การยึด การถือ และ "การยิ้ม..."


 

ปุจฉา....?

คนที่อะไรผ่านมาแล้วยึดไว้อย่างเหนียวแน่น นี่จัดว่าเป็นวิบากหรือหนี้เก่าแต่หนใดหรือท่าน ?

วิสัชนา...

อื่ม หลายหนเลยแหละ...!

ทั้งปัจจุบันชาติ และอดีตชาติ หลายภพหลายชาติเลย

เพราะถ้าเราไม่ยึดไว้เราก็คงไม่ได้เกิดมา

การที่ได้เกิดมาในภพใด ๆ ไม่ว่าจะเป็นสุขคติ หรือทุกคติ ล้วนแล้วแต่มีเหตุมีปัจจัยจากการยึด การถือเป็นสำคัญ

หากเราปล่อย เราวางได้หมด แต่ก็ปลดเปลื้องสาเหตุแห่งการเกิด

แล้วการปล่อยการวางนั้นแล เป็นหลักแห่งการเจริญวิปัสสนากัมมัฏฐาน ที่จะค่อย ๆ ให้เราวาง เราคลายยึดการยึดและความถือนั้น...


วิวาทะ...

ความตั้งใจในศีล สมาธิ ปัญญา +ยิ้มๆไว้ แบบท่านสอน

อาจเป็นตัวละลาย กาวอันเหนียวแน่นนั้นได้

ทุกวันนี้เราก็บอกตัวเองงี้แหระ อื่ม !!!!แล้วทุก ๆ อย่างจะผ่านพ้นไป… !!!!!

ยิ้มไว้ ยิ้มไว้ แล้วทุกอย่างจะผ่านพ้นไปด้วย "รอยยิ้ม"

 

ก่อร่างและสานต่อ...

หากเราหน้าบึ้ง หน้าตึง หน้าเครียด ทุก ๆ อย่างจะยืนอยู่บนความตึง ความเครียดเหล่านั้น

ถึงแม้นว่าอารมณ์นั้น มิว่าจะเป็นทุกข์ หรือเป็นสุข จะอยู่นานหรือไม่

แต่ถ้าสิ่งนั้นยังอยู่ เราก็ขอให้อยู่บนรอยยิ้ม อยู่ร่วมด้วยกับเสียงหัวเราะ

ยิ้มรับทุกข์ ยิ้มสู้สุข

ยิ้มไว้ใจก็สบายได้ไปครึ่งหนึ่ง

ยิ้มไว้นะ ยิ้มไว้...


คำสำคัญ (Tags): #รอยยิ้ม#อุปาทาน
หมายเลขบันทึก: 249085เขียนเมื่อ 17 มีนาคม 2009 19:46 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:27 น. ()สัญญาอนุญาต: ไม่สงวนสิทธิ์ใดๆจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท