บรรยากาศการเรียนรู้ที่ดี

กระบวนการเรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อน

          ในช่วงเวลา 2 วันมานี้ พวกเราชาวที่ปรึกษาของสถาบันพัฒนาและรับรองคุณภาพโรงพยาบาล ซึ่งส่วนใหญ่เราเป็นทีมรุ่นเยาว์ (Junior consultant) มีรุ่นพี่มาผสมกลมกลืนเพื่อให้เกิดความสมดุลย์ของวัย อายุ และประสบการณ์ เราได้จัดให้มีเวทีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ โดยใช้ประสบการณ์ ความรู้ที่อยู่ในตัวแต่ละคน ที่เรียกว่าความรู้ที่ฝังลึก (Tacit knowledge) ในเรื่องที่เราแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ซึ่งตัวเองคิดว่าน่าจะมีประสบการณ์น้อยที่สุดในนั้น ( จริงๆค่ะ) เราได้มีการกำหนดหัวข้อ ประเด็นในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ไว้ทั้งหมด 7 หัวข้อด้วยกัน ท่านหัวหน้าทีมของเรา นำโดย อาจารย์หนุ่มรูปหล่อ นพ.อุดม (พอลล่าตั้งให้เอง) เป็นหัวหน้าทีมในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ซึ่งบรรยากาศเต็มไปด้วยความผ่อนคลาย ยืดหยุ่น เป็นกันเอง ทำให้แต่ละคนกล้าที่จะเล่า และยินดีที่จะแลกเปลี่ยนประสบการณ์ของตนเองออกมาโดยไม่ต้องกระตุ้นมากเลย เราไม่กลัวผิด ไม่กลัวเสียหน้า แล้วเราก็ไม่ทำให้เพื่อนเสียหน้าด้วย แต่ก็มีบางช่วงที่อาจเป็นเพราะเราใช้เวลาทั้งวันกับการแลกเปลี่ยน ทำให้เรารู้สึกล้า สมองไม่แล่น เราก็ต้องพักก่อน ด้วยการรับประทานอาหารว่างบ้าง คุยเรื่องอื่นบ้าง ปรบมือบ้าง ทำให้ผ่อนคลายและกลับมาคุยกันใหม่ สิ่งที่ได้จากการคุยคือได้ปรับความเข้าใจโดยเฉพาะของตัวเราเอง เรารู้ตัวเองมากขึ้น ว่าเรามีส่วนขาดที่ไหน การเล่าทำให้เราได้ทบทวนในขั้นตอนหนึ่ง แล้วเราก็ได้ฟังจากประสบการณ์ที่พี่ๆ ทั้งหลายบอกเล่าสู่กันฟัง ก็เก็บไว้เป็นความรู้ของเราต่อไป และสุดท้ายที่ได้ตามมาคือ การตอบคำถามประเด็นที่เราได้ตั้งไว้ แต่ที่สำคัญเราได้มากกว่าคำตอบ เราได้รับความรู้จากประสบการณ์ของแต่ละคน และรู้ตัวเองเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด เพราะไม่มีใครที่จะเข้าใจไปทุกเรื่อง ไม่มีใครรู้ทุกเรื่อง และเราได้เรียนรู้ว่ามีประเด็นใด ที่เป็นจุดแข็ง จุดอ่อนร่วมของทีม แต่สุดท้ายแต่ละคนคงต้องสรุปเป็นบทเรียนเฉพาะของแต่ละคน แต่สุดท้ายแล้วสิ่งที่คิดว่าจุดเริ่มต้นของการเรียนรู้คือการฟังก่อน แล้วคิดตาม วิเคราะห์หาส่วนที่เราคิดเห็นร่วม คือเห็นด้วยกับเขาตรงไหน และคิดต่างกับเขาตรงไหน อย่างไร แล้วพูดออกมา และจากการแลกเปลี่ยนเรียนรู้  เราได้เรียนรู้วิธีคิดที่อยู่เบื้องหลังจากการพูดของแต่ละคนด้วย (ทำไมเขาถึงพูดมาแบบนั้น)  ศึกษาลักษณะและบริบทของแต่ละคนได้ด้วยค่ะ