ตลอดเวลาสองวันที่บ้านผู้หว่าน พี่เม่ยพบประเด็นเล็กๆ ในเรื่องการใช้คำคำหนึ่ง ที่เป็นเพียง คำเดียวสั้นๆ แต่กลับมีพลังในการโน้มน้าวจิตใจ เชิญชวน ให้ผู้ฟังคล้อยตามได้เป็นอย่างดี และดูเหมือนว่าจะเป็นคำที่เรทติ้งดีที่สุดของทีมงาน สคส. เลยก็ว่าได้...ตัวอย่างสมมติประโยคหนึ่ง ที่ใช้คำต่อท้ายต่างๆกันไป ก็ทำให้การตอบสนองของผู้ฟัง(อย่างพี่เม่ย) แตกต่างออกไปได้...เช่น...
ให้ทุกท่านแสดงความคิดเห็นอย่างอิสระ (สั่งจังเลย สั่งได้สั่งดี....)- ให้ทุกท่านแสดงความคิดเห็นอย่างอิสระ นะ! (ย้ำคำสั่งอยู่นั่นแหละ...)
- ให้ทุกท่านแสดงความคิดเห็นอย่างอิสระ เนาะ! (ก็ได้...ก็ได้)
ให้ทุกท่านแสดงความคิดเห็นอย่างอิสระ นิ! (เป็นคนใต้...ก็ไม่บอก...) ให้ทุกท่านแสดงความคิดเห็นอย่างอิสระ เน้อ! (...เฮ้อ...)
คำนี้อยู่ท้ายประโยคใดๆ คนฟังก็รู้สึกว่าพร้อมจะพยักหน้า และรับรู้ถึงการชวนให้เห็นพ้องต้องกัน รู้สึกเห็นด้วยจนถึงเห็นด้วยอย่างยิ่ง...และดูเหมือนว่าจะเป็นความสบายๆ สไตล์ สคส. ที่ขอความเห็นจากผู้ร่วมเสวนาอยู่ตลอดเวลาจริงๆ
ท้ายบันทึกนี้ จำได้ว่าประเด็นนี้พี่เม่ยเคยคุย อ.จันทวรรณ เมื่อครั้งที่พบกันในการเสวนาประสาคนเขียนบล็อกที่ ม.อ. เพราะอาจารย์ก็เป็นอีกท่านหนึ่ง ที่มีคำนี้อยู่ในหัวใจ... ขอบอกว่าชอบคำนี้จริงๆค่ะ...เนาะ!
ทำให้คิดถึงคำเดียวสั้นๆที่ไม่ควรใช้ คือคำว่า "เหรอ" เลยค่ะ