"ภาพที่มีชีวิต" ณ มุมหนึ่งของถนนวัวลาย เชียงใหม่

การเดินชม "ถนนวัวลาย" ที่ได้เล่าให้ฟังไว้ในบันทึก ย่องไปเดิน "ถนนวัวลาย" ถนนสายวัฒนธรรมสายหนึ่งของเชียงใหม่ นั้น ... นอกจากจะมองเห็นภาพข้าวของ หรือ ผลิตภัณฑ์ Hand Made ต่าง ๆ แล้ว ผมยังได้มีโอกาสบันทึกภาพอีกลักษณะหนึ่งไว้ ผมขอเรียกว่า "ภาพที่มีชีวิต"

เชิญชมภาพก่อนนะครับ ...

ชื่อภาพ : "... นักสู้ ..."

ชื่อภาพ : "... ลูกศิษย์ผม ..."

เบื้องหลัง : ลูกศิษย์ผม คือ คนด้านหลัง เป็นเด็ก Low Vision คือ มองเห็นแบบลาง ๆ เรียนเอกคอมพิวเตอร์ศึกษา ... ตั้งใจเรียนมากครับ และอัธยาศัยดี ... ไม่ได้มีโอกาสทักทาย เพราะกำลังทำหน้าที่ของตนเองอยู่ คือ เล่นดนตรี ร้องเพลง

ชื่อภาพ : "... หมาเบื่อ ..."

ชื่อภาพ : "... ร้านนี้ของผมครับ ..."

ชื่อภาพ : "... ชีวิต ..."

ชื่อภาพ : "... ใครจะเดินก็เดินไป ใครจะกินก็กินไป แต่ ... หนูขอหลับ ..."

ชื่อภาพ : "... หลับแบบทางใครทางมัน แต่ "ข้าวเหนียวถุงละ 5 บาท" นะครับ ..."

ชื่อภาพ : "... ชีวิตของหมาหลับ ..."

ชื่อภาพ : "... วงดนตรีพื้นบ้านล้านนาผู้สูงอายุ ..."

เบื้องหลัง : วงนี้ได้มีโอกาสเข้าเฝ้าสมเด็จพระเทพฯ เมื่อปี 2550 ที่ผ่านมา ... ผมมองเห็น "ความสุข" ของอุ้ยที่ได้ทำในสิ่งที่ตนเองรัก ครับ

ชื่อภาพ : "... น่ารักจัง ..."

ชื่อภาพ : "... ม่วน ..."

เบื้องหลัง : "ม่วน" เป็นภาษาเหนือ หมายถึง สนุกสนาน

ชื่อภาพ : "... ตั้งใจ ..."

ชื่อภาพ : "... หุ่นกลคนไม้ ..."

เบื้องหลัง : หุ่นกลคนไม้ เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ทำด้วยไม้ เมื่อมีการขยับ ดึง ผลักใด ๆ หุ่นเหล่านี้ก็จะเคลื่อนไหวเหมือนชีวิต ภูมิปัญญานี้ใกล้สูญหายแล้ว อยากให้ช่วยกันอนุรักษ์ไว้ครับ

ชื่อภาพ : "... เรามามองกันสองคน ดูโน้น ..."

ชื่อภาพ : "... แต่ว แต่ว ..."

ชื่อภาพ : "... ทุกข์ใจ ..."

เบื้องหลัง : คุณตาเล่นแคน คุณยายมารำ ... เป็นภาพที่ไม่อยากเห็น เมื่อคิดถึงพ่อกับแม่ของตัวเอง แต่อีกมุมมองหนึ่ง คือ มันเป็น "ความสุข" ของคุณตาคุณยาย ครับ ... แต่ยังไงมันก็สะท้อนใจอยู่ดี

ภาพที่นำมาแสดงไว้ในบันทึกนี้มีทั้งหมด 16 ภาพนะครับ ... มองเห็นสิ่งใดบ้างไหมครับ

ผมเคยเห็นหลายคนบ่นว่า ชีวิตของตัวเองลำบากโน้น ลำบากนี่ อยากได้โน้นไม่ได้ อยากซื้อนี่ไม่ได้ ไม่มีเงิน ไม่ร่ำรวยเหมือนคนอื่นเขา ... เคยมองเห็น "ภาพที่มีชีวิต" ที่อยู่ในบันทึกนี้บ้างหรือเปล่าครับว่า เขาต้องการเหมือนเราไหม ? เขาอยากได้เหมือนเราไหม ? และ ...

เขาลำบากกว่าเราไหม ?

ใครยังไม่ได้คิด ก็เริ่มต้นคิดได้แล้วนะครับ

ในโลกนี้ยังมีคนที่มีชีวิตลำบากกว่าเรามากมาย

เรานั่งทำงานในห้องแอร์ งานไม่ได้ลำบากมากนัก

ไม่ต้องไปใช้แรงงานอยู่ตามถนน สถานที่ก่อสร้าง

มีแขนมีขาก็ครบ แล้วยังคิดว่า ตัวเองลำบากอีกหรือครับ

มองภาพให้ออก ... ส่วนที่เหลือคือ "กำลังใจ และ หัวใจที่เป็นยอดนักสู้" ครับ

"... อย่าเพิ่งบอกว่า ทำไม่ได้ ถ้าเรายังไม่ได้ทำ ..." เอกชัย วรรณแก้ว

จากความงามปลายพู่กัน สู่ความฝันบนสองเท้า ของ "เอกชัย วรรณแก้ว"

ขอบคุณที่แวะมาชมภาพชุดนี้

บุญรักษา ทุกท่าน :)

ข้อมูลภาพถ่าย

สถานที่ : ถนนวัวลาย เชียงใหม่ (ถนนคนเดินวันเสาร์)

วันที่ : 14 มีนาคม 2552

กล้อง : Olympus SP-570UZ

ผู้บันทึก : wasawatdeemarn

เขียนใน GotoKnow โดย Wasawat Deemarn
ใน รอยเท้า ภาพถ่าย และ ความทรงจำ

คำสำคัญ (Tags): #wasawatdeemarn#ถนนวัวลาย#ภาพชีวิต#ภาพแห่งชีวิต#วสวัตดีมาร#เชียงใหม่#olympus sp-570uz#ถนนคนเดินวันเสาร์#ถนนสายวัฒนธรรม#ภาพถ่าย

หมายเลขบันทึก: 248973เขียนเมื่อ 17 มีนาคม 2009 11:24 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:27 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (31)

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

เขียนเมื่อ 17 มีนาคม 2009 12:53 น. ()

อาจารย์ Was

ภาพสวยๆมีเรื่องราว น่าประทับใจมากครับ : )

Wasawat Deemarn

เขียนเมื่อ 17 มีนาคม 2009 14:12 น. ()

ขอบคุณมากครับ คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร ... :)

เรื่องของชีวิตเป็นเรื่องที่อยู่ใกล้ตัวที่สุด แต่แปลกที่หลายคนมองข้ามไป ... หลายคนคิดว่า ชีวิตตัวเองไม่มีคุณค่า ... ภาพเหล่านี้คงสะท้อนได้ดีว่า ไม่มีคุณค่ากว่าผู้คนรอบข้างหรือไม่ :)

กอก้าน>>>ก้านกอ

เขียนเมื่อ 17 มีนาคม 2009 14:16 น. ()

กอเคยดูรายการตีสิบค่ะอาจารย์

คนนั้นเค้าชื่อเบิร์ด

เค้าตาบอด แต่เก่งมาก ๆ เลย

ร้องเพลงเลียนแบบศิลปินได้เยอะมาก ๆ

ร้องเพลงเปาบุ้นจิ้น แล้วก็เพลงกระบี่ไร้เทียมทาน

ทำเสียง ปิ้วววววววววววววววว

น่ารักมาก ๆ เลย

ตอนนี้เค้ามีงานเยอะ และมีคนจ้างไปแสดงหลายที่ค่ะ

ภูมิใจแทนเค้ามาก ๆ เลย

เห็นภาพในบันทึกนี้แล้ว ยิ่งทำให้

สู้ สู้ ค่ะ

ขอบคุณน่ะค่ะ

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

เขียนเมื่อ 17 มีนาคม 2009 14:44 น. ()

ข้าวหลามหนองมน..

ไปที่บางแสนไม่รู้จะถ่ายอะไร..นี่เลยครับ สัญลักษณ์หนองมน

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

เขียนเมื่อ 17 มีนาคม 2009 14:45 น. ()

เรือเร็ว น่าสนุก อยากขี่มั้ง...แต่ได้แต่เลียบๆเคียงๆ

Wasawat Deemarn

เขียนเมื่อ 17 มีนาคม 2009 15:11 น. ()

สวัสดีครับ คุณ กอก้าน :)

ได้มีโอกาสชม "คุณเบิร์ด" เช่นกันครับ

ลูกศิษย์ผมที่พิการทางสายตามีหลายคนครับ

คนแรก ตอนนี้ศึกษาต่อปริญญาโท อยู่มอชอครับ

ที่เห็นในภาพนี้ เป็นคนที่สอง เก่งเหมือนกันครับ

และยังสู้ชีวิตโดยไม่เคยท้อเหมือนกันครับ

ขอบคุณครับ :)

Wasawat Deemarn

เขียนเมื่อ 17 มีนาคม 2009 15:14 น. ()

สวัสดีอีกครั้งครับ คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร :)..

ภาพสวยและสดใสเหมือนเดิมครับ ทำให้รู้สึกว่า ได้มีโอกาสไปพักผ่อนเช่นกัน

ผมมีภารกิจสอน SUMMER อีกตามเคยครับ ... มหาวิทยาลัยแห่งนี้ไม่เคยหยุด แม้แต่ช่วงหน้าร้อน ... เด็กที่เรียน SUMMER ส่วนใหญ่ไม่ใช่เด็กขยันเรียน แต่เป็นเด็กที่มีร่องรอยของความไม่ตั้งใจอยู่ เช่น เรียนตกแล้วตกอีก เรียนเพื่อแก้เกรด เป็นต้น

ขอบคุณมากครับ สู้ สู้ ครับ :)

add

เขียนเมื่อ 17 มีนาคม 2009 17:28 น. ()

สู้สู้...เห็นแล้วเราจะท้อทำไมใช่ไหมคะ

Wasawat Deemarn

เขียนเมื่อ 17 มีนาคม 2009 18:07 น. ()

สวัสดีครับ ท่าน ศน.add :)

เป็นจริงเช่นนั้นครับ ... ในโลกนี้มีคนลำบากกว่าเราตั้งเยอะตั้งแยะครับ

สู้ สู้ ครับ :)

adayday

เขียนเมื่อ 17 มีนาคม 2009 18:12 น. ()

สวัสดีครับคุณพี่Wasawat Deemarn

เดย์ไปเที่ยวกลับมาแล้วนะครับ :)

ส่วนบันทึกสนุกๆนั้นรอแป๊ปนึงครับ จะทะยอยเอามาเล่าให้ฟังคืนนี้และต่อๆไป รอชมนะครับ

ขอบพระคุณมากครับกับภาพชีวิตข้างบนนั้น สวยทุกภาพและบรรยายได้ดีมากๆเลย ชอบนะครับ :)

จริงด้วยที่ทุกชีวิตต้องดิ้นรน แล้วย้อนกลับมามองที่ตัวเราว่า โชคดีแค่ไหนแล้วที่มีความสุขขนาดนี้

ขอบคุณมากครับ :)

ผมไปถนนเดียวกันกับคุณเมื่อ 5 ตุลาคมปีที่แล้ว ได้ภาพชีวิตภาพนี้มาด้วย เลยคิดว่าน่าจะเข้ากันได้ดีกับภาพชุดของคุณนะครับ :)

Wasawat Deemarn

เขียนเมื่อ 17 มีนาคม 2009 18:20 น. ()

สวัสดีครับ คุณน้อง adayday :)..

เดินทางกลับมาด้วยปลอดภัยนะครับ

"โชคดีที่เรามีความสุขกว่าใครหลาย ๆ คน" ครับ

ถนนที่น้อง adayday นำมาแสดง ... คิดว่า เป็นถนนท่าแพ ถนนคนเดินสายแรก ครับ :)

สังเกตได้จากทางเดินที่เป็นตัวหนอนครับ ... ถนนวัวลาย ไม่มีตัวหนอนครับ

อ่านได้จาก ย่องไปเดิน "ถนนวัวลาย" ถนนสายวัฒนธรรมสายหนึ่งของเชียงใหม่ :)

ขอบคุณครับ :)

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

เขียนเมื่อ 17 มีนาคม 2009 19:42 น. ()

จริงๆ ชอบคำว่า "สู้ สู้" ของอาจารย์นะ

ผมรู้สึกว่าเวลาหนื่อยๆท้อๆ เห็นเพื่อนบอกให้สู้ๆ ทำให้มีพลังฮึดขึ้นมามากเลย

-------------

ก็คิดถึงครับ ผมนั่งคุยกับพ่อครูบา เมื่อสักครู่ในรถแท้กซี่ ท่ามกลางความอลม่านของถนนในเมืองหลวง บทสนทนาก็เกี่ยวข้องกับ การศึกษาคาบเกี่ยวกับมหาวิทยาลัย..

นี่หละครับ คิดถึงอาจารย์ อยากจะถกประเด็นนี้ มันส์ๆสักครั้ง

Wasawat Deemarn

เขียนเมื่อ 17 มีนาคม 2009 20:00 น. ()

อย่างนั้นหรือครับ คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร :)

สู้ สู้ ครับ

ผมเป็นพวกอาจารย์ที่อยู่นอกโลกน่ะครับ คุณเอก ... จนมีคนหลายบอกผมว่า "อุดมการณ์มันใช้ไม่ได้กับชีวิตจริง" ... เขาจึงเลือก "ล้มอุดมการณ์" และดำเนินการวางเฉยและทำชั่ว ตามน้ำกันไป ให้มันรวยไปข้างหนึ่ง

ประเด็นไม่มันแน่ ๆ ครับ ... คงเครียดน่าดู อิ อิ

สู้ สู้ อีกครั้งครับ :)

wihok

เขียนเมื่อ 17 มีนาคม 2009 23:26 น. ()

สวัสดีค่ะอาจารย์

วันนี้มีแต่เรื่องเศร้ามากๆจากการสูญเสีย

พยายามไม่ให้คิดมาก เขียนอนุทินเสร็จก็เข้ามาหากำลังใจ(พวกเดียวกันมั้งคะ)แถวๆนี้ เพื่อจะข่มตาให้หลับค่ะ

บางครั้งการที่เราได้ทำตามอุดมการณ์ของเรา รู้สึกว่ามีความสุขมากๆนะคะ

ถึงแม้จะไปขัดแข้งขัดขาใครบางคนเข้า

สู้สู้ **** ค่ะ

Wasawat Deemarn

เขียนเมื่อ 18 มีนาคม 2009 00:38 น. ()

ขอบคุณครับ คุณครูจุฑารัตน์ NU 11 ... :)

อย่างไรก็ดูแลสุขภาพตัวเองเช่นกันนะครับ

สู้ สู้ ครับ ... ขัดขาประจำ อิ อิ

NooAoo

เขียนเมื่อ 19 มีนาคม 2009 09:58 น. ()

ภาพแต่ละภาพ สวยมากค่ะ แต่ละคนทำหน้าทีอย่างตั้งใจ และไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค และภาพบางภาพยังเป็นการเผยแพร่วัฒนธรรมให้ผู้ที่ไปเที่ยวได้ชม และได้ฟัง น่าประทับใจมาก บางอย่างแม้ดูเหน็ดเหนื่อย แต่เค้าก็มีความสุขที่เค้าได้ทำ บางทีถ้ามีโอกาสได้ไปเที่ยวที่เชียงใหม่ อยากไปเดินที่ถนนแห่งนี้ ซึ่งดูมีความหลากหลาย น่าเที่ยวชม