ชีวิตสามัญ

อ่านข้อคิดจาก "ความสำคัญตนบนทางรัก"  จาก สู่เส้นทางรัก โดยแแพทย์เชิงดอย แล้วได้ข้อคิดดีดี

หลายอย่างนำมาฝากกันค่ะ

"ความสำคัญตนเป็นเสมือนหนึ่งกำแพงกีดกั้นสันติภาพระหว่างมนุษย์"

"กำแพงทิฐิ กำแพงแห่งความสำคัญตนนั้น แน่นหนาเกินกว่าน้ำใจที่ไหลริน

จากหัวใจของใครสักคนจะซึมซับเข้ามาถึง

และเราก็ไม่อาจมีความรักให้แก่ใครๆได้อย่างจริงจัง"

 

แต่ตรงกันข้าม

" ยามใดที่เราถ่อมตนลงสู่ชีวิตสามัญ หยุดทรนงในเกียรติยศทั้งปวง เรากลับ

สัมผัสถึงความจริงใจต่อกัน ไม่มีความเงียบเหงาหลงเหลือไว้ในความเป็นกันเอง

ศักดิ์ศรี ตำแหน่งหน้าที่การงาน เป็นเพียงมายาภาพที่เราควรรู้เท่าทัน

มันเป็นเพียงสิ่งสมมุติเป็นเพียงหัวโขนของละครชีวิต แน่ละเมื่อเราสวมหัวโขนแล้ว

ก็ต้องรำให้สวยตามบทบาท แต่เราต้องรู้ว่ามันเป็นละคร จะยึดมั่นจริงจังสำคัญตน

หาได้ไม่  ตัวเจ้าเมือง  ผู้ร้าย  พระเอก จะแตกต่างกันประการใดในยามละครเลิก

เราต่างคือ เพื่อน เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นสมาชิกของละครโรงเดียวกัน

เราพึงยินดีในชีวิตของคนธรรมดาสามัญ

ไม่ว่าเราจะมีบทบาทใดใดในสังคม โดยที่แท้เราคือ คนธรรมดาสามัญ"

 

[ครูอ้อ]

สวัสดีค่ะ พี่สาว..

แวะมารับธรรมคุ้มครองตนเองค่ะ..

[ครูอ้อ]

สวัสดีค่ะ พี่สาว..

แวะมารับธรรมคุ้มครองตนเองค่ะ..

[เก็จถะหวา]

สวัสดีค่า น้องสาว

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมบล้อกนะคะ

เมตตาธรรมค้ำจุนโลกาน้อ