ต้นไม้อะไรเอ่ย เข้มแข็งแต่อ่อนโยน

          ไม่น่าเชื่อจริงๆ ว่า จะไม่ได้สังเกตต้นไม้หน้าห้องซึ่งคุ้นตาตั้งแต่แรกมาพักว่า ต้นอะไรน้อ ต้นอะไรน้า คุ้นจริงๆจังๆ แต่ตอนที่เข้ามาพักที่นี่เมื่อกว่า 2 เดือนก่อน สภาพเจ้าต้นนี้คือ ถูกฟันกิ่งซะกุดเชียว ทั้งสภาพนั้นก็ยังคุ้นตาอยู่ดี

          แล้วก็ไม่น่าอีกแหล่ะ ที่ตอนเช้าออกจากห้องทุกวันต้องจะเอ๋กับเจ้าต้นนี้ก่อน ก็ไม่มีอะไรสะดุดตา คงเป็นเพราะตอนเช้าๆ มักจะรีบออกจากห้องและหันหน้าเข้าประตูเพื่อปิดล็อก จึงลืมสังเกตความเป็นไปของเจ้าคุ้นตาต้นนี้

          และแล้วเย็นนี้เอง ความคุ้นก็ถูกเฉลย โห เสียฟอร์มคนรักต้นไม้อย่างแรง ที่สำคัญ เป็นต้นไม้โปรดปรานมากอันดับต้นๆ ด้วยกิ่งก้านที่อ่อนช้อย ฟอร์มใบสวย ดอกเล็กๆ ที่เกาะกลุ่มกันสีเหลืองและมีกลิ่นหอมลอยลม ที่มีเพลงหนึ่งบอกว่าบานพร้อมกันร่วงพร้อมกัน

          มีคนเคยถามว่าทำไมถึงรักต้นไม้ต้นนี้มาก ตอบได้ว่า เป็นต้นไม้ที่มีความเข้มแข็งและอ่อนโยนอยู่ในต้นเดียวกัน นี่แหล่ะ ประดู่ต้นไม้สุดรัก

           ที่สุดก็แอบหาเหตุผลเข้าข้างตัวเองอีกนิดนึงว่า ก็ปกติไม่ได้ใกล้ชิดระดับนี้นี่นา อย่างมากก็แหงนหน้ามอง อย่างน้อยก็ยังมีความรู้สึกคุ้นๆ ละน่า