สิ่งที่ได้รู้ในช่วงข้ามคืน
ผมได้เข้ามาเรียนรู้ในการสร้างบล็อกและได้ลงมือสร้างขึ้นมาเมื่อวันที่ 13 เม.ย. 49 พยายามทำความเข้าใจเครื่องมือที่จะใช้จัดการกับบล็อกที่มีให้จนกระทั้งได้บล็อกมาและเข้าสู่ขั้นตอนการเขียน
ถามตัวเองว่าเราต้องการที่จะบันทึกอะไรไว้ในที่แห่งนี้บ้าง..?
สิ่งที่อยากบันทึกและสื่อออกมาคือความภูมิใจของตัวเองว่ามีโอกาสดีกว่าคนอื่น คือการได้เข้าร่วมขับเคลื่อนงานเครือข่ายกลุ่มสัจจะสะสมทรัพย์ของจังหวัดตราด ที่มีท่านพระอาจารย์ สุบิน ปณีโตเป็นผู้ริเริ่มและดำเนินการ ถึงแม้ว่าตัวผมเองจะเป็นเพียงตัวจักรเล็กๆ ที่ได้มีส่วนช่วยทำให้งานสัจจะสะสมทรัพย์ของจังหวัดตราดดำเนินไป
อยากบอกว่าผมเป็นสมาชิกสัจจะสะสมทรัพย์ฯคนหนึ่งที่อาศัยอยู่หมู่ 5 บ้านดงกลางของอำเภอเขาสมิง และผมคงไม่ได้เป็นมีโอกาสอย่างทุกวันนี้ถ้าพระอาจารย์สุบินไม่ได้ไปก่อตั้งกลุ่มสัจจะสะสมทรัพย์ในหมู่บ้าน จากวันนั้นผมจึงได้มีโอกาสเข้าสู่การเรียนรู้ในฐานะกรรมการคนหนึ่งของกลู่มสัจจะฯในหมู่บ้าน จยวันนี้ได้เรียนรู้และทำงานอยู่ที่ศูนย์เรียนรู้เครือข่ายกลุ่มสัจจะสะสมทรัพย์ฯ ที่ตั้งอยู่ที่วัดไผ่ล้อม จังหวัดตราด ส่วนหนึ่งที่ผมรับผิดชอบอยู่ คือการเป็นพี่เลี้ยงให้แก่กลุ่มสัจจะฯ ที่มีจำนวนรวมกัน ณ ขณะนี้อยู่ที่ 163 กลุ่ม รวมถึงการตรวจสอบความถูกต้องของการทำบัญชีของกลุ่มต่างๆ
ด้วยเหตุนี้ผมและทีมงานจึงมีเวทีเรียนรู้กับกลุ่มและชาวบ้านอยู่ป็นประจำอย่างสม่ำเสมอ ใช่ครับมีเรื่องรายมากมายหลากหลายที่ผ่านเข้ามาให้เรียนรู้ และอยากจะใช้ที่แห่งนี้เป็นที่แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับท่านทั้งหลาย
นี่แหละครับจึงเป็นจุดเริ่มต้นของบล็อกแห่งนี้...
แต่แล้วเมื่อวาน ผมได้ทำเรื่องที่ผิดต่อความรู้สึกของตัวเองอย่างมาก คือการที่ได้นำบทสรุปที่มาของกลุ่มสัจจะสะสมทรัพย์ฯมาลงในบล็อก เพียงเพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร
คิดเอาเองว่าเราน่าจะเริ่มจากการแนะนำที่มาของเราก่อน จึงได้นำข้อมูลที่เตรียมไว้เพื่อจะจัดทำเวบของสัจจะฯมาลง แต่จากคำแนะนำมาในข้อคิดเห็น จึงได้แจ้งประจักษ์ใจว่าการทำเช่นนั้นไม่ใช่การเขียนบล็อก
รู้สึกผิดและใจเป็นทุกข์ กับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น
อยากเป็นอย่างยิ่งที่จะขออภัย
ด้วยใจที่ตั้งมั่นว่าเราอยากเรียนรู้แต่ไม่เข้าใจว่าบล็อกต้องเป็นเรื่องเล่าของคนเขียน
เมื่อได้เข้าใจจึงอยากใช้ที่ตรงนี้บันทึกความทรงจำในใจที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานี้ไว้เพื่อบอกเล่าว่า
ครั้งหนึ่งเราได้ทำพลาดไปและจักไม่ให้เกิดขึ้นอีก
นี่คือสิ่งที่เราได้รู้ในช่วงข้ามคืน
แต่ยินดีอย่างหนึ่งว่า ในการเข้ามาผิดครั้งนี้
ก็ยังมีการทักทายที่อบอุ่นที่ทำให้ใจปิติ
ขอบคุณครับกับการทักทาย ยังหวังที่จะเริ่มเรียนรู้ใหม่
อีกครั้ง..
ความเห็น (6)
สันติราษฏร์
ชวนเข้าชุมชน เครือข่ายการจัดการความรู้คนเมืองตราด
อย่าลืมนะครับที่นำมาลงใน บล็อกที่แล้วก็ดีแล้วครับ ไม่มีอะไรเสียหาย ผมอ่านแล้วยังนึกชม เสียดายที่ไม่ได้ให้ข้อคิดเห็น ว่าอ่านแล้วได้ประโยชน์มาก ทำให้รู้ความเป็นมาของกลุ่มสัจจะสะสมทรัพย์ที่ท่านสุบินริเริ่มไว้ ผมยังตั้งใจไว้ว่าต่อไปถ้าจะเขียนถึงเรื่องท่านสุบิน หรือกลุ่มสัจจะสะสมทรัพย์ จ. ตราด ก็จะเข้ามาค้นใน Gotoknow เห็นไหมครับ ที่ลงบันทึกแรกไว้ได้ประโยชน์
ในบันทึกต่อๆ ไป อยากให้เล่าลงรายละเอียด ที่มาที่ไปของพัฒนาการแต่ละขั้นตอน โดยเฉพาะเมื่อเดินผิดทางแล้วกลับลำ แก้ไขใหม่ ทำอย่างไร ใครบ้างเป็นตัวละคร มีการพูดปรึกษาหารือกันว่าอย่างไร ฯลฯ อย่าเล่าแบบตัดตอนเอามาเฉพาะความสำเร็จ จะได้ประโยชน์น้อย
วิจารณ์ พานิช
Dr.Ka-poom
เรื่องเล่า..เพราะเป็นเรื่องเล่า
บางครั้งเรื่องเล่า..อาจไม่ใช่เรื่องใหม่
แต่หากก็เป็นเรื่องเล่า..
ที่อาจทำให้ใครบางคน..ทวนจำ..ได้ในบางครั้ง
เหมือนเฉกเช่นดิฉันเข้ามาอ่าน..
ก็ยังทำให้ต้องทบทวน..และแจ่มชัดในเรื่อง "เล่า" นั้นอีกครั้ง
เพราะบางครั้งอาจลืมเลือนไปจากความทรงจำ