บันทึกแด่...น้ำตาล

คน และ สัตว์ ต่างผูกพันธ์ แม้ระยะเวลาสั้นๆ ความผูกพันธ์ ความรักที่เกิดนั้นมากมาย

บันทึกนี้ มะนาวหวานขอเป็นบันทึกสุดท้ายถึงเจ้าน้ำตาล เพราะเจ้าน้ำตาลได้จากพวกเราไปแล้วล่ะค่ะ เมื่อวันที่  6 มีนาคม ที่ผ่านมานี่เอง...

 

ภาพ: น้ำตาล แมวไทยเพศผู้ ไม่ทราบอายุ
เพราะมาอยู่ด้วยตอนโต เลยตั้งชื่อตามลักษณะสีขน

      น้ำตาลเป็นแมวไทย เพศผู้ สีพื้นตัวขาว
มีแต้มน้ำตาลเข้ม ท่าทางดูเพรียว แข็งแรง
และสง่างาม น้ำตาลมีนิสัยขี้เล่น เล่นกับลัคกี้
เจ้าหมาน้อยจอมซ่าได้น่ารักมาก จะยอมน้องตลอด
เวลาน้องขึ้นขี่คอ พี่น้ำตาลก็ยอม ได้แต่นอนนิ่งๆ
สักพักก็กลิ้งตัวหลบ ลัคกี้ก็ชอบใจ วิ่งกระโดดขี่ไปใหม่
ดูแล้วทั้งขำ ทั้งสงสารพี่น้ำตาลที่เป็นม้า
ให้น้องลัคกี้ขี่ตลอดเลย...

     แต่ที่บ้านเรา ถือว่านี่คือความน่ารัก และความผูกพันธ์
ระหว่างสัตว์ต่างเผ่าพันธุ์ น้ำตาลเป็นแมว
ที่เป็นสุภาพบุรุษมาก ไม่เคยรังแกใคร
(แมวตัวอื่นในบ้าน) แม้ตอนที่มาอยู่ใหม่
คุณนายอ้วน เธอมักจะแสดงอาการของ
เจ้าของบ้านที่หวงบ้านและไม่ค่อยต้อนรับแขก
อย่างน้ำตาลนัก โดยการสงเสียงขู่ คำรามอือๆ
เบา ๆในคอ แต่น้ำตาลก็รู้กาลเทศะเสมอ
และยังรู้ด้วยว่าตัวเองอาวุโสน้อยกว่าคุณนายอ้วน
ควรอ่อนน้อม ไม่ควรตอบโต้....
สักระยะ ...แม่แมวอ้วนของเราก็ยอมรับน้ำตาล
อย่างปฏิเสธความเป็นแมน...
ของเจ้าน้ำตาลไม่ได้เชียวล่ะค่ะ

     มะนาวหวานเลี้ยงแมวมาสี่ปี่กว่า
เจ้าอ้วนอยู่นานกว่าเพื่อน ล้ม หาย
ตายจากไปก็หลายตัว เกิดมาใหม่อีกก็มาก
ตอนนี้ก็มีเหลืออยู่ ห้าตัว เพราะขาดน้ำตาลไปแล้ว...

     พูดถึงความเก่งกาจ กล้าหาญของน้ำตาล
นี่ต้องยกนิ้วให้เลย เพราะพี่แกไม่เคย
กลัวแมวหน้าไหน แม้แต่หมาตัวโตๆ
น้ำตาลยืนขู่ฟ่อๆ อย่างไม่ยอมถอย
ฟัดกับแมวตัวโตกว่า จนตัวเองได้แผลมาเต็มตัว
ก็ไม่เคยเกรงกลัว ไม่เคยหลาบจำซักครั้งเดียว
ก็ยังคอยออกลาดตระเวณกลางคืน จับนก จับหนู
พลาดจนเลยพาลมีเรื่องกับเจ้าถิ่นบางตัวที่เขา
ไม่ชอบหน้ามันนัก บ่อยๆ จนที่บ้านไม่ห่วง
และชินในการออกลาดตระเวณของน้ำตาล

     เพราะเวลาที่จับมันเข้าบ้านทีไร หากพ่อพระเอก
จะออกไปซะอย่าง น้ำตาลจะใช้วิธีแบบโรบินฮู้ด
กระโดดเกาะขอบหลังคา โดยปีนไปที่หลังตู้เย็น
ในครัวก่อนค่ะ แล้วจึงค่อยโดด วิธีนี้เอง ที่ทำ
ให้น้ำตาลย่ามใจ ใช้กระโดดหนีออกไปลาดตระเวณ
ยามค่ำคืนบ่อยๆ ..หลังๆ มะนาวหวานก็รู้เวลา
พอจะเข้านอนก็เปิดประตูให้น้ำตาลออก
ไปนอกบ้านก่อน เพราะจะได้ไม่ต้องเสียเวลา
ปีนตู้เย็นอีก....ส่วนตัวอื่นๆ ก็นอนหลับ
อยู่ในบ้านโดยสงบ เพราะเป็นสาวน้อย
สาวใหญ่ทั้งนั้น เลยไม่ค่อยห้าวหาญเท่าไหร่....

    บางครั้งที่น้ำตาลจับหนูได้ แล้วเห็นว่ามะนาวหวาน
ยังไม่นอน มันจะคาบมาโยนเล่นที่ครัวหลังบ้าน
ให้เราได้ยินเสียงตุ้บ ตั้บ จนต้องออกไปดู
ก็จะเห็นน้ำตาลคาบ แล้วโยนเจ้าหนูเคราะห์ร้าย
โยนไปนู่นที นี่ที จนเหนื่อย แล้วก็จะหม่ำจนเรียบแปล้
.....ทิ้งไว้ก็แต่คราบเลือด หรือเศษซากหนู
เพียงนิดหน่อย ให้เป็นหลักฐานเท่านั้นเอง

  

(ง่ำๆๆๆ แกเสร็จฉันแล้วเจ้าหนูตัวจ้อย เอ๋ย...ง่ำๆๆๆ)

(นี่ล่ะค่ะ พ่อน้ำตาลจอมอวด ชอบโชว์การจับหนูประจำ...)

    แม้ว่าเราจะรักน้ำตาลมากแค่ไหน ความรักนั้น
ก็ไม่สามารถฉุดรั้งชีวิตของน้ำตาล ที่จะอยู่กับเรา
ต่อไปได้อีกแล้ว เพราะน้ำตาลป่วย และติดเชื้อ
ในปอดอย่างรุนแรง ซึ่งมะนาวหวาน
ได้แต่โทษตัวเอง ที่ไม่คอยสังเกตุอาการ
และรีบพาไปหาหมอแต่เนิ่นๆ ไม่น่าปล่อย
ให้อาการทรุด จน....เสียชีวิต

     เริ่มแรก น้ำตาลมีอาการไอเสียงดังมาก
เหมือนทานอะไรเข้าไปแล้วติดคอน่ะค่ะ
เราที่บ้านก็เข้าใจว่าอย่างนั้น และโดยธรรมชาติ
หากอะไรติดคอ มันก็จะหลุดออกโดยการขย้อน
หรือกลืนหญ้าเข้าไปแล้วอาเจียน
แต่น้ำตาลเป็นอยู่สองวัน อาการไอก็หายไป
มะนาวหวานก็เข้าใจว่าไม่มีอะไร
และก็ยังเห็นน้ำตาลเดินไปไหนมาไหนได้ปรกติ
และทานอาหารเม็ดได้ปรกติดีทุกอย่าง...

    แต่วันที่สี่ น้ำตาลนอนนิ่ง ....
ไม่เห็นลุกไปทานอาหารเลย น้ำก็ไม่ทาน
เอาแต่นอนซม จนเย็น กว่าจะสังเกตุเห็นว่า
มันมีอาการหอบและระบบการหายใจติดขัด
เลยรีบพาไปหาหมอ หมอที่เคยไปประจำก็ไม่อยู่
ไปธุระ เชียงใหม่ ก็เลยต้องพาไปอีกคลินิก
ที่ใกล้ๆกันนั่นล่ะค่ะ เข้าไปพักใหญ่ๆ ....
หมอก็มาวัดไข้ บอกว่าไม่มีไข้
อุณหภูมิออกจะต่ำกว่าปรกติด้วยซ้ำไป
และง้างปากเหม็นๆของมันดู และตรวจฟัง
เสียงของระบบภายใน การหายใจ ต่างๆ
สรุป คุณหมอบอกว่าน้ำตาลอาการแย่มากแล้ว
เกิดการติดเชื้อลามไปที่ปอด
แล้วหมอก็ฉีดยาให้ 2 เข็ม แล้วก็ให้กลับบ้าน...

     กลับบ้านมาได้ไม่กี่ชั่วโมง
(ออกไปหาหมอ ราว 5 โมงเย็น/กลับมาบ้านประมาณ 6 โมง)
ราวๆ สัก 2 ทุ่มกว่าๆ  น้ำตาลเริ่มกระวนกระวายลุกๆ
นั่งๆ ย้ายที่นอน ไปๆ มาๆเหมือนมันเริ่มสำแดง
พิษที่ลามเขาไปที่ปอดอย่างรุนแรงแล้ว
น้ำตาลเองก็คงเจ็บปวด หรือ หายใจไม่ออก
และเหตุการณ์ก็เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วมาก
น้ำตาลดิ้นขลุกขลัก มะนาวหวานเองก็ทำอะไรไม่ถูก
ได้แต่ร้องไห้ เอามือลูบหัวน้ำตาลแล้วบอกว่า
"หลับซะนะลูก...น้ำตาล...หลับซะ...อย่าทรมาณแบบนี้เลย..."
น้ำตาของความสูญเสีย รัก และผุกพันธุ์กับเจ้าสี่ขา
ที่ชื่อ "น้ำตาล" พรั่งพรูอย่างไม่สนใจแมวตัวอื่นๆ
ที่นั่งมองมะนาวหานและ ลัคกี้ก็เหมือนจะรู้และเข้าใจ
ได้แต่มานอนหมอบที่เท้ามะนาวหวาน
ไม่ซนเหมือนก่อนหน้านี้...

     สุดท้ายน้ำตาลก็สงบ สิ้นลมหายใจ
.....มีแต่เสียงร่ำไห้ของเจ้าของที่รัก
และรู้สึกผิดมากมาย ที่ดูแล ปกป้องน้ำตาลไม่ได้
...แม่ขอโทษนะน้ำตาล...หลับให้สบายและ
ไปเกิดเป็นเทวดา อยู่บนสวรรค์นะลูกรัก...

.....มะนาวหวานยอมรับว่าตัวเองรักและ
ผูกพันธุ์กับสัตว์ที่เลี้ยงทุกตัว แม้ว่าคนอื่นจะดูว่าเว่อร์
และเกินพอดี แต่เราเข้าใจว่า สัตว์ก็คือ 1 ชีวิต
ทีเขามาขอพึ่งเรา ฉะนั้นเราก็ควรรัก
และเมตตาเขาให้มากที่สุด เท่าที่จะทำได้....

 

      ขอจบบันทึก เพื่อไว้อาลัยแด่น้ำตาล
เจ้าแมวผู้กล้าหาญของแม่...สวัสดีค่ะ

 

[♥.`๏'-พร ทั้ง หล้า`๏'- ♥]

บันทึกนี้ จารึกประวัติศาตร์ของเจ้านำตาลเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าของนะคะ

[มะนาวหวาน]

ขอบคุณคุณพอลล่านะคะ

เขียนไป ก็ยังอดน้ำตาไหลไม่ได้เลยล่ะค่ะ

[suksom]

เสียใจด้วยน๊ะครับ ผมก็เลี้ยงทั้งหมาและแมว เฮ้อ... ยิ้มหน่อยครับ ^^

[ใบไม้]

ฮือๆๆ   เสียใจกับคุณมะนาวหวานด้วยนะคะ  และขอให้ น้ำตาล ไปสู่สุขคติด้วยนะ.....

เคยมี หมาจรจัด 1 ตัว  เฝ้าตามใบไม้ จะกระดิกหาง เข้ามาหา เวลาจะกลับ เขาก็คอยไปส่งใบไม้ ซึ่งใบไม้ไม่เคยสอนเขาเลยนะคะ.....  สมัยก่อนจะชอบถือร่มด้ามยาว และก็กลัวหมาด้วย  แต่ตัวนี้ ทำให้ประวัติศาสตร์เปลี่ยนแปลงค่ะ   พอเขาเห็นหยิบร่ม เขาก็รู้ว่าจะกลับแล้ว  เขาก็จะวิ่งนำหน้าใบไม้ไปก่อน  แล้วก็คอยหันมามองเรา แบบทิ้งห่างเป็นระยะๆ  เราก็กลัวเขาจะออกมาไกลเกินไป เดี๋ยวจะหลงฝูง บอกให้เขากลับ เขาก็ไม่ยอมกลับ เหมือนเขาคอยดูว่าปลอดภัยแล้วเขาจึงจะกลับเพราะเป็นซอยค่อนข้างเปลี่ยว  ต่อมาเขาก็ถูกวางยา  ใบไม้ก็เลยทำสังฆทานให้เขาด้วยค่ะ  ทุกวันนี้ ก็ยังนึกถึงเขาอยู่.....

 

 

[ต้นอ้อ...ลู่ตามลม]

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ..

ที่บ้านก็เลี้ยง สุนัขไว้ 3 ตัว พันธุ์ชิสุ.กับพุดเดิล.

รักเหมือนลูก..

รักมาก รักดั่งดวงใจ รักสุดหัวใจ

ว่างๆจะเอารูปมาโหลดลงให้ดุกันนะคะ

[มะนาวหวาน]

ขอบคุณคุณ soksom

ขอบคุณคุณใบไม้

และขอบคุณคุณต้นอ้อ

ขอบคุณมากมาย ....ความรัก..เกิดขึ้นได้ทั้งกับคน และสัตว์ เพราะชีวิต ต่างมีค่า...และโลก ก็ยังต้องการความรักอีกมากมายเหลือเกิน

ขอบคุณทุกๆความรักที่มีให้เจ้าสี่ขา และสัตว์ทุกตัวในโลกนี้ด้วยค่ะ

[อิมกะตุ๊]

จะบอกว่าที่เข้ามาดูเพราะเจ้าน้ำตาลกะเจ้าตุ๊แมวอิมเหมือนกันมาก ทั้งสีทั้งลาย หน้าตาก้อเหมือนกัน เจ้าตุ๊แมวเพิ่งจากไปเมื่อเที่ยงคืนวันที่1ตุลา53ที่ผ่านมานี่เอง เพราะโดนยาเบื่อแล้วก้อหมากัดเข้าที่คอ มันอยู่กะอิมมาเกือบ10ปีแล้ว มันเปงแมวที่ฉลาดมาก แล้วมันก้อรักอิมมากๆๆๆๆ อิมนอนกะเจ้าตุ๊ทุกวัน มัยจะปลุกอิมทุกเช้า ที่สำคัญมันชอบนอนบนหัวอิมด้วย ทุกวันกลับมาจากเรียนก้อจะเจอมันนอนอยู่ตรงบันไดส่งเสียงเรียก มันชอบคุยกะอิมด้วย แบบว่าเราพูดกะมันมันกะร้องตอบทุกครั้ง มันน่ารักมาก อ้วน ขี้เกียจ แต่ชอบจับนก จับหนูมาเล่นเรื่อยเรย ก่อนที่มันจะจากไปอิมยังอุ้มเล่นมันอยู่เรย ปกติมันไม่ค่อยออกนอกบ้าน แต่คราวนี้คงเปงครั้งสุดท้ายแล้ว แมว9ชีวิต อิมอยากบอกว่าจนถึงวันนี้อิมยังทำใจไม่ได้เรย ร้องไห้ทุกคืน ยิ่งเห็นที่ที่มันชอบนอน ยิ่งเศร้าใจ อยากให้มันกลับมา อยากบอกว่ารักมันมาก คิดถึงสุดๆๆๆๆๆ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้อิมจะไม่ให้มันออกไปไหนเรย บ่นมาซะนาน อิอิ แล้วแมวตะเองจากไปนานยังอ่ะคะ ยังไงก้อจะทำบุญเผื่อแผ่ทุกชีวิตที่สูญเสียนะคะ มีอะไรก้อคุยกะอิมได้นะคะ ตามเมลด้านบน ฝันดีนะคะ บาย