เพราะเราคู่กัน

               เพราะเราคู่กัน ธรรมชาติสร้างสรรให้เป็นไปอย่างสวยงาม  

               เป็นเรื่องที่ดีมากๆ เพราะความอยากรู้ว่าพิธีงานแต่งงานนั้น เขาทำกันอย่างไร ประเพณีวัฒนธรรมแต่ละคนแต่ละชนเผ่าก็แตกต่างกันไป เป็นเรื่องธรรมดา แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่แตกต่างคือความเป็นพี่เป็นน้อง ความเป็นนำหนึ่งใจเดียวกันช่วยเหลือกัน ความดี  ความงาม ในสิ่งที่พบเห็น ชาวบ้านก็จะมาร่วมงานช่วยเหลือกันอย่างอบอุ่น

               ส่วนพิธีการนั้น เรียบๆ ง่ายๆ มีการสู่ขอกันก่อน มีขันโตกวางตรงกลาง วางไว้ด้วยขวดกระทิงแดง 2 ขวด ที่ปักไว้ด้วยกระดาษที่ตัดตัดเป็นรูปคล้ายๆดอกไม้ และมีถ้วยเล็กๆ ใส่อาหารคล้ายๆกับแกล้ม ที่มีเบียร และถ้วยนำชาวางไว้ ให้แต่ละคน ต่อมาก็มีการพูดถึงเรื่องสินสอดทองหมั้น โดยมีผู้นำในชุมชน ผู้เฒ่าผู้แก่ที่เคารพ นับถือ  ทั้งสองฝ่ายเป็นสักขีพยาน หลังจากนั้นก็มีการต่อรองเรื่องสินสอดทองหมั้น ซึ่งเขาพูดกันเป็นภาษาชาวเขาดิฉันไม่อาจเข้าใจได้ แต่ ภาพที่เห็นและสัมผัสรับรู้ได้ถึงสิ่งที่ดีงามของสังคมมนุษย์ เพราะรับทราบว่ามีการตกลงกันก่อนว่าใครจะอยู่พักบ้านเจ้าบ่าวหรือเจ้าสาว เพราะว่า ประเพณีชนเผ่า บอกว่าถ้าไปแต่งงานบ้านเจ้าบ่าวและออกไปอยู่บ้านฝ่ายชายแล้วก็ต้องเป็นคนของฝ่ายชายไปเลย   แต่สำหรับคู่นี้ เห็นว่าทั้งสองฝ่ายต่างต้องดูแล พ่อแม่ ซึ่งสามารถไปๆมาๆ ระหว่าง สองบ้านนี้ได้ 

              เมื่อตกลงกันได้แล้ว สินสอด เป็นเงินจำนวนหนึ่งวางในขันโตก แล้วผู้นำพิธีประจำหมู่บ้าน (ซึ่งประวัติท่านมีลูกทั้งหมด 18 คน) ทำพิธีบอกกล่าวผีเย้าผีเรือน หรือเรียกกันว่าใส่ผี นั้นเอง โดยให้เจ้าบ่าวเจ้าสาว ทั้งคู่ มานั่งไหว้ขณะทำพิธี  ใช้เวลาไม่นานแป๊บเดียวก็เสร็จ เจ้าบ่าวเจ้าสาวก็แต่งตัวง่ายๆ แต่ประดับด้วยเครื่องเงินที่มีค่าของชนเผ่าค่ะ

                 หลังจากนั้นชาวบ้านที่มาร่วมงานก็นั่งร่วมพีธีไหว้เป็นสักขีพยานให้ทั้งคู่