ทุกปัญหาย่อมมีวิธีแก้ไขเป็นของมันเอง ... แต่ต้องรู้จักการรอคอย
"พระอาจารย์พรหม" ลูกศิษย์ "หลวงปู่ชา" บอกว่า "คนเราเสียเวลาในชีวิตไปมากมายกับการกังวลถึงสิ่งที่ในเวลานั้นไม่ถือว่าเป็นปัญหา"
เพราะมันไม่มีทางแก้ไข
การแก้ไขปัญหาที่ดีขึ้นอยู่กับว่าเราจะตัดสินใจอย่างไร
ท่านเปรียบการเผชิญปัญหาเหมือนกับการหลงทาง
เมื่อเราไม่แน่ใจว่าจะไปทางไหนดี เราก็สมควรที่จะรอข้างทาง
หยุดพักและรอรถเมล์
พระอาจารย์พรหม บอกว่า ปกติเมื่อเราไม่ได้คาดหวังอะไรนัก ก็มักจะมีรถเมล์ผ่านมาเสมอ
ถ้า "รถเมล์" ที่ผ่านมา จุดหมายปลายทางนั้นตรงกับที่เราจะไป เราก็ขึ้นคันนั้น
แต่ถ้าไม่ใช่ก็ให้รอต่อไป
"เมื่อเราต้องตัดสินใจ และเรายังไม่แน่ใจว่าจะตัดสินใจอย่างไรดี เราจำเป็นต้องหยุดที่ข้างทาง หยุดพักและคอย ในไม่ช้า เมื่อเราไม่ได้คาดหวังอะไรนัก คำตอบก็จะมาเอง"
พระอาจารย์พรหม เชื่อว่า คำตอบแต่ละคำตอบย่อมนำไปสู่จุดหมายปลายทางของมัน
ถ้าจุดหมายปลายทางนั้นเหมาะสมกับเรา
เราก็เลือกเส้นทางนั้น
ถ้าไม่ใช่ ก็ให้รอต่อไป
ด้วยความเชื่อและความหวังว่า อีกสักพักมันย่อมมีคำตอบอื่น ๆ ตามมาเอง
"ตราบที่อาตมาอดทนรอ มันมักจะมาถึงอย่างฉับพลัน แม้ในขณะที่อาตมาไม่ได้คิดถึงเรื่องของมันด้วยซ้ำไป"
หัวใจของวิธีการตัดสินใจแก้ปัญหาแบบนี้อยู่ที่ "การปล่อยวาง" ครับ
ในภาษาพระทั้งหลาย ผม (หนุ่มเมืองจันท์) ชอบคำว่า "ปล่อยวาง" มาก
ฟังแล้วเห็นภาพดี
แต่จะให้ดี ผมแนะนำว่าควรจะ "วาง" ก่อนแล้วค่อย "ปล่อย" ครับ
เพราะถ้าขืน "ปล่อย" ก่อน "วาง"
"ปัญหา" อาจจะตกทับหัวแม่เท้าได้
"...นำมาจากข้อเขียนตอนหนึ่ง "ปัญหา-ทางออก" ของ "หนุ่มเมืองจันท์" จากหนังสือ "ปัญหาคือยาวิเศษ (ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ ๑๐)"
ทุกปัญหาย่อมมีวิธีแก้ไขเป็นของมันเอง ... แต่ต้องรู้จักการรอคอย
บันทึกไว้เป็นร่องรอยของความคิดและการนำไปใช้ในอนาคต
บุญรักษา ครับ :)
ความเห็น (2)
ทุกปัญหาย่อมมีวิธีแก้ไขเป็นของมันเอง ... แต่ต้องรู้จักการรอคอย ชอบประโยคนี้จังค่ะ คำตอบของปัญหาจะมาเองค่ะถ้ารู้จักรอ
ขอบคุณครับที่แวะมาทำให้บันทึกนี้สมบูรณ์มากขึ้น เขียนไว้แต่ไม่ค่อยมีคนอ่าน อิ อิ
และขอบคุณอีกครั้งครับ ที่ชอบประโยคของผม แหม คิดได้ยังไงกันเนี่ย ไม่น่าเชื่อ 555