สิ่งที่ได้รู้ในช่วงข้ามคืน


รู้สึกผิดและใจเป็นทุกข์ กับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น

          ผมได้เข้ามาเรียนรู้ในการสร้างบล็อกและได้ลงมือสร้างขึ้นมาเมื่อวันที่ 13 เม.ย. 49 พยายามทำความเข้าใจเครื่องมือที่จะใช้จัดการกับบล็อกที่มีให้จนกระทั้งได้บล็อกมาและเข้าสู่ขั้นตอนการเขียน

          ถามตัวเองว่าเราต้องการที่จะบันทึกอะไรไว้ในที่แห่งนี้บ้าง..?

          สิ่งที่อยากบันทึกและสื่อออกมาคือความภูมิใจของตัวเองว่ามีโอกาสดีกว่าคนอื่น  คือการได้เข้าร่วมขับเคลื่อนงานเครือข่ายกลุ่มสัจจะสะสมทรัพย์ของจังหวัดตราด ที่มีท่านพระอาจารย์ สุบิน ปณีโตเป็นผู้ริเริ่มและดำเนินการ ถึงแม้ว่าตัวผมเองจะเป็นเพียงตัวจักรเล็กๆ ที่ได้มีส่วนช่วยทำให้งานสัจจะสะสมทรัพย์ของจังหวัดตราดดำเนินไป

          อยากบอกว่าผมเป็นสมาชิกสัจจะสะสมทรัพย์ฯคนหนึ่งที่อาศัยอยู่หมู่ 5 บ้านดงกลางของอำเภอเขาสมิง  และผมคงไม่ได้เป็นมีโอกาสอย่างทุกวันนี้ถ้าพระอาจารย์สุบินไม่ได้ไปก่อตั้งกลุ่มสัจจะสะสมทรัพย์ในหมู่บ้าน  จากวันนั้นผมจึงได้มีโอกาสเข้าสู่การเรียนรู้ในฐานะกรรมการคนหนึ่งของกลู่มสัจจะฯในหมู่บ้าน จยวันนี้ได้เรียนรู้และทำงานอยู่ที่ศูนย์เรียนรู้เครือข่ายกลุ่มสัจจะสะสมทรัพย์ฯ ที่ตั้งอยู่ที่วัดไผ่ล้อม จังหวัดตราด  ส่วนหนึ่งที่ผมรับผิดชอบอยู่ คือการเป็นพี่เลี้ยงให้แก่กลุ่มสัจจะฯ ที่มีจำนวนรวมกัน ณ ขณะนี้อยู่ที่ 163 กลุ่ม รวมถึงการตรวจสอบความถูกต้องของการทำบัญชีของกลุ่มต่างๆ

          ด้วยเหตุนี้ผมและทีมงานจึงมีเวทีเรียนรู้กับกลุ่มและชาวบ้านอยู่ป็นประจำอย่างสม่ำเสมอ  ใช่ครับมีเรื่องรายมากมายหลากหลายที่ผ่านเข้ามาให้เรียนรู้ และอยากจะใช้ที่แห่งนี้เป็นที่แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับท่านทั้งหลาย

         นี่แหละครับจึงเป็นจุดเริ่มต้นของบล็อกแห่งนี้...

        แต่แล้วเมื่อวาน ผมได้ทำเรื่องที่ผิดต่อความรู้สึกของตัวเองอย่างมาก คือการที่ได้นำบทสรุปที่มาของกลุ่มสัจจะสะสมทรัพย์ฯมาลงในบล็อก  เพียงเพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร  

          คิดเอาเองว่าเราน่าจะเริ่มจากการแนะนำที่มาของเราก่อน  จึงได้นำข้อมูลที่เตรียมไว้เพื่อจะจัดทำเวบของสัจจะฯมาลง  แต่จากคำแนะนำมาในข้อคิดเห็น จึงได้แจ้งประจักษ์ใจว่าการทำเช่นนั้นไม่ใช่การเขียนบล็อก 

          รู้สึกผิดและใจเป็นทุกข์ กับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น อยากเป็นอย่างยิ่งที่จะขออภัย  ด้วยใจที่ตั้งมั่นว่าเราอยากเรียนรู้แต่ไม่เข้าใจว่าบล็อกต้องเป็นเรื่องเล่าของคนเขียน เมื่อได้เข้าใจจึงอยากใช้ที่ตรงนี้บันทึกความทรงจำในใจที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานี้ไว้เพื่อบอกเล่าว่า ครั้งหนึ่งเราได้ทำพลาดไปและจักไม่ให้เกิดขึ้นอีก นี่คือสิ่งที่เราได้รู้ในช่วงข้ามคืน
         แต่ยินดีอย่างหนึ่งว่า ในการเข้ามาผิดครั้งนี้ ก็ยังมีการทักทายที่อบอุ่นที่ทำให้ใจปิติ ขอบคุณครับกับการทักทาย  ยังหวังที่จะเริ่มเรียนรู้ใหม่ อีกครั้ง..

คำสำคัญ (Tags): #uncategorized
หมายเลขบันทึก: 24049เขียนเมื่อ 15 เมษายน 2006 22:01 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 14:44 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน


ความเห็น
โลกทั้งผองพี่น้องกัน

ชวนเข้าชุมชน เครือข่ายการจัดการความรู้คนเมืองตราด

 อย่าลืมนะครับ
ให้กำลังใจนะครับ

ที่นำมาลงใน บล็อกที่แล้วก็ดีแล้วครับ ไม่มีอะไรเสียหาย   ผมอ่านแล้วยังนึกชม    เสียดายที่ไม่ได้ให้ข้อคิดเห็น   ว่าอ่านแล้วได้ประโยชน์มาก   ทำให้รู้ความเป็นมาของกลุ่มสัจจะสะสมทรัพย์ที่ท่านสุบินริเริ่มไว้    ผมยังตั้งใจไว้ว่าต่อไปถ้าจะเขียนถึงเรื่องท่านสุบิน  หรือกลุ่มสัจจะสะสมทรัพย์ จ. ตราด ก็จะเข้ามาค้นใน Gotoknow   เห็นไหมครับ ที่ลงบันทึกแรกไว้ได้ประโยชน์

ในบันทึกต่อๆ ไป อยากให้เล่าลงรายละเอียด    ที่มาที่ไปของพัฒนาการแต่ละขั้นตอน   โดยเฉพาะเมื่อเดินผิดทางแล้วกลับลำ  แก้ไขใหม่ ทำอย่างไร  ใครบ้างเป็นตัวละคร  มีการพูดปรึกษาหารือกันว่าอย่างไร  ฯลฯ    อย่าเล่าแบบตัดตอนเอามาเฉพาะความสำเร็จ   จะได้ประโยชน์น้อย

วิจารณ์ พานิช

เรื่องเล่า..เพราะเป็นเรื่องเล่า

บางครั้งเรื่องเล่า..อาจไม่ใช่เรื่องใหม่

แต่หากก็เป็นเรื่องเล่า..

ที่อาจทำให้ใครบางคน..ทวนจำ..ได้ในบางครั้ง

เหมือนเฉกเช่นดิฉันเข้ามาอ่าน..

ก็ยังทำให้ต้องทบทวน..และแจ่มชัดในเรื่อง "เล่า" นั้นอีกครั้ง

เพราะบางครั้งอาจลืมเลือนไปจากความทรงจำ

 

ขอขอบคุณ คุณก้องภพ สว่างวิทย์ ที่ให้ความกรุณาเข้าร่วมกับ ชุมชน: ศูนย์รวมความรู้องค์กรพัฒนาเอกชน
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท