กวีเสกศิลป์แม่น้ำร้อยสาย (๒) อัศจรรย์แห่งรัก

หลังจาก “เสกศิลป์” ชิ้นแรกกันเสร็จสมใจแล้ว เราก็พักกินข้าวห่อบนสะพานแขวนนั้น จากนั้น คุณเบิร์ด หลานผู้ติดตามเป็นผู้ช่วย คุณทนง ก็อุ้มคุณทนงขึ้นจากสะพานแขวน คุณหนุ่ม หลานอีกคนหนึ่งยกรถเข็นขึ้นมาบนลานหินริมฝั่งแม่มูล เรานั่งพักสบายๆ กันสักครู่ก็ตกลงจะทำงานชิ้นที่สองตรงเชิงสะพานแขวนนั้น เลือกเอาต้นตะแบกบนลานหินแตกเป็นเป้าหมาย

เราต่างเพ่งพินิจความแกร่งกล้าท้าทายคมหินของตะแบกนักสู้ เงียบกันอยู่สักครู่ แล้วงานชิ้นที่สองของเราก็เริ่มขึ้น ผมเองใช้เวลาไม่นานนักกับบทกวีบทนี้ ในขณะที่คุณทนงค่อยๆ ดำเนินวิถีปากกับพู่กันของเขาแช่มช้า แน่วแน่...

ราวอีกหนึ่งชั่วโมงต่อมาภาพนั้นก็เสร็จพร้อมที่จะให้ผมเขียนบทกวีลงในที่ว่างเป้าหมาย คุณโชนศาสตร์ ก้อนทอง และ คุณทิวานันท์ ก้อนทอง สองสามีภรรยาที่มาส่งเราเมื่อคืนนี้แล้วกลับเข้าเมืองอุบลไป ได้ย้อนกลับมาเป็นกำลังใจให้เราอีกครั้งในช่วงบ่าย มาพร้อมกับลูกสาวคนเล็ก ซึ่งสนใจงานเขียนรูป ได้เวลาเหมาะพอดีที่เราได้อวดภาพและบทกวีทั้งสองภาพและสองเรื่องที่สร้างสรรค์ได้ในวันนั้น

ภาพที่ ๒
ชื่อภาพ – อัศจรรย์แห่งรัก

(ภาพล่าง - บทกวีขยายขนาด ให้อ่านง่าย)

ติดตาม "กวีเสกศิลป์แม่น้ำร้อยสาย (๑) แก่งตะนะผู้ขัดเกลา" ได้ที่ 238580

เขียนใน GotoKnow โดย ครูกานท์
ใน ทุ่งสักอาศรม และ ครูกานท์

คำสำคัญ (Tags): #ทนง โคตรชมภู#ภาพเขียน-บทกวี#ศิวกานท์ ปทุมสูติ

หมายเลขบันทึก: 238839เขียนเมื่อ 31 มกราคม 2009 20:52 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:14 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (8)

หยั่งราก ฝากใบ

เขียนเมื่อ 31 มกราคม 2009 21:02 น. ()

สวัสดีค่ะคุณครูกานท์

แวะมาสวัสดีค่ะ พร้อมทั้งเรียนขออนุญาตนำร้อยกรองที่คุณครูประพันธ์ไว้ นี้ ไปไว้ในหน้าประวัติของคนไม่มีรากค่ะ เพราะคุณครูได้อธิบาย "ตัวตน" และ ความปรารถนาอันแท้จริง ของคนไม่มีรากไว้ได้อย่าง...แจ่มแจ้งค่ะ...

ไม่มีราก เพราะตัดราก จากกิเลส

สุดวิเศษ ไม่พะวง บ่วงสงสาร

นี้คือพร ซ่อนลึก ในพฤกษ์พนานต์

ทุกปีกาล สวัสดี นิรันดร

ขอบคุณค่ะ...^_^...