9. เพลงชาติไทย..ที่โรงเรียนบ้านคำบาก
ผมมองไปทั่วทั้งห้อง ที่ถูกต้องบอกว่าทั่วทั้งภายในอาคาร เพราะอาคารสองห้องเรียนนั้นไม่มีฝากั้นห้อง จึงโล่งไปหมด เห็นนักเรียนทุกคนยืนตรงหมดทั้งชั้น ป.1 - ชั้น ป.4 กะคร่าวๆ ประมาณห้าสิบคน ทุกคนมองมาที่ผม พอผมหันไปมองก็หลบสายตาก้มหน้า
หลังจากที่บอกเด็กนั่งแล้ว ผมสำรวจเด็กชั้น ป.4 ซึ่งมีอยู่เจ็ดคน เห็นเด็กคนหนึ่งหน้าตาคุ้นๆ ผิวขาวแต่งตัวสะอาด จึงถามว่า
"เธอชื่ออะไรเหรอ" พอเด็กบอกชื่อผมก็จำได้ว่า แกเป็นน้องชายคนเล็กของเหรียญชื่อ "บิน" มิน่าเมื่อเช้านี้ที่วงกินข้าวผมถึงไม่เห็นแก เพราะแกมาโรงเรียนก่อนแล้วนี่เอง และจากที่คุยกับบิน จึงได้รู้ว่าโรงเรียนนี้ไม่ได้เข้าแถวเคารพธงชาติมานานแล้ว เพราะกว่าครูจะเดินมาถึงก็สายมากแล้ว แดดจัดจึงเริ่มเรียนกันเลย แต่วันนี้ยังเช้าอยู่ ผมจึงบอกเด็กทุกคนลงไปเข้าแถวหน้าเสาธง
พอสิ้นเสียงผม เด็กแทบทุกคนร้องเฮลั่น แล้วลุกขึ้นวิ่งกรูกันลงบันไดเสียงดังสนั่น อาคารแทบจะพัง ผมได้แต่มองดูแล้วถอนใจพร้อมกับคิดในใจว่า ผมคงต้องเหนื่อยจัดแถวเด็กแน่ๆ แต่พอผมเดินตามเด็กลงมาภาพที่เห็นคือ เด็กเข้าแถวตอนเรียงสองตามชั้นทั้งหมดแปดแถวเรียบร้อยดีมาก ผมโล่งใจและพูดชมเด็กด้วยเสียงดังๆ ว่า
"เก่งมาก เข้าแถวเป็นระเบียบเรียบร้อยดีมาก" เด็กส่วนใหญ่ยิ้ม ดีใจกับคำชม ผมบอกให้ "บิน" และนักเรียนหญิงชั้น ป.4 คนหนึ่งเอาธงชาติลงจากเสา
บินแกะเชือกที่มัดเสาเป็นเวลานานพอสมควร คงไม่ได้เชิญธงลงหลายวันแล้ว เชือกที่มัดจึงค่อนข้างแข็งตัวและแน่นกว่าปกติ เมื่อเชิญธงลงมาได้ ผมให้หัวหน้าชั้น ป.4 นำร้องเพลงชาติ ปรากฏว่าเด็กร้องเพลงชาติได้ไม่กี่คน เด็กชั้น ป.1 ร้องเพลงชาติไม่ได้เลย ทั้งๆ ที่ตอนนั้นจะปิดเทอมปลาย หรือใกล้จะสิ้นปีการศึกษาแล้ว
เพลงชาติจบไปอย่างกระท่อนกระแท่น หลังจากนั้นผมให้หัวหน้าชั้นนำสวดมนต์ไหว้พระ ซึ่งแกก็ทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี สวดมนต์ไหว้พระเสียงดังชัดเจน เพียงแต่เสียงที่สวดตามเบาเหลือเกิน ผมคิดว่าก็ยังดี หลังจากนั้นผมได้แนะนำตัวเองสั้นๆ ว่ามาจากไหน ชื่ออะไร ก่อนจบผมได้ตกลงกับนักเรียนว่า ให้มาเข้าแถวเมื่อได้ยินเสียงระฆัง และให้เดินบนอาคารเรียน อย่าวิ่ง ทุกคนเข้าใจ จึงให้เดินเป็นแถวขึ้นโรงเรียนโดยเด็กชั้น ป.1 เดินไปก่อน
ขณะที่เด็กเดินขึ้นอาคารเรียน ผมเริ่มหนักใจว่าผมจะสอนเด็กอย่างไรดี เด็กสี่ชั้น ครูคนเดียว ครูคนเก่าก็ยังมาไม่ถึง
ผมมีเวลาคิดไม่นาน พอเด็กเข้าที่นั่งเรียบร้อย ผมก็เริ่มงานสอนคณิตศาสตร์โดยเขียนโจทย์เลขบนกระดานดำ ให้เด็กทำในกระดานชนวน ตั้งแต่ชั้น ป.4 ให้คูณเลขสองหลักง่ายๆ ป.3 ให้บวกเลขสามหลักและมีตัวทด ป.2 ให้บวกเลขสองหลักไม่มีตัวทด
พอถึงชั้น ป.1 ผมคิดว่าจะคุยกับเด็กก่อนทำความคุ้นเคย วันนี้จะยังไม่สอนอะไร ขณะที่คิดว่าจะคุยเรื่องอะไร ก็ได้ยินเสียงคนเดินขึ้นมาบนโรงเรียน และได้ยินเสียงเด็กชั้น ป.2 พูดเบาๆ ว่า ครูธวัชมาแล้ว
อ่านต่อ ตอน 10 เลขและภาษาไทย
ความเห็น (19)
มีกำลังใจดีๆในการทำงานนะคะ
สู้ๆค่ะ
แวะมาอ่านและทักทาย
ยากนะคะคุณครูงานสอนวันแรก แต่น่าลุ้นค่ะ
เก่งนะคะตั้งตัวได้เร็ววางแผนเดี๋ยวๆจัดการสอนเรียบร้อย ^-^
ขอบคุณ คุณสายธารและคุณดุจดาว ตอนนั้นไม่มีแผนการจัดการเรียนรู้ คิดจะสอนอะไรว่าไปเลย สนุกมากกกกกกก แต่ตอนนี้ท่าจะสอนไม่เป็นซะแล้ว (ดีแต่....แนะนำเขา....หุหุหุ)
เก่งคะ เก่งคะ ถ้าไม่เก่งจะเป็นครูเปลวเทียนได้ไง จริงเปล่า
สอนทีเดียว 4 ชั้นเลย
อยู่กับเด็กไร้เดียงสาก็ดีนะคะ อยู่กับผู้ใหญ่ไม่ค่อยจริงใจ
ว่าใครหวา ตีวัวกระทบคราด คริ คริ
ผู้ใหญ่ที่เขาจริงใจก็มีมากนะครับ (ผมคนหนึ่งละ ฮิฮิ)
สมัยนี้ ตีวัวไม่กระทบคราดซะแล้ว ตีควายก็ไม่กระทบแอก มันแปลกๆ ตรงที่คนเอาแอกมาใส่แทนควาย (เขียนไปเรื่อย.. ฮ่าฮ่า)
แต่... จริงนะ Live good good no said good (อยู่ดีดีไม่ว่าดี ฮิฮิ) เอาหนี้มาใส่ตัวเอง เผลอๆ คนอื่นหามาใส่ให้ เฮ้อ.... ชีวิต พอเกิดมาก็เป็นหนี้ อยู่อย่างนี้ ทำอะไรก็ไม่พ้น...... เพลงชีวิตหนี้ไง...
ไม่เป็นไรหรอก เป็นหนี้ เงินเกษียณ และเงินตอนสุดท้าย มากอยู่แล้วหักลบกลบหนี้ไปซะเลย
แอกอันไหนหนัก ก็พยามปลดออกซะ รู้ว่ามันหนัก ยังขืนให้เขามาใส่แอกอยู่ได้ หรือจะเอาไว้ลงทุนตอนเกษียณ พักได้แล้ว ไม่พักเก่งอยู่(คิดแทน)
เพลงชีวิตนี้ กลายเป็นเพลงชีวิตหนี้ไปเลย (ชีวิตนี่ ความหมายเปลี่ยนเลย)
จริงนะ Live good good no said good (อยู่ดีดีไม่ว่าดี ฮิฮิ) เอาหนี้มาใส่ตัวเอง โอโฮ! พูดภาษาอังกฤษมันง่ายขนาดนี้หรือ ตรงตัวเป๊ะ
สมัยเรียนภาษาอังกฤษใหม่ๆ เพื่อนมันบอกว่า ภาษาอังกฤษยากมาก
"Is am are I die." เป็น คือ เป็น มันตายแน่ ฮิฮิ
(อ้าว....ตอนนี้เขียนถึงนักเรียนร้องเพลงชาติ ไหง.. ตอนนี้เป็นภาษาปะกิตซะแล้ว เฮ้อ...)
ย้อนรอยมาขำคะ สนุกดีเนาะ เล่นยังกะเด็ก ย้อนรอยอดีต มันก็เลยเป็นอดีต ที่กำลังแรกรุ่น ไปกับอดีตด้วย
คุณสุ กำลังแรกรุ่น....!!!!!!!
อยากเห็น อยากเห็น สงรูปมาให้ดูด้วยตอนแรกรุ่น ฮิฮิ
เข้ามา เป็น กอ ขอ คอ งอ ค่ะ
เห็นไหมน้องลีลาวดีว่า มาเป็น กขคง คะ น้องลีลาวดี นี่ก็น่ารัก เนาะ
ปู่กับย่า เหลือเวลาไม่นานหรอก สนุกไปอย่างนั้นแหละ คนวัยเดียวกันพูดคุย พอจะไปกันได้
(น้องลีลาวดีถาม) จะพากันไปไหน (ย่าคิดว่าน้องลีลาวดีจะถามนะนี่)
(ย่าตอบไป) ก็สนุกสนานถูกคอกันอยู่นี่แหละ จนกว่าใครจะไปข้างหนึ่ง ปู่บอกว่ากลัวผี ชวนไปด้วยกัน ย่าก็กลัวเหมือนกัน
คนเราแก่แล้ว เป็นวัยที่ผ่านชีวิตมาโชคโชนแล้ว ปู่ก็นับตั้งแต่เริ่มต้นที่บ้านคำบาก
และตั้งแต่บ้านคำบากจนถึงลาสเวกัส ก็เพียบพร้อมไปหมดแล้ว
ย่าก็เพียบพร้อมไปหมดแล้ว ก็อยากมีเพื่อน ที่พอเข้าใจในวัยเดียวกัน
พยายามทำอะไรที่ทำให้ตนเองมีความสุข และทำในสิ่งที่ฝัน ก็ได้หมดแล้ว จะเอาอะไรอีกหละ ก็มีเพื่อนคุยกันได้รู้เรื่องก้ได้แล้ว(ไม่เหงา)
ก็เหลือช่วงสุดท้าย ก็คือดูความเจริญเติบโต ของลูก เผอิญมีลูกคนเดียว อายุ 16 ปี ผู้ชาย ตอนนี้เรียน มอ 6.ก็เหลือฝันเดียวเท่านั้นเอง
ที่เขียนอะไรมากมาย ไม่ใช่อะไรนะ เขียนไปด้วย ฟังเพลงไปด้วย
ปล่อยความคิด ไปพร้อมกับเสียงเพลง มีความสุขจังเลย
โอ.... เข้ามาหลายวันแล้วนี่
ขออภัย.. เข้ามาตอนดึก
ผมคงนอนแล้ว
อาจเห็นตอนกลางวัน ยุ่งๆ ไม่ได้ตอบ แล้วเลยเจิ่นเลย
ก ข ค ง แปลว่าอะไรเหรอ
เขียนไปด้วย ฟังเพลงไปด้วย
เพลงจบกี่รอบละครับ
ฮ่า ฮ่า
อัญชลี วิลา
ภารโรง บิน ... คือพ่อของหนูเองคะ ที่บ้านคำบาก ผ่านมาหลายปีพ่อยังทำงานหนักเหมือนเดิม รักบ้านคำบากมากๆ
สวัสดีครับ คุณอัญชลี วิลา
ยินดีที่ได้รู้จัก และยินดีมากที่คุณอัญชลี เข้ามาอ่านและแนะนำตัวเอง
โอ... เอาใหม่ดีกว่า ต้องเรียกตัวเองว่า "ลุง" เรียกคุณอัญชลีว่า "หนูอัญ" สินะ อย่างนี้ถึงจะเข้าท่าหน่อย....
เมื่อปีใหม่ลุงมีโอกาสไปเยี่ยมบ้านคำบาก ได้พบกับ เหรียญ เถิง และอีกหลายๆ คน เสียดายไม่ได้พบ ชิน และ บิน ทราบว่า บินเป็นภารโรง ก็ดีใจ
ลุงตั้งใจว่า จะไปเยี่ยมบ้านคำบากอีกแน่นอน เพราะ เหรียญเขาอยากให้ไปช่วยพัฒนาวัดที่เข้าเป็นทายกอยู่ คงอีกไม่นาน แล้วเจอกันนะหนูอัญ
ขอบใจมาก
อาคารเดิมของโรงเรียนบ้านคำบาก ดีใจที่ยังคงรักษาไว้อย่างดี แม้ว่าจะมีอาคารใหม่ที่สวยงามขึ้นมาแล้ว
ฝากขอบคุณผู้บริหารและคณะครูโรงเรียบ้านคำบากทั้งปัจจุบันและอดีตครับ
สุภาพร กุลราษฎร์
ถึงคุณครูเปลวเทียน หนูก็เคยเป็นนักเรียนที่โรงเรียนบ้านคำบาก เพราะหนูเกิดและโตที่บ้านคำบาก หนูไม่ทราบว่าคุณครูคือใคร แต่พ่อแม่อาจจะรู้จัก บิน ที่คุณครูเล่าถึงคือน้องชายของยายหนูเอง ดีใจที่มีคนเล่าถึงหมู่บ้านเล็กๆแห่งนี้ พ่อหนูก็สอนเด็กๆที่โรงเรียนแห่งนี้ ถึงตอนนี้เกษียณอายุราชการ แต่ก็ยังทำหน้าที่สอนเด็กนักเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้เหมือนเดิม
สวัสดีครับ หนูสุภาพร กุลราษฎร์
ตอนที่หนูเรียนผมคงไปอยู่ที่อื่นแล้ว
ผมพอจำได้ว่า บินมีพี่สาวชื่อ "หลิน" แต่งงานกับครูสมหมาย ผมยังไปร่วมแสดงความยินดี เมื่อสี่สิบปีมาแล้ว
ครูสมหมายเขาเป็นครูบ้านคำบากต่อจากผม หนูสุภาพรคงรู้จักครูสมหมายนะครับ
คงจะได้เจอกันในเร็วๆ นี้ครับ
สุภาพร กุลราษฎร์
หลิน เป็นน้องสาวยายหนูเองคะ ดีใจนะคะที่คุณครูเปลวเทียนตอบกระทู้หนู ถ้าโอกาสดีๆนั้นมาถึงคงได้เจอกันคะ
สวัสดีครับ หนูสุภาพร
อืม... ผมลืมไปว่า พี่สาวคนโตของครอบครัวนี้เป็นหญิง และก็สวยมาก
อีกไม่นาน คงได้เจอกันครับ
ฝากความคิดถึงไปยังพี่น้องชาวบ้านคำบากด้วยนะครับ ขอบคุณมาก