"ผู้หญิงบ้า"


บางเวลาเมื่อเรานั่งว่างๆ มองเหม่อไป อาจพบเห็นคนบ้ามากมาย บนท้องถนน

ที่จริงเคยมีคำถาม ผุดขึ้นในใจ เวลาเห็นคนบ้าว่า  "เค๊าคิดอะไรอยู่น๊า?"  คือเราเห็น  เค๊าใส่เสื้อผ้า ที่สกปรก มอมแมม , คุ้ยขยะ,  เดินไปเรื่อยๆ....

เมื่อตอนเล็กๆ จำได้ว่า "กลัว"  เพราะผู้ใหญ่ชอบขู่ว่า "ระวังคนบ้ามาจับ" เวลาเด็กเกเร ดื้อรั้น  ดังนั้น จึงมีแต่ความกลัว  ไม่เคยไปล้อเลียนกลั่นแกล้ง (แม่สอนไว้ดี  ไม่ให้ไปเที่ยวรังแกใครๆ )  

พอโตขึ้นมาหน่อย  ความคิดคือ  ต้องระวังคนบ้า  เพราะคนบ้าทำอะไรไม่ผิดกฏหมาย  ถ้าเค๊าทำร้ายเรา ฆ่าเรา  เค๊าจะไม่ผิด  เป็นการกระทำของคนบ้าไม่มีสติ  ไม่ครบองค์ประกอบความผิดในกฏหมายอาญา  จึงควรที่จะระวังตัว  หลีกหนีให้ห่าง  เมื่อแลเห็น ไม่เข้าใกล้

พออายุมากขึ้น ความคิดคือ  ที่เค๊าเจอมามันหนักหนาขนาดไหนน่ะ  จึงทำให้จิตหลุดเป็นคนบ้าบอไปได้ขนาดนี้  (ละครโทรทัศน์ชอบทำให้ผู้ร้ายกลายเป็นคนบ้าอยู่โรงพยาบาลในตอนจบเรื่อง)   และนั่นแหละจึงได้แต่สงสัย  สงสัยว่า " ในสมองคนบ้ามีความคิดอะไรน่ะ?"

ความคิดในตอนนี้ เมื่อเห็นคนบ้า "สงสารและเห็นใจ"  

มีเรื่องเล่ามาว่า...คนบ้าขึ้นรถไ ฟ นายตรวจเดินตรวจตั๋ว  พบคนบ้าจะไล่ลงสถานีอำเภอนี้แหละ  เป็นเหตุให้ พบเห็นคนบ้าเดินป้วนเี้ปี้ยนบนถนนบ่อยๆ  แม่ค้าปิ้งไก่ใจดีบางคนจะยื่นไก่ย่าง+ข้าวเหนียวให้  ในบางครา  แต่บ่อยครั้งที่เห็นคุ้ยขยะหาของกิน  ตกค่ำนอนในศาลเจ้า  แต่ไม่นานนัก คนดูแลศาลซึ่งเป็นหญิงไปปัดกวาดศาลเจ้าก็เห็นคนบ้านอนแก้ผ้าอยู่ในศาล  เธอกลัวมากจึงแจ้งอาสาชุมชนให้ไปจัดการ   วิธีแก้ปัญหาของอาสา+ตำรวจคือ   จับคนบ้าไปปล่อยที่อื่น  เคยถามว่า  "พาเค๊า(คนบ้า) ไปไหน?"   ไม่ได้รับคำตอบ!!!  คนถามจึงได้แต่  งง  งง 

เขึยนมาเรื่อยๆ เล่าไปเปื่อยๆ ไม่มีอะไรมาก  แค่ฟังเพลง "ผู้หญิงบ้า" แล้วชอบ จึงเขียนความคิดเห็นไว้ซะหน่อยว่า " จิตใจคนเรามันบอบบาง  มันคิดไปได้เรื่อยๆ  ควรฝึกจิต ให้เข้มแข็ง  ให้จิตใจมีความแข็งแรง  จะได้ไม่หลุดไปเป็นคนบ้าๆ บอๆ "

หลวงพ่อชาว่า  คนเราเรียนทางโลกเรียนวิทยาศาสตร์ มันไม่จบ เรียนไปเรื่อยๆ  แต่ที่เรียนแล้วจบคือ เรียนธรรมะ  ศึกษาพุทธศาสนา  มันมีวันจบ  "รู้แจ้งเห็นจริง ดั่งพระพุทธเจ้า"


เพลง"ผู้หญิงบ้า" / นักร้อง: อุ๊ หฤทัย ม่วงบุญศรี / อัลบั้ม : เดอะ วอยส์//คำร้อง: วิวัฒน์ ฉัตรธีรภาพ// ทำนอง : วรฤทธิ์ เล่ห์วิสุทธิ์

//อยากจะรู้ ผู้คน ค้นหาอะไร ทั้งดิ้นรน ทั้งคว้าไขว่ สับสน//หนึ่งสมอง สองมือ ก็ยังไม่พ้น ต้องวกวน และวุ่นวาย ไม่เว้นวัน//หกล้มซมซาน ไม่เคยได้พักใจ เหนื่อยล้ากันไปให้เป็นดังหวัง//และฉันคนนึง ก็เหมือนคนที่หลงทาง เพื่ออะไร...ไม่เข้าใจ...

//แต่บังเอิญ ได้เจอ ผู้หญิงคนนึง นั่งมองเหม่อ ทักทายกับดอกไม้ //ไม่กังวล ไม่แคร์ มอมแมมแค่ไหน ไม่ว่าใคร จะล้อเธอ ว่าบ้าบอ//แดดร้อนลมแรง ไม่เคยจะสนใจ เมื่อหิวก็เพียงแค่แบมือขอ//อยู่แค่ประทัง อิ่มแล้วเธอก็เพียงพอ มากกว่านั้น...ไม่ต้องการ...

//อยากรู้จริงว่าเราหรือเธอ ใครบ้าบอกว่ากัน// เหนื่อยแทบตาย ไล่ตามความฝัน ไม่รู้ทำไม. //โลกยังหมุนไป... เธอไม่เห็นต้องหมุนตาม//โ ลกเ ราร้อนรนลุกลาม แต่เธอ ไม่ร้อนใจ...

//อยากรู้จริงว่าเราหรือเธอ ใครบ้าบอกว่ากัน//เหนื่อยแทบตาย ไล่ตามความฝัน " ไม่รู้ทำไม "...

 

หมายเลขบันทึก: 246792เขียนเมื่อ 6 มีนาคม 2009 21:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 มิถุนายน 2012 17:04 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)

เราเคยอ่านหนังสือก่อนที่เขาจะเป็นบ้า น่าสนใจดี

จริงๆแล้วคนบ้าน่าสงสาร แต่เราว่า ก่อนที่เขาจะเป็นบ้ามันน่าสงสารกว่า เพราะมนุษย์มีเกราะป้องกัน จิตใจแม้จะบอบบางแต่ก็มีเกราะป้องกัน การสั่งสมของสิ่งต่างๆก่อนที่เขาจะเป็นบ้า มันคงมากมายจนเหลือทน

ที่จริงวางแผนว่าจะแจกเพลงให้ดาวโหลดด้วยน๊า

แต่กลัวเจอลิขสิทธฺ์อ่ะ

ใครอยากได้บอกมาแล้วกันจะส่งให้ทางE-Mail

และความคิดเห็นในเรื่อง"ผู้หญิงบ้า"นี้

คำตอบมันคือเพลงเพลงนี้แหละ่

"ไม่กังวล ไม่แคร์ มอมแมมแค่ไหน ไม่ว่าใคร จะล้อเธอ ว่าบ้าบอ"

"โ ลกเ ราร้อนรนลุกลาม แต่เธอ ไม่ร้อนใจ."

เมื่อครั้งที่คิดว่านี่คือทุกข์ที่สุดของชีวิตแล้ว :(

จำได้ว่า..เดินเป็นคนบ้าอยู่ในโรงพยาบาลศิริราช ตาแดงช้ำ หัวใจร้องไห้ เดินไปจนเหนื่อย จึงไปนั่งที่หน้าตึกอุบัติเหตุ เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง นั่งและพูดไปเรื่อยๆ ครั้งแรกคิดว่า เธอคุยโทรศัพท์ใส่สมอลท๊อค ปรากฏไม่ใช่! มองดู ไม่เห็นมีใครที่ีเธอกำลังพูดด้วยเลย จึงขยับเข้าไปนั่งอีกแถวหนึ่ง ฟังเธอพูด ใจตอนนั้นไม่คิดอะไรว่าเธอบ้าหรือดี เพราะในความคิดมันวนเวียนกับคำว่า "แม่จะต้องเจาะคอใส่เครื่องช่วยหายใจ..." หูได้ยินเธอพูดเรื่องเชื้อโรคที่อยู่ในน้ำ การดูแลรักษาน้ำ ชื่อภาษาอังกฤษของเชื้อจุลินทรีย์ต่างๆ รู้สึกทึ่ง ก็แอบมอง ท่าทางเธอคล้ายๆกำลังแลคเชอร์ให้นักเรียนฟัง หรือคล้ายกำลังรายงานผลงานวิจัยหน้าชั้นเรียน

ชั่วขณะที่แอบมอง แอบฟัง ใจและความคิดมันเหมือนสะกิดอะไรบางอย่างที่อธิบายได้ยาก แต่ทำให้หัวใจที่กำลังร้องไห้หยุดลง ลุกขึ้นยืนและเดินอย่างคนมีสติ กลับไปนั่งรอแม่ที่หน้าห้องผ่าตัด

พอดีเราเพิ่งได้ยินเพลงนี้ เลยเสิชหาเนื้อเพลง แล้วมันมาโผล่ที่เวปนี้พอดี

ปกติเราไม่ค่อยจะได้ตอบอะไรเท่าไหร่

ชอบเนื้อหาเพลงนี้นะ ได้แง่คิดอะไรมาก

สรุปแล้วไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่บ้า

แต่มันก้แค่มุมมองนึงเท่านั้นนะ

อารมณ์คนแต่ง คนร้อง

เพราะชีวิตในความเป็นจริงทุกคนต้องดิ้นรน แต่คนบ้าไม่ต้องดิ้นรนเท่านั้นเอง

คนบ้าไม่ต้องดิ้นรนแต่ก็มีให้กิน แต่เราสิไม่ดิ้นรนมีหวังอดตาย เราเลยจำเป็นต้องบ้า

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท