ช่วงดี ๆ ที่ฝังใจในชีวิต
กิจกรรมหนึ่งในการเรียนรู้ คุณค่าของการดูแลสุขถาพตามแนวจิตวิถี (Values in Health Care) คือการที่ให้นึกถึงช่วงเวลาดี ๆ ของชีวิตที่ฝังใจหรือจดจำได้เป็นอย่างดี แล้วสื่อออกมาโดยการวาดเป็นรูปใบหน้าของตนเอง (ใบหน้าเปื้อนยิ้ม) แล้วให้จับคู่เล่าสู่กันฟัง ต่อจากนั้นกระบวนกรก็สุ่มเลือกให้บางท่านเล่าให้ทั้งกลุมฟัง สำหรับผู้ที่มีฝีมือในการวาดอย่างเช่น อ. ยุทธนา ที่สอนวาดรูปอยู่แล้วก็จะวาดออกมาได้อย่างสวยงาม มีรายละเอียดมาก พร้อมทั้งลีลาการเล่าที่น่าสนใจได้อารมย์ อาจารย์บางท่านก็ไม่วาดเฉพาะหน้าเท่านั้น แต่วาดทั้งตัวรวมลักษณะการแต่งตัวอีกด้วย สำหรับผมวาดรูปได้น้อยมากเลยได้แค่ลายเส้น....อิอิ (ขอบคุณ อ. ก๊อ สำหรับภาพ Panda ครับ)
ช่วงดี ๆ ที่ฝังใจและจดจำได้รวมทั้งมีความสุขในชีวิตของ Panda คิดย้อนไปนานมากคือ เมื่อปลายปี 1973 หรือ ปี 2516 ถ้าจะให้ชัดขึ้นก็คือเดือนตุลาคม 2516 แต่ไม่ใช่การที่ประเทศไทยได้รับประชาธิปไตยกลับคืนมา จากการเรียกร้องของนิสิตนักศึกษาและประชาชนหรอกนะครับ จากรูปที่ผมพยายามสื่อออกมาก็คงจะพอเดากันได้นะครับว่า ทำไมผมจึงดีใจและสุขใจ ในช่วงเดือนตุลาคม 2516 ซึ่งเป็นช่วงที่ผมเดินทางกลับมาสู่ประเทศไทย หลังจากไปอยู่ที่ประเทศอังกฤษมา 3 ปีกว่า
ในตอนท้ายของกิจกรรม กระบวนกรได้ชี้ให้เห็นความแตกต่างของแต่ละคน ในการนึกถึงสิ่งดี ๆ หรือความภูมิใจในชีวิตของตน ว่าบางคนอาจจะนึกไม่ค่อยออกว่าเป็นอะไร ช่วงไหน เพราะไปคิดถึงแต่เรื่องดีหรือความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ เลยทำให้คิดยากว่าจะนำช่วงไหนมาเล่าดี และได้แนะนำว่า ขอให้ฝึกหัดมีความสุขกับชีวิตในปัจจุบัน มีความสุขกับความดีหรือการกระทำความดีเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เราได้ทำในแต่ละวัน ไม่ต้องเป็นเรื่องใหญ่โตหรือสำคัญอะไรมาก จะทำให้เราสามารถมีความสุขหรือมีช่วงดี ๆ ในชีวิตได้ทุก ๆ วัน....ซึ่งจะทำให้มีจิตใจดี...มีสุขภาพที่ดีตามมา
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะ อาจารย์
- ภาพนั้น เหมือนท่านเลยค่ะ
- เดี๋ยวครูอ้อย จะนำมาอวดบ้างนะคะ นักเรียนวาดให้ค่ะ
รักษาสุขภาพนะคะ
- ขอบคุณครับ ครูอ้อย
ที่ชมว่าวาดได้เหมือน....อิอิ - จะรอชมภาพครูอ้อยครับ