ความรู้สึกของ "กมลวรรณ ปรัชญาธนกุล"

           ความรู้สึกครั้งแรกที่พบครูที่ปรึกษา

          รู้สึกแย่มาก ๆ ที่มีครูที่ปรึกษาโหดขนาดนี้ แบบว่าห้องอื่นเค้าไม่ค่อยสนใจนักเรียนมากเท่าไหร่ อาจสนใจบ้างแต่ไม่มาก แต่คนนี้ไม่เลย สนใจไปซะทุกเรื่อง ไม่เลือกสถานการณ์ แบบว่ามีการ “ผีเขาผีออก” ได้ทุกวัน ทำใจลำบาก ตอนแรกก็คิดว่าไม่ดีเลย  แต่หลัง ๆ มานี่เริ่มเข้าใจแล้วว่า ทำไมเค้าทำอย่างนี้ เพราะเขาหวังดีกับเรา เค้าถึงทำ ฉันคิดว่าทั้งหมดตลอดมานี่ “ มันคุ้มดี “

            สิ่งดี ๆ ในตัวฉันที่เคยมีมา

          ก็มีมาตลอดนะแหละ ก็ หัวเราะได้ทุกสถานการณ์ (เงินหายยังหัวเราะเลย)  มีความคิด (น้อย) ขี้เล่น(ทุกสถานการณ์เช่นกัน)  มีความสุขทั้งวัน  บ้าบอ ๆ   สามารถทำให้หลาย ๆ คนขำได้  เมตตา เข้าใจอะไรได้ดี (รึเปล่า)

            แล้วอะไรล่ะที่มัน เคย ไม่ดี

          โกหก    บ้าผู้ชาย  ขี้อ้อน  คิดมาก  คิดไปเอง  ใช้เงินฟุ่มเฟือย  เข้าใจยาก  ปากสุนัข

            เดี๋ยวนี้ สิ่งที่มัน เคยไม่ดี แต่ได้รับการแก้ไขให้ดีขึ้น เพราะครูที่ปรึกษาเป็นเหตุ มีบ้างไหม ถ้ามี อะไรบ้าง บอกให้งงไปเลย

          มีสิค่ะ “ ความรับผิดชอบ” ไง  หนูเป็นเหรัญญิก  แต่ขาดความรับผิดชอบเรื่อง การเก็บเงิน การส่งเงิน แล้วอาจารย์ก็เข้ามาตักเตือน สอนนู่นสอนนี่ จนเข้าใจ

 
            แล้วที่มัน เคยดี อยู่แล้ว ก็ถูกบังคับจิตใจให้พัฒนาให้ยิ่งดีขึ้นไปอีกน่ะมีไหม บอกให้ทึ่งหน่อยสิ

          ก็คงไม่พ้นเรื่อง “ ความรับผิดชอบ” อีกเแหละค่ะ ทุกคนย่อมมีความรับผิดชอบ  อยู่ที่ว่ามันจะมากหรือน้อยแต่ละบุคคล หนูก็มีความรับผิดชอบเหมือนกันค่ะ แต่มันยังคงน้อยไปอาจารย์ก็เลยสอนให้หนูมีความรับผิดชอบมากขึ้นไปอีก

          สุดท้าย อยากบอกอะไรอีก ก็บอกมา (ต่อว่าล้างแค้นก็ได้)

          อาจารย์เป็นอาจารย์ที่ดีมากนะค่ะ แต่ถ้ามองผ่าน ๆ  รู้จักผ่าน ๆ  ก็จะดูว่าแย่ (มั้ง) อยู่ ส.ป. มา 3 ปี เห็นว่า ม.3 เนี่ยละก็มีอาจารย์ที่ปรึกษาดีที่สุด เพราะว่าอาจารย์พยายามเข้าใจนักเรียนให้มากที่สุด   เท่าที่จำได้ เบื้องหลังภาพที่เป็นอยู่นี้ ก็ไม่รู้ว่าอาจารย์คิดยังไงกับพวกเรา บอกกับพวกเราบ้างได้ไหมค่ะ ขอบคุณนะค่ะสำหรับทุกคำสอนและคำสั่ง  หนูจะนำมันมาใช้ให้เกิดประโยชน์นะค่ะ  รักอาจารย์นะค่ะ  อาจารย์รักพวกเรารึป่าว บอกกันบ้างได้มั้ย