ความพอใจกับของที่มีอยู่ใน “วันวาน...”

เพราะมนุษย์มีความพอใจที่ไม่มีสิ้นสุด ทำให้เราต้องเพ้อฝัน ต้องขวนขวาย ต้องพยายามกับสิ่งที่ต้องการ ณ วันพรุ่งนี้
ถ้าหากว่าเราพอใจกับของที่มีอยู่ใน “วันวาน” การพอใจนี้ถือได้ว่า เรามีอิสระจากความต้องการอันเป็นความพอใจอันที่ที่สิ้นสุด

เมื่อวานเรามีสิ่งใดอยู่ เราก็พอใจกับการมีในสิ่งนั้น แค่นี้เราก็จะคลายทุกข์ลงได้อีกมาก
วันนี้ ขณะนี้ เรามีสิ่งใดอยู่ เราก็พอใจกับการมีสิ่งนั้น ณ ขณะนี้ ชีวิตเราจะสงบลงได้อย่างมากหลาย

เมื่อวานนี้เรามีอะไร วันนี้เราก็พอใจที่จะใช้อย่างนั้น
เมื่อวานนี้เรามีชีวิตอยู่ได้ วันนี้เราก็ย่อมจักมีชีวิตอยู่ได้
ลมหายใจของเมื่อวานนี้มีสุข หากเราพอใจในลมหายใจนั้นเราก็ย่อมมีความสุขไร้การดิ้นรน แสวงหา

การพอใจในสิ่งที่มี ณ วันวาน ย่อมปลดเปลื้องพันธนาการของความเพ้อฝัน

ความหลง ละเมอ เพ้อพก ก้าวเดินไปตามกิเลสที่สมมติเรียกอย่างมีเสน่ห์ว่า “ฝัน” นั้น ทำให้ชีวิตของเราต้องทุกข์มามากหลาย
ขอให้ชีวิต ณ วันนี้ พอใจกับสิ่งที่มีในวันวาน ชีวิตจะสุขอย่าง “สงบ...”