กบกระโดดไกล...ไปถึง"บ้านผู้หว่าน" 2) มหัศจรรย์พลังแห่งบล็อก


ไม่เคยได้ F2F..แต่ก็เชื่อว่า "ใช่" จากการติดตามอ่านบันทึกในบล็อก
ที่บ้านผู้หว่าน..พี่เม่ยพักห้องเดียวกับคุณจุรีรัตน์ (คุณออย..KM team ชุมพร)  เราทำความรู้จักกันประมาณ 10 นาทีก็สามารถพูดคุยกันเหมือนกับว่าได้รู้จักกันมานาน อาจเป็นเพราะว่าเรามีเป้าหมายในการมาครั้งนี้ใกล้เคียงกัน คือจะมาดูคนอื่นเขาบ้าง ว่าเขาทำกันอย่างไร
คุณออยเป็นผู้รับผิดชอบผลักดันให้เกิดกิจกรรม KM ในหน่วยงานย่อยในสังกัด เรา ลปรร. กันตั้งแต่คืนแรกที่มาถึง (วันที่ 16 เม.ย.) บรรยากาศการ ลปรร. ก็แสนสบาย คือนอนกันคนละเตียงแล้วหันหน้าเข้าหากัน แล้วก็พูด พูด และพูด
ประเด็นการพูดคุยของเราคือเรื่องการขับเคลื่อน KM ในองค์กรส่วนราชการ พี่เม่ยเองก็ไม่มีประสบการณ์มากนักในเรื่องขับเคลื่อน (ขนาดขับรถก็ยังไม่ค่อย"คล่อง"!) แต่พอได้ฟังเรื่องเล่าของคุณออย ที่บอกว่ากลุ่มคุณกิจเล่า tacit knowledge ออกมาไม่ได้ มักจะพูดว่าก็ทำเหมือนที่คนอื่นเขาทำกันนั่นแหล่ะ  พี่เม่ยจึงแนะนำว่าอย่างนี้ต้อง ขุด คุ้ย แคะ ให้เขาพูดออกมาให้ได้  แต่วิธีการนั้นคงต้องไปปรึกษาคุณอำนวยที่มีประสบการณ์เคยทำงานแบบนี้สำเร็จมาก่อน
พี่เม่ยก็นึกถึง คุณวีรยุทธ์ สมป่าสัก นักวิชาการส่งเสริมการเกษตร ที่ไม่เคยรู้จักหรือพบปะกันแบบ F2F มาก่อน แต่ได้ติดตามอ่านเรื่องราวจากบันทึกในบล็อกของท่านมาบ่อยๆ ก็เชื่อว่า "ใช่"  ทราบว่าท่านมาร่วมเวทีเสวนาในครั้งนี้ด้วยจึงบอกคุณออยว่า พรุ่งนี้พอพบหน้าพี่เขาละก้อ...อย่ารอช้า..ฉวยข้อมือไว้เลย..
คุณออย ทำตามที่เราเตี๊ยมกันไว้ คือเข้าไปพูดคุยแนะนำตัว และขอ ลปรร. กับคุณ วีรยุทธ ตั้งแต่โต๊ะอาหารเช้ามื้อแรก (วันที่ 17 เม.ย.)  รายละเอียดการพูดคุยนั้นพี่เม่ยก็ไม่ได้ปลอมเป็นแมลงภู่บินเข้าไปแอบฟังมา จึงไม่สามารถนำมาเล่าสู่กันอ่านได้ในบันทึกนี้ แต่ผลสำเร็จคือคุณออยมากระซิบกับพี่เม่ยว่า "สำเร็จค่ะ..พี่เม่ย ลปรร.ได้ถูกคนจริงๆ พี่ยุทธเค้าให้คำแนะนำออยได้มากเลยค่ะ  เดี๋ยวออยจะไปคุยกับพี่เขาต่ออีก..."
   น่าทึ่ง! ที่บันทึกเรื่องราวในบล็อกของคุณวีรยุทธ จะสามารถแสดงตัวตนและประสบการณ์ของท่านออกมาได้อย่างชัดเจน  จนผู้อ่าน (คือพี่เม่ยคนนี้)สัมผัสได้ และสามารถเชื่อมโยงความรู้ของท่านให้กับผู้ต้องการ ลปรร. ได้อย่างคุ้มค่า
มหัศจรรย์พลังแห่งบล็อก! ... กบตัวน้อยรำพึง
หมายเลขบันทึก: 24586เขียนเมื่อ 20 เมษายน 2006 14:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 14:45 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน


ความเห็น

แหม อยากเขียนอะไรที่มันสร้างสรรค์ต่อท้าย เพราะเบื่อตัวเองที่จะต้องมาเขียนว่า ชอบจังเลย...นะคะพี่เม่ย แต่สุดท้ายก็คิดได้แค่นี้แหละค่ะ เพราะถ้ามัวแต่คิดอยู่จะไม่ได้ชื่นชมสักที

ชอบ...ชอบจริงๆ...และขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่มีทุกครั้งหลังอ่านบันทึกทุกอันจาก พี่เม่ยค่ะ (อยากเขียนต่อท้ายทุกบันทึกเลย แต่หาคำที่มันตรงใจที่สุดยังไม่ได้สักทีค่ะ)

ขอบคุณ "คุณโอ๋" มากค่ะ
   พี่เม่ยรออ่าน "คำที่ตรงใจที่สุด" อยู่...หาให้ได้เร็วๆนะคะ!
คิดถึงพี่เม่ย ที่สุด วันนี้ออยไปเข้าร่วม KM อำเภอ ของชาวเกษตร ร่วมกับคุณประสงค์ บุญเจริญ นักวิชาการส่งเสริมการเกษตร ผู้ช่วยเลขา KM Team เราพยายามสื่อถึงการจัดการความรู้ โดยกระตุ้นให้เกิดการแลกเปลี่ยน เป็นไปค่อนข้างดี มีการร่วมแสดงความคิดเห็นในประเด็นของการจัดการความรู้  แต่ยังพอมีเสียงค่อนแคะให้ได้ยิน โดยไม่เกรงใจคนฟัง เพราะผู้เข้าร่วมต้องการคำตอบสุดท้ายว่า จะให้เขาทำอะไร ที่หยิบได้ เขาจะทำให้ ไม่สนใจกระบวนการ คล้าย ๆ กับว่า ไม่ต้องอธิบายแล้ว แต่ที่ออยอธิบาย นั้น บอกกระบวนการ ลปรร. น่ะค่ะ ทำให้นึกถึงคำของผู้เขี่ยนบทความของ ม.ธรรมศาสตร์ ในจดหมายข่าวฯ ที่ได้รับแจก บอกว่า "ให้อ่านวิธีการขี่จักรยาน อ่านให้ตายก็ขี่ไม่ได้ ถ้าไม่ได้ลองขี่" ขอระบายให้พี่เม่ย อ่านน่ะค่ะ ส่วนกระบวนการที่ออยทำ จะได้เขียนในบล็อกค่ะ
น้องออย....
  • คงต้องใจเย็นๆ ค่อยเป็นค่อยไปนะ 
  • "กรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จภายในวันเดียว" ฉันใด ความเข้าใจเรื่องกระบวนการ ลปรร. ก็คงไม่บรรลุภายใต้การประชุมชี้แจงเพียงครั้งเดียวฉันนั้น  เดี๋ยวพอได้ทดลองลงมือทำกันจริงก็คงจะเข้าใจและเห็นประโยชน์กันมากขึ้นค่ะ
  • พี่เม่ยจะตามไปอ่านในบล็อกของน้องนะคะ
    ขอบคุณครับที่ประสบการณ์ และเรื่องราวจากบล็อกของผมได้เกิดประโยชน์ต่อการทำงาน และยินดีที่ได้ ลปรร. ครับ    สำหรับน้องออย ลองอ่านในประเด็นท้ายๆ ของบันทึกนี้ดูครับ ลิงค์ คงต้องอดทนและพยายามสร้างความคิดเห็นที่ถูกต้องให้เกิดกับทุกคนต่อไป และทำเหมือนกับที่พี่เม่ยแนะนำ.. 
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท