะ ที่แวะเข้ามาทักทาย   ยินดีจากใจจริงเช่นกันค่ะ

ขออภัยด้วยค่ะ ที่ตอบช้าไปมากๆ เนื่องจากเหตุ-ปัจจัย หลายๆอย่าง

ธารารัตน์ อินทรแมน ม2/9เลขที่35

อาจารย์ค่ะรูปภาพสวยดีนะค่ะและยังมีเนื้อหาดีมากเลยค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท