วันนี้ได้อ่านบันทึกของ พี่ nidnoi เรื่องพบบันทึกที่ถูกใจอยากให้อ่าน จึงมี idea อยากจะเขียน แม้ไม่ค่อยจะมีสาระนัก อันเนื่องมาจากว่าวันนี้มีน้องนักศึกษามาฝึกงานทั้งหมด 11 คนด้วยกัน เดิมจากนักศึกษามอ.เรา คณะวิทยาศาสตร์ สาขาเคมี 4 คน นักศึกษาจากม.ราชภัฏพระนคร สาขาเคมี 1 คน และสัปดาห์ก่อนจากมอ.เราสาขา
bio. 3คน และวันนี้เพิ่มของม.วลัยลักษณ์
คณะเทคนิคการแพทย์อีก 3 คน รวมเป็น 11 คน
พวกพี่รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง และเราก็มีความเห็นตรงกันว่าอยากให้มีนักศึกษามาฝึกงานตลอดทั้งปีเลย ไม่เว้นวรรค เริ่มตั้งแต่เมื่อกลางเดือนมี.ค. ที่ผ่านมามีนักศึกษาที่มาฝึกงานจาก คณะวิทยาศาสตร์ สาขาเคมี รวมทั้งน้องจาก ม.ราชภัฏพระนคร ชักเริ่มชำนาญ พวกพี่ก็เริ่มจะปล่อยวาง และดูอยู่ห่าง ๆ ได้แล้ว
แต่ที่บอกว่าไม่อยากคุยด้วยแล้วเนี่ย ! สาเหตุเพราะพวกพี่ ๆ ชักจะอายุมากขึ้นทุกวี่ทุกวัน จำชื่อน้องเขาผิด ๆ ถูก ๆ เรียกถูกคนบ้าง ผิดคนบ้าง เปลี่ยนชื่อน้องเขาบ้าง บางครั้งก็จำชื่อน้องเขาไม่ได้ซะเฉย ๆ งานก็เยอะช่วงปิดเทอม บางครั้งสมองเบลอ ๆ ก็ตั้ง 11 คน ในวันนี้วันเดียวนี่ต้องใช้เวลาทบทวนพอสมควร เกือบจะทักอีกคนเป็นอีกคน ทักเด็กใหม่ เป็นเด็กเก่า ด้วยความที่ติดปาก บางครั้งเห็นน้องคนเก่า ก็จะทักเป็นคนใหม่อีก แม้จะมีชื่อเหมือนอยู่ 2 ชื่อแล้วสิ อย่างมี น้องเจี๊ยบ 2 คน น้องย๊ะ 2 คน น้องบัส น้องบอย น้องกวาง น้องแก้ม น้องแอม น้องไหม และน้องตุ๊กตา เฮ้อ ! ครบจนได้ แต่จะเรียกถูกคนไหม เนี่ย ค่อยว่ากัน ชื่อจริงนี่ไม่ต้องกล่าวถึง คงต้องใช้เวลาอีกสักหน่อยถึงจับคู่กันถูก (แต่ตารางเวรสอนนักศึกษานี่สิ เป็นชื่อจริงแฮะ) อ้อ
!นักศึกษาจากม.
วลัยลักษณ์มาฝึกแค่สัปดาห์แล้วก็ไป แล้วจะมีจากสถาบันเดียวกันอีก 3
คนมาฝึก เอาเป็นว่าพอเราจะจำชื่อน้องเขาได้แล้ว
คงต้องใช้ความจำใหม่
รู้สึกได้ว่าห้องหน่วยเคมีเราโดยเฉพาะบริเวณเคาน์เตอร์รับส่งส่งตรวจจะเล็กไปซะแล้ว
เล่นเอาพวกพี่ไม่มีที่จะอยู่เลยทีเดียว
